Examination of The Aegean Region in Terms of Truffle Potential

Yıl 2024, Cilt: 15 Sayı: Özel Sayı, 91 - 97, 30.12.2024

Sevgin Özderin , Hakan Allı

https://doi.org/10.30708/mantar.1567087

Öz

Truffles, belong to the Tuber genus of the Tuberaceae family and are the fruit of a mycorrhizal fungi and have been worldwide regarded as ecologically and commercially valuable. Truffle mushroom, known for its culinary value, has a very high nutritional value. Truffles, are a distinct category of hypogeous fungi known for their unique aroma and exceptional nutritional value. Truffles are expensive because they are rare and difficult to grow, making them one of the most expensive foods in the world. The fact that it is difficult to find in nature and is gastronomically valuable has led to the development of culturing methods for truffle mushrooms. Truffles can grow in temperate climates, including regions of Türkiye Italy, France, Spain, Australia and the US. Interest in truffle hunting and trade in Türkiye has been increasing in recent years.
In this study, truffle species were determined in different localities of Aydın, Denizli, Muğla, and Uşak and the truffle potential of these provinces were revealed. Naturally growing in Aegean region, obtained from the field studies constitute the main materials. Photographs of the collected specimens were taken and their ecological and morphological characteristic were recorded. The aim of the study is to determine the naturally growing truffle habitats in the Aegean Region and to highlight the regions with truffle potential.

Anahtar Kelimeler

Truffle, Mushroom, Aegean Region, Türkiye

Ege Bölgesi’nin Trüf Potansiyeli Açısından İncelenmesi

Öz

Trüf mantarları, Tuber cinsine ait olan ve Tuberaceae familyasında yer alan mikorhizal mantarlardır ve ekolojik ve ticari açıdan büyük öneme sahiptir. Mutfak değeri ile tanınan trüf mantarları, nadir olmaları ve yüksek besin içeriği nedeniyle dünyadaki en pahalı yiyeceklerden biridir. Doğada zor bulunmaları ve gastronomik cazibeleri, kültür yöntemlerinin geliştirilmesine yol açmıştır. Trüf mantarları, Türkiye, İtalya, Fransa, İspanya, Avustralya ve ABD gibi ılıman iklimlerde yetişmektedir. Son yıllarda Türkiye’de trüf avcılığı ve ticaretine olan ilgi artmaktadır.
Bu çalışmada, Aydın, Denizli, Muğla ve Uşak'taki farklı lokalitelerde trüf türleri belirlenmiş ve bu illerin trüf potansiyeli ortaya konulmuştur. Ege Bölgesi'nde doğal olarak yetişen trüf örnekleri, saha çalışmalarından elde edilmiştir. Toplanan örneklerin fotoğrafları çekilmiş ve ekolojik ile morfolojik özellikleri kaydedilmiştir. Çalışmanın amacı, Ege Bölgesi'nde doğal olarak yetişen trüf habitatlarını belirlemek ve trüf potansiyeli taşıyan bölgeleri vurgulamaktır.

Anahtar Kelimeler

Trüf, Mantar, Ege Bölgesi, Türkiye

Etik Beyan

Bu çalışmanın hazırlanma sürecinde bilimsel ve etik ilkelere uyulduğu ve yararlanılan tüm çalışmaların kaynakçada belirtildiği beyan olunur

Kaynakça

• Akkemik, Ü. (2016). Türkiye’nin Doğal Meşe (Quercus L.) Türlerinin Yayılışı ve Botanik Özellikleri. Uluslararası Katılımlı Meşe Çalıştayı Bildiriler Ve Sonuç Bildirgesi, (pp.83-94),Ormancılık Genel Müdürlüğü Marmara Ormancılık Araştırma Enstitüsü, 18-20 Ekim 2016, İğneada/Kırklareli.
• Bakratsas, G., Polydera, A., Katapodis, P. and Stamatis, H. (2021). Recent trends in submerged cultivation of mushrooms and their application as a source of nutraceuticals and food additives, Future Foods, 4, 100086.
• Benucci, G. M. N. and Bonito, G. M. (2016). The truffle microbiome: species and geography effects on bacteria associated with fruiting bodies of hypogeous Pezizales. Microbial ecology, 72,4-8
• Boa, E. (2007). Wild Edible Fungi a global overview of their use and importance to people, in Biology. Food and Agriculture Organization of the United Nations, Roma 2007.
• Dennis, R. W. G., Breitenbach, J., & Kranzlin, F. (1985). Fungi of Switzerland. Vol. 1 Ascomycetes. Kew Bulletin, 40(3), 663.
• Chevalier, G., and Frochot, H., (2002). La Truffe de Bourgogne (Tuber uncinatum Chatin), Editions Petrarque, Levallois-Perret Cedex. ISBN-13: 978-2911730139, 257p.
• Davis PH (1970-1984-1985). Flora of Turkey and the Aegean Islands. Edinburg University Press 3: 8-9.
• Gezer, K., Kaygusuz, O., Çelik, A., & Işıloğlu, M. (2014). Ecological characteristics of truffles growing in Denizli Province, Turkey. Journal of Food, Agriculture & Environment, 12(2), 1105-1109.
• Hall, I., Brown, G. & Zambonelli, A. (2007). Taming the truffle. The istory, lore, and science of the ultimate mushroom. Timber press.304
• Kagan-Zur, V. and Roth-Bejerano, N., (2008). Desert truffles, Fungi, 1: 32-37, ISBN 978-3-319-31434-1, Springer International Publishing AG Switzerland.
• Kamle, M., Bar, E., Lewinsohn, D., Shavit, E., Roth-Bejerano, N., Kagan-Zur, V., Barak Z., Guy O., Zaady E., Lewinsohn E. and Sitrit, Y. (2017). Characterization of morphology, volatile profiles, and molecular markers in edible desert truffles from the negev desert, Journal of Agricultural and Food Chemistry, 65(14), 2977-2983.
• Kaya, A. (2009). Macromycetes of Kahramanmaraş Province (Turkey), Mycotaxon, 108 (1), 31-34
• Kence, A. (1987). Türkiye’nin Biyolojik Zenginlikleri. Türkiye Çevre Sorunları Vakfı Yayını, (87.06), 17-24, Ankara.
• Kibar, B. and Pekşen, A. (2007). Ektomikorizanin Tarim Ve Ormancilik Bakimindan Önemi, Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 22(2), 232-238.
• Lazzari, B., Gianazza, E. and Viotti, A. (1995). Molecular characterization of some truffle species. Biotechnology of ectomycorrhizae: Molecular Approaches, 161-169.
• Lee, H., Nam, K., Zahra, Z. and Farooqi, M. Q. U. (2020). Potentials of truffles in nutritional and medicinal applications: A review. Fungal biology and biotechnology, 7, 1-17.
• Pegler, D. N. (2000). A. Montecchi, M. Sarasini, Funghi ipogel d'Europa, Associazione Micologica Bresadola, Trento, Italy (2000), p. 714.
• Mello, A. and Balestrini, R. (2018). Recent insights on biological and ecological aspects of ectomycorrhizal fungi and their interactions. Frontiers in Microbiology, 9, 216.
• Nicholas, L. G., and Ogame, K. (2006). Psilocybin mushroom handbook: easy indoor & outdoor cultivation. Ed Rosenthal.
• Özderin, S., Yılmaz, F. and Allı, H. (2018). Determining mycorrhiza rate in some oak species inoculated with Tuber aestivum Vittad. (summer truffle). Turkish Journal of Forestry, 19(3), 226-232.
• Özderin, S. and Allı, H. (2020). Determination of mycorrhizal developments in pecan nut seedlings inoculated with Tuber aestivum Vittad. (summer truffle). Turkish Journal of Forestry, 21(2), 131-135.
• Özhatay, N. and Kültür, Ş. (2006). Check-list of additional taxa to the Supplement Flora of Turkey III. Turkish Journal of Botany, 30(4), 281-316.
• Öztürk, M., Soylu, M. K., Temel, M., Pezikoğlu, F. and Bilen, G. M. (2019). Türkiye’nin Dünya Mantar Dış Ticaretindeki Yeri. Uluslararası Anadolu Ziraat Mühendisliği Bilimleri Dergisi, 1(5), 102-107.
• Pegler, D. N., Spooner, B. M., and Young, T. W. (1993). British truffles: a revision of British hypogeous fungi (pp. 216-pp).ISBN 0947643397, Royal Botanic Gardens, Kew, London.
• Pekşen, A. and Akdeniz, H. (2012). Organik ürün olarak doğa mantarları. Düzce Üniversitesi, Orman Fakültesi Ormancılık Dergisi, 8(1), 34-40.
• Sesli, E., Asan, A., Selçuk, F., Abacı Günyar, Ö., Akata, I., Akgül, H., Aktaş, S., Alkan, S., Allı, H., Aydoğdu, H., Berikten, D., Demirel, K., Demirel, R., Doğan, H.H., Erdoğdu, M., Ergül, C.C., Eroğlu, G., Giray, G., Haliki Uztan, A., Kabaktepe, Ş., Kadaifçiler, D., Kalyoncu, F., Karaltı, İ., Kaşık, G., Kaya, A., Keleş, A., Kırbağ, S., Kıvanç, M., Ocak, İ., Ökten, S., Özkale, E., Öztürk, C., Sevindil, M., Şen, B., Şen, İ., Türkekul, İ., Ulukapı, M., Uzun, Ya., Uzun, Yu. and Yoltaş, A (2020). Türkiye Mantarları Listesi. Ali Nihat Gökyiğit Vakfı Yayını. İstanbul. P. 1177
• Stobbe, U., Büntgen, U., Sproll, L., Tegel, W., Egli, S. and Fink, S. (2012). Spatial distribution and ecological variation of re-discovered German truffle habitats. Fungal Ecology, 5(5), 591-599.
• Şen, İ., Allı, H. and Civelek, H. S. (2016). Checklist of Turkish truffles. Turkish Journal of Life Sciences, 1(2), 103-109.
• Şimşek, A. and Önek, Ü. M. (2021). Yenilebilir mantar tüketimi ve yemekleri üzerine bir inceleme: Kastamonu örneği. OCAK: Türk Mutfak Kültürü Araştırmaları Dergisi, 1(1), 21-30.
• Türkoğlu, A. and Castellano, M. A. (2014). New records of some Ascomycete truffle fungi from Turkey. Turkish Journal of Botany, 38(2), 406-416.
• Trappe, J. M. and Castellano, M. A. (1991). Keys to the genera of truffles (Ascomycetes). McIlvanea, 10, 47-65.Ten Speed press, Berkeley, Toronto.
• Üstün, N., Bulam, S. and Peksen, A. (2018) Biochemical properties, biological activities and usage of truffles. In Proceedings of the Conference: International Congress on Engineering and Life Science, Kastamonu, Turkey (pp. 26-29).
• Yaltırık, F. (1984). Türkiye meşeleri: teşhis kılavuzu. Yenilik Basımevi, İstanbul. P. 77
• Yun, W. and Hall, I. R. (2004). Edible ectomycorrhizal mushrooms: challenges and achievements. Canadian Journal of Botany, 82(8), 1063-1073.
• Valverde, M. E., Hernández-Pérez, T. and Paredes-López, O. (2015). Edible mushrooms: improving human health and promoting quality life. International journal of microbiology, 2015(1), 376387.
• Zambonelli, A., Iotti, M. and Murat, C. (2016). True Truffle (spp.) in the world: soil ecology, systematics and biochemistry. (47), 436pp. ISBN 978-3-319-31434-1, Springer International Publishing AG Switzerland.