Modern Toplumda Taziye Geleneğinin Değişimi

Yıl 2023, Cilt: 8 Sayı: 2, 55 - 66, 04.01.2024

Enes Atakan Çakır

https://doi.org/10.52539/mad.1252731

Öz

Toplumlar ve içerdiği ritüeller zamanla değişir. Her toplumsal kurum değişime uğradığı için varlığını sürdürmektedir. Taziye geleneği acının ve üzüntünün hafifletilmesi için ölüm karşısında gerçekleştirilen toplumsal bir davranıştır. Taziye geleneği bireyin sahip olduğu acıyı toplumsala yayma amacı taşımaktadır. Toplum ürünü olan tüm davranış ve tutumların değiştiği gibi taziye geleneği de günümüzde değişime uğramıştır. Geleneksel toplum yapısı ile modern toplum yapısı içindeki taziye geleneği farklılıklar göstermektedir. Bu çalışma toplumsal değişme ve ölüm sosyolojisi bağlamında taziye geleneğini ele almaktadır.

Anahtar Kelimeler

Taziye, Ölüm, Ölüm Sosyolojisi, Geleneksel Toplum, Modern Toplum, Condolence, Death, Sociology of Death, Traditional Society, Modern Society

The Change of Taziyeh (Condolence) Tradition in Modern Society

Öz

Societies and the rituals they involve change over time. Every social institution continues to exist because it has undergone change. Condolence tradition is a social behavior performed in the face of death to alleviate pain and sadness. The tradition of condolence aims to spread the pain of the individual to the society. As all the behaviors and attitudes that are products of society have changed, the tradition of condolence has also changed today. The tradition of condolence in the traditional society structure and the modern society structure show differences. This study deals with the tradition of condolence in the context of social change and sociology of death.

Anahtar Kelimeler

Condolence, Death, Sociology of Death, Traditional Society, Modern Society

Kaynakça

• Abuzar, C. (2010). Şanlıurfa'da Değişen Toplumsal Yapıda Taziye Geleneği-Bir Toplumsal Yapı Çözümlemesi-. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 259 ‐274.
• Ariés, P. (1991). Batılının Ölüm Karşısında Tavırları. (M. A. Kılıçbay, Çev.) Ankara: Gece Yayınları.
• Aristoteles. (2017). Metafizik (3 b.). İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
• Ataman, E., & Barış, İ. (2019). Sosyal Sermaye Ürünü Olarak Taziye Kültürü ve Kurumsal Bir Hizmet Olarak Yas Danışmanlığı: Türkiye-Almanya Örneği. AÇÜ Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 93-112.
• Avcı, M. G. (2021). Zaman-Mekân Sıkışması, Küreselleşen Salgın ve Toplumsal Sonuçları. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 3787-3807.
• Bauman, Z. (2000). Ölümlülük, ölümsüzlük ve diğer hayat stratejileri. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Cevizci , A. (2019). Felsefe Tarihi. İstanbul: Say Yayınları.
• Comte, A. (2015). Pozitif Felsefe Dersleri ve Pozitif Analayış Üzerine Konuşma. (E. Ataçay, Çev.) Ankara: BigeSu Yayınları.
• Erbuğ, E. (2021). Ölüm Sosyolojisi: Geleneksel ve Modern Toplumda Ölümün Toplumsal Anlamları. Toplum ve Kültür Araştırmaları Dergisi, 46-61.
• Erol, N. (2011). Toplumsal Değişme ve Eğitim: “Temel İlişkiler,Çelişkiler, Tartışmalar”. Akademik Bakış Dergisi, 109-122.
• Ertuğ Tarım, Z. (1999). XVI. Yüzyıl Osmanlı Devleti'nde Cülûs ve Cenaze Törenleri. Ankara: T.C Kültür Bakanlığı Yayınları.
• Frazer, J. G. (2004). Altın Dal Dinin ve Folklorun Kökleri. (M. Doğan , Çev.) İstanbul: Payel Yayınevi.
• Güven, F. (2019). Ölü/Ölüm Etrafında Gelişen Kült İnançlar ve Grubun Yeniden Bütünleşmesi (Sinop Lala Köyü Örneği). Motif Akademi Halkbilimi Dergisi, 539-552.
• Harari, Y. N. (2015). Sapiens, Hayvanlardan Tanrılara. (E. Genç, Çev.) İstanbul : Kolektif Kitap Bilişim Yayınları.
• Kellehear, A. (2015). Ölüm Üzerine Bir İnceleme. (B. Zeren, Çev.) İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
• Las Casas, B. (2017). Kızılderililer Nasıl Yok Edildi. (M. Ural, Çev.) İstanbul: Şule Yayınları.
• Malinowski, B. (1990). Büyü, Bilim v Din. (S. Özkal, Çev.) İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Marx, K., & Engesl, F. (2017). Komünist Manifesto. (L. Kavas, Çev.) İstanbul: İthaki Yayınları.
• Meagher, D. K., & Balk, D. E. (2013). Handbook of Thanatology. New York: Simultaneously Published in the UK.
• Mumford, L. (2007). Tarih Boyunca Kent: Kökenleri, Geçirdiği Dönüşümler ve Geleceği. (G. Koca, & T. Tosun, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Örnek, S. V. (1971). Anadolu Foklorunda Ölüm. Ankara: Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih- Coğrafya Fakültesi Yayınları.
• Parin, S., Bilgili, A. E., & Menak, Z. (2012). kent(li)leşme Pratiğinde Yeni Bir Olgu: Taziye Evleri ve Farklılaşan Sosyo-Kültürel Pratikler . Sosyal Bilimler Dergisi, 212-229.
• Ritzer, G. (2014). Klasik Sosyoloji Kuramları. (H. Hülür, Çev.) Ankara: De Kİ Basım Yayım.
• Sağır , A. (2016). Ölüm Sosyolojisi Bağlamında Yemek, Cenaze ve Ölümün Sofra Pratikleri Üzerine. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1-20.
• Sağır, A. (2013). Modern Dünya ve Ölüm : Batılının Ölüm Karsısında Tavırları. Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi, 213-221.
• Sağır, A. (2014). Ölüm Sosyolojisi. Ankara: Phoenix.
• Stark, R., & Finke Roger. (2000). Acts of Faith: Explaining the Human Side of Religion. London: University of California Press.
• Sunar, L. (2014). Türkiye'de Toplumsal Değişim. Ankara: Nobel Yayınları.
• Thomas, L.-V. (2003). Cenaze Ayinleri. (N. Öztürk , Dü.) Necmettin Erbakan Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 237-253.
• Weber, M. (2017). Protestan Ahlakı ve Kapitalizm Ruhu. (M. Köktürk, Çev.) Ankara: BilgeSu.