Öz
-
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Atalay, İ., (2001), Genel Fiziki Coğrafya, Ege Üniv. Basımevi, Bornova- İzmir.
- Atayeter, Y., (2005), Aksu Çayı Havzasının Jeomorfolojisi, Fakülte Kitapevi, Isparta.
- Aygen, T., (1987), Şelaleler. İlgi (Dergisi), Yıl:21, No:50, s.1–9, İstanbul.
- Aylar, F, Çoban, A., (2004), Baraklı Çağlayanı (Taşova-Amasya), G.Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, c. 24, sayı 3, s.365–381, Ankara.
- Ceylan, M.A., (2000), Güney Çağlayanının Rekreasyonel Önemi, Doğu
- Coğrafya Dergisi, V: 3, S: 61-76, Erzurum.
- Doğanay, H., (2001), Türkiye Turizm Coğrafyası, Çizgi Kitabevi, Konya.
- Doğanay, H, (1990), Turistik Potansiyeli Yönünden Gürlevik Çağlayanı,
- Atatürk Üniv. Fen Edeb. Fak Araştırma Dergisi, S.8, S: 147-161, Erzurum.
- Doğanay, H, (1994), Tortum (Uzundere) Çağlayanı Ve Turistik Potansiyeli (Coğrafi Bir Tanıtım), Kalkınma Bankası Turizm Yıllığı, s.76, 92, Ankara.
- Doğanay, H., (2000), Türkiye De Az Tanınan Üç Doğa Harikası: Tomara, Sırakayalar Ve Muradiye Çağlayanları, Doğu Coğrafya Dergisi, v:3, s:1-24, Erzurum.
- Doğanay, H, Zaman, S., (2001), Kurşunlu Ve Düden Çağlayanları: Coğrafî Bir Tanıtım, Doğu Coğrafya Dergisi, V:7, N: 5, S: 1- 34, Konya.
- Erinç, S., (1971), Jeomorfoloji-II, İstanbul Üniv. Yay., No:1628, Coğrafya Enst Yay. No: 21. İstanbul.
- Güldalı, N., (1971), Karstik Araştırmaların Türkiye İçin Önemi. Jeomorfoloji Dergisi, s:3, s: 54-61, Ankara.
- İzbırak, R., (1992), Coğrafi Terimler Sözlüğü, Meb Öğretmen Kitapları Yay. No. 157, İstanbul.
- İzbırak, R., (1989), Yerbilimi Bilgileri, Meb Öğretmen Kitapları Yay. No.158, İstanbul.
- İzbırak, R., (1990), Sular Coğrafyası, Meb Öğretmen Kitapları Yay. No.159, İstanbul.
- Sanır, F., (2000), Coğrafya Terimleri Sözlüğü, Gazi Kitabevi, Ankara.
- Saraçoğlu, H., (1990), Bitki Örtüsü, Akarsular Ve Göller., M.E. B. Yay. Öğretmen Kitapları Dizisi: 177, İstanbul.
- Şenel, M.,(1997), Türkiye Jeoloji Haritaları(1/100.000 Ölçekli), J-11, K- 11, Ankara.
- Uzun, S., Uzun, A., Yılmaz, C., Zeybek, H. İ. (2005), Erfelek Çağlayanları., Doğu Coğrafya Dergisi s: 14, 331–348. Erzurum.
Öz
Türkiye yer şekilleri bakımından çağlayan oluşumuna çok elverişlidir.
Ülkemiz topografyasının oldukça fazla engebeli olması da ülkemizde çok sayıda
çağlayanın oluşmasında önemli rol oynamıştır. Ancak ülkemizde oluşmuş
çağlayanların pek çoğu sadece yöre halkı tarafından bilinmekte olup ülkemiz
genelinde fazlaca bilinmemektedir.
Çağlayan veya şelaleler önemli turistik potansiyel doğal kaynaklar
arasında yer alırlar. Çağlayanlar jeolojik ve jeomorfolojik doğal oluşumları ile
ilginç birer doğa harikası olarak dikkati çekerler. Bu gün ülkemizde oluşmuş
çağlayanlar yeterli ve uygun alt yapı yatırımları yapılıp tanıtılmaları kaydıyla
önemli birer turistik çekim merkezi olabilirler.
Ülkemizin az bilinen çağlayanlarından birisi olan Uçansu Çağlayanları
Antalya il merkezinin 57 km kuzeydoğusunda yer alır. Uçansu çağlayanları,
Türkiye'nin bilinen en yüksek çağlayanlarındandır.
Uçansu Çağlayanı’nın, Özlü Köyü güneyinden, Aksu Çayı’nın denize
döküldüğü noktadan kuş uçuşu uzaklığı 38 km, deniz seviyesinden yüksekliği
400 m civarındadır. Çağlayanların etrafındaki eski kent kalıntıları ve doğal
güzellikler buradaki turistik potansiyeli zenginleştirmektedir.
Henüz yeterince tanıtılmadığını düşündüğümüz çağlayanların bu
çalışma ile tanıtımı yapılarak “turizm başkenti” olarak nitelenen Antalya iline
ve dolayısıyla ülke ekonomisine yeni bir zenginliğin kazandırılmasına katkıda
bulunulacağı düşünülmektedir.
Batı Toroslar üzerinde oluşum bakımından genel anlamda tekto-karstik
bir sürecin eseri olarak meydana gelen bu çağlayanlar, doğayı tahrip etmeden
gerekli turizm alt yapısı hazırlanarak hizmete sokulmalı, çevresindeki diğer
zenginliklerle birlikte, mutlaka daha fazla değerlendirilmelerinin yolları
aranmalıdır.
Kaynakça
- Atalay, İ., (2001), Genel Fiziki Coğrafya, Ege Üniv. Basımevi, Bornova- İzmir.
- Atayeter, Y., (2005), Aksu Çayı Havzasının Jeomorfolojisi, Fakülte Kitapevi, Isparta.
- Aygen, T., (1987), Şelaleler. İlgi (Dergisi), Yıl:21, No:50, s.1–9, İstanbul.
- Aylar, F, Çoban, A., (2004), Baraklı Çağlayanı (Taşova-Amasya), G.Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, c. 24, sayı 3, s.365–381, Ankara.
- Ceylan, M.A., (2000), Güney Çağlayanının Rekreasyonel Önemi, Doğu
- Coğrafya Dergisi, V: 3, S: 61-76, Erzurum.
- Doğanay, H., (2001), Türkiye Turizm Coğrafyası, Çizgi Kitabevi, Konya.
- Doğanay, H, (1990), Turistik Potansiyeli Yönünden Gürlevik Çağlayanı,
- Atatürk Üniv. Fen Edeb. Fak Araştırma Dergisi, S.8, S: 147-161, Erzurum.
- Doğanay, H, (1994), Tortum (Uzundere) Çağlayanı Ve Turistik Potansiyeli (Coğrafi Bir Tanıtım), Kalkınma Bankası Turizm Yıllığı, s.76, 92, Ankara.
- Doğanay, H., (2000), Türkiye De Az Tanınan Üç Doğa Harikası: Tomara, Sırakayalar Ve Muradiye Çağlayanları, Doğu Coğrafya Dergisi, v:3, s:1-24, Erzurum.
- Doğanay, H, Zaman, S., (2001), Kurşunlu Ve Düden Çağlayanları: Coğrafî Bir Tanıtım, Doğu Coğrafya Dergisi, V:7, N: 5, S: 1- 34, Konya.
- Erinç, S., (1971), Jeomorfoloji-II, İstanbul Üniv. Yay., No:1628, Coğrafya Enst Yay. No: 21. İstanbul.
- Güldalı, N., (1971), Karstik Araştırmaların Türkiye İçin Önemi. Jeomorfoloji Dergisi, s:3, s: 54-61, Ankara.
- İzbırak, R., (1992), Coğrafi Terimler Sözlüğü, Meb Öğretmen Kitapları Yay. No. 157, İstanbul.
- İzbırak, R., (1989), Yerbilimi Bilgileri, Meb Öğretmen Kitapları Yay. No.158, İstanbul.
- İzbırak, R., (1990), Sular Coğrafyası, Meb Öğretmen Kitapları Yay. No.159, İstanbul.
- Sanır, F., (2000), Coğrafya Terimleri Sözlüğü, Gazi Kitabevi, Ankara.
- Saraçoğlu, H., (1990), Bitki Örtüsü, Akarsular Ve Göller., M.E. B. Yay. Öğretmen Kitapları Dizisi: 177, İstanbul.
- Şenel, M.,(1997), Türkiye Jeoloji Haritaları(1/100.000 Ölçekli), J-11, K- 11, Ankara.
- Uzun, S., Uzun, A., Yılmaz, C., Zeybek, H. İ. (2005), Erfelek Çağlayanları., Doğu Coğrafya Dergisi s: 14, 331–348. Erzurum.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 26 Eylül 2013 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2007 Sayı: 16 |