Determination of Dikotan Sensitivity of Soil Microfungi

Yıl 2019, Cilt: 10 Sayı: 2, 124 - 128, 30.10.2019

Fatih Kalyoncu Azize Özer

Öz

In this study, determination of susceptibility / resistance conditions
of microfungi isolated from different agricultural areas against dikotan which
is a commonly used fungicide. For this purpose, screening tests were performed
on solid medium in terms of resistance and rate of inhibition of the
development of resistant isolates in liquid medium was investigated. It was
determined that 28 of the 183 isolates of microfungi showed dikotan resistance.
Dikotan has been found to inhibit the development of these resistant isolates
from 15 % to 48 %.

Anahtar Kelimeler

Dikotan, Fungicides, Microfungus, Resistance, Sensitivity

Toprak Mikrofunguslarının Dikotan Duyarlılıklarının Belirlenmesi

Öz

Bu çalışmada, Manisa İlindeki tarım alanlarından izole edilen mikrofungusların
sıklıkla kullanılan bir fungisit olan dikotana karşı duyarlılık / dirençlilik
durumları belirlenmeye çalışılmıştır. Bu amaçla; katı besiyeri üzerinde
dirençlilik yönünden tarama testleri yapılmış, dirençli izolatların sıvı
ortamda gelişimlerinin hangi oranda engellendiği araştırılmıştır. Çalışma
kapsamında izole edilen 183 mikrofungus izolatından 28 tanesinin dikotana
direnç gösterdiği saptanmıştır. Dikotanın bu dirençli izolatların gelişimlerini
engelleme oranının % 15 ile % 48 arasında olduğu tespit edilmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Dikotan, Dirençlilik, Duyarlılık, Fungisit, Mikrofungus

Kaynakça

• Aderiye, B.I., Laleye, S.A., Ijalana, O.R. (2008). Soil mycoflora of some commercial ventures in south west Nigeria. Int. J. Soil Sci., (3) 42 – 47.
• Başbülbül, G., Bıyık, H., Kalyoncu, F., Kalmış, E., Oryaşin, E. (2011). Aydın, İzmir ve Manisa illerinde endüstriyel atıksular ile kirlenmiş toprakların mikrofungus florasının belirlenmesi. Ekoloji., (20): 66-73.
• Delen, N., Durmuşoğlu, E., Güncan, A., Güngör, N., Turgut, C., Burçak, A. (2005). Türkiye’de pestisit kullanımı, kalıntı ve organizmalarda duyarlılık azalışı sorunları. Türkiye Ziraat Mühendisligi 6. Teknik Kongresi, Ankara.
• Delen, N. (2008). Fungisitler. Nobel Yayın Dağıtım, ISBN: 978-605-395-158-2. Ankara.
• Kalyoncu, F., Özer, A. (2017). Tarım alanlarından izole edilen mikrofungusların benomil duyarlılıklarının belirlenmesi. Türk Tarım-Gıda Bilim Teknol. Dergisi., 5 (10) 1184-1188.
• Karakoç, Ö., Nakiboğl,u N. (2010). Ditiyokarbamat pestisitleri ve tayin yöntemleri. J. Balıkesir Uni. Inst. Sci. Technol., (12) 112-135.
• Klich, M.A. (2002). Identification of common Aspergillus species, First Edition, CBS Publication, ISBN 90-70351-46-3. Utrecht.
• Ni, Y., Qiu, P., Kokot, S. (2004). Simultaneous determination of three organophosphorus pesticides by differential pulse stripping voltammetry and chemometrics. Anal. Chimica Acta., (516) 7–17.
• Pitt, J.I. (2000). A laboratory guide to common Penicillium species. Food Science, ISBN: 978-0643048379. Australia.
• Ragsdale, N.N. (1994). Fungicides. Encyc. Agric. Sci., (2) 445-453.
• Samson, R.A., Hoekstra, E.S., Frisvad. J.C. (2004). Introduction to food and airborne fungi. CBS Publication, ISBN: 978-9070351427. Holland.
• Singh, J. (2005). Toxic moulds and indoor air quality. Indoor Built Environ., (14) 229-234.
• Waksmann, S.A. (1922). A method for counting the number of fungi in the soil nature. J. Bacteriol., (7) 339 – 341.
• Yeşil, S., Boyraz, N. (2010). Bitki patojeni funguslarda fungisid dayanıklılığı. Selçuk Tarım Gıda Bil. Dergisi., 24 (3) 101-108.