Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Uluslararası İlişkilerde Caydırma Teorisi

Yıl 2016, Cilt: 4 Sayı: 2, 1 - 22, 20.10.2016

Öz

Caydırıcılık, kabul edilemez ölçüde sonuçlar doğuracağı tehdidinde bulunmak suretiyle, potansiyel rakipleri belirli bir davranış tarzını devam ettirmekten vazgeçirmeye dayalı bir stratejidir. Klasik caydırma teorisi, “rasyonalite’’ ve “tehditlerin inandırıcılığı’’ gibi bir dizi varsayıma dayanmaktadır. Tehditlerin inandırıcılığı, nükleer caydırıcılık için merkezi bir konumdadır çünkü tehdit edilen aktör rakibinin bu tehdidi gerçekleştireceğine inanmalıdır. Diğer yandan, caydırıcılık belirli bir hareket tarzının olası sonuçlarını değerlendirmek açısından, maliyet-fayda analizi yapabilen rasyonel aktörleri gerektirmektedir. Son yıllarda, birçok araştırmacı caydırıcılığın kavrayışa ilişkin unsurları içeren ve ampirik kanıta dayanmayan bir teori olduğunu öne sürmüştür. Buna göre, aktörler büyük ölçüde birbirinden ayrışan değer sistemlerine sahipse bir rakibi caydırmak neredeyse imkansız olacaktır. Tehdidin veya rasyonalitenin anlamını tanımlamak konusunda, aktörler birtakım ortak anlayışları paylaşmak zorundadırlar. Bu makale caydırma teorisini yeniden gözden geçirerek, caydırıcılık kavramının günümüzdeki mevcut konumunu değerlendirmektedir.

Kaynakça

  • Abrahms, Max (2014) “Deterring Terrorism: A New Strategy’’, Perspectives On Terrorism, 8(3): 1-15.
  • Adler, Emanuel (2009) “Complex Deterrence in the Asymmetric-Warfare Era’’, içinde T.V. Paul, Patrick
  • M. Morgan, James J. Wirtz (der.) Complex Deterrence: Strategy in the Global Age, Chicago, The
  • Alastair Smith ve Allan C. Stam (2004) “Bargaining and the Nature of War, Journal of Conflict Resolution,
  • Allan, Pierre ve Cedric Dupont (1999) “International Relations Theory and Game Theory: Baroque
  • Arreguin-Toft, Ivan (2001) “How the Weak Win Wars: A Theory of Asymmetric Conflict’’, International
  • Arce, Daniel G. ve Todd Sandler (2009) “Deterrence: Credibility and Proportionality’’, Economics & Politics,
  • Arreguin-Toft, Ivan (2009) “Unconventional Deterrence: How the Weak Deter the Strong’’, içinde T.V. Paul,
  • Patrick M. Morgan, James J. Wirtz (der.) Complex Deterrence: Strategy in the Global Age, Chicago,
  • Art, Robert J. ve Kenneth N. Waltz (1983) The Use of Force: International Politics and Foreign Policy,
  • Aydın ve Ahmet Haluk Atalay (der.) Strateji ve Güvenlik, Eskişehir, Anadolu Üniversitesi Yayınları:
  • Axelrod, Robert (1980) “More Effective Choice in the Prisoner’s Dilemma’’, The Journal of Conflict Resolution,
  • Aydın, Mustafa ve Fulya Ereker (2012) “Stratejik Çalışmalarda Caydırıcılık ve Oyun Teorisi’’, içinde Mustafa
  • Bates, Brian ve Chris McHorney (2000) Developing a Theoretical Model of Counterproliferation for the 21st
  • Betts, Richard K. (2013) “The Lost Logic of Deterrence: What the Strategy That Won the Cold War Can-and
  • Birch, Jim (1985) “The madman theory of war: a possible application in therapy’’, Journal of Family Therapy,
  • Blackwell, James (2011) “Deterrence at the Operational Level of War’’, Strategic Studies Quarterly, 30-51.
  • Brandts, Jordi ve Charles A. Holt (1992) “An Experimental Test of Equilibrium Dominance in Signaling
  • Brown, Michael E., Owen R. Cote Jr., Sean M. Lynn-Jones, Steven E. Miller (2000) Rational Choice and
  • Cecchi, Rita, Rosaria Conte, Cristiano Castelfranchi (2001) “Fraud, Exchange and Co-operation’’, içinde
  • Nicole J. Saam ve Bernd Schmidt (der.) Cooperative Agents: Applications in the Social Sciences,
  • Chakma, Bhumitra (2011) The Politics of Nuclear Weapons in South Asia, Surrey, Ashgate Publishing.
  • Charles, Elizabeth C. (2015) “Mikhail Gorbachev’’, içinde Andrew L. Johns (der.) A Companion to Ronald
  • Crenshaw, Martha (2002) “The Utility of Political Psychology’’, içinde Kristen Renwick Monroe (der.)
  • Danilovic, Vesna (2001) “The Sources of Threat Credibility in Extended Deterrence’’, The Journal of Conflict
Yıl 2016, Cilt: 4 Sayı: 2, 1 - 22, 20.10.2016

Öz

Kaynakça

  • Abrahms, Max (2014) “Deterring Terrorism: A New Strategy’’, Perspectives On Terrorism, 8(3): 1-15.
  • Adler, Emanuel (2009) “Complex Deterrence in the Asymmetric-Warfare Era’’, içinde T.V. Paul, Patrick
  • M. Morgan, James J. Wirtz (der.) Complex Deterrence: Strategy in the Global Age, Chicago, The
  • Alastair Smith ve Allan C. Stam (2004) “Bargaining and the Nature of War, Journal of Conflict Resolution,
  • Allan, Pierre ve Cedric Dupont (1999) “International Relations Theory and Game Theory: Baroque
  • Arreguin-Toft, Ivan (2001) “How the Weak Win Wars: A Theory of Asymmetric Conflict’’, International
  • Arce, Daniel G. ve Todd Sandler (2009) “Deterrence: Credibility and Proportionality’’, Economics & Politics,
  • Arreguin-Toft, Ivan (2009) “Unconventional Deterrence: How the Weak Deter the Strong’’, içinde T.V. Paul,
  • Patrick M. Morgan, James J. Wirtz (der.) Complex Deterrence: Strategy in the Global Age, Chicago,
  • Art, Robert J. ve Kenneth N. Waltz (1983) The Use of Force: International Politics and Foreign Policy,
  • Aydın ve Ahmet Haluk Atalay (der.) Strateji ve Güvenlik, Eskişehir, Anadolu Üniversitesi Yayınları:
  • Axelrod, Robert (1980) “More Effective Choice in the Prisoner’s Dilemma’’, The Journal of Conflict Resolution,
  • Aydın, Mustafa ve Fulya Ereker (2012) “Stratejik Çalışmalarda Caydırıcılık ve Oyun Teorisi’’, içinde Mustafa
  • Bates, Brian ve Chris McHorney (2000) Developing a Theoretical Model of Counterproliferation for the 21st
  • Betts, Richard K. (2013) “The Lost Logic of Deterrence: What the Strategy That Won the Cold War Can-and
  • Birch, Jim (1985) “The madman theory of war: a possible application in therapy’’, Journal of Family Therapy,
  • Blackwell, James (2011) “Deterrence at the Operational Level of War’’, Strategic Studies Quarterly, 30-51.
  • Brandts, Jordi ve Charles A. Holt (1992) “An Experimental Test of Equilibrium Dominance in Signaling
  • Brown, Michael E., Owen R. Cote Jr., Sean M. Lynn-Jones, Steven E. Miller (2000) Rational Choice and
  • Cecchi, Rita, Rosaria Conte, Cristiano Castelfranchi (2001) “Fraud, Exchange and Co-operation’’, içinde
  • Nicole J. Saam ve Bernd Schmidt (der.) Cooperative Agents: Applications in the Social Sciences,
  • Chakma, Bhumitra (2011) The Politics of Nuclear Weapons in South Asia, Surrey, Ashgate Publishing.
  • Charles, Elizabeth C. (2015) “Mikhail Gorbachev’’, içinde Andrew L. Johns (der.) A Companion to Ronald
  • Crenshaw, Martha (2002) “The Utility of Political Psychology’’, içinde Kristen Renwick Monroe (der.)
  • Danilovic, Vesna (2001) “The Sources of Threat Credibility in Extended Deterrence’’, The Journal of Conflict
Toplam 25 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Makaleler
Yazarlar

Emre Gündoğdu Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 20 Ekim 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016 Cilt: 4 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Gündoğdu, E. (2016). Uluslararası İlişkilerde Caydırma Teorisi. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi, 4(2), 1-22.
AMA Gündoğdu E. Uluslararası İlişkilerde Caydırma Teorisi. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi. Ekim 2016;4(2):1-22.
Chicago Gündoğdu, Emre. “Uluslararası İlişkilerde Caydırma Teorisi”. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi 4, sy. 2 (Ekim 2016): 1-22.
EndNote Gündoğdu E (01 Ekim 2016) Uluslararası İlişkilerde Caydırma Teorisi. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi 4 2 1–22.
IEEE E. Gündoğdu, “Uluslararası İlişkilerde Caydırma Teorisi”, Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi, c. 4, sy. 2, ss. 1–22, 2016.
ISNAD Gündoğdu, Emre. “Uluslararası İlişkilerde Caydırma Teorisi”. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi 4/2 (Ekim 2016), 1-22.
JAMA Gündoğdu E. Uluslararası İlişkilerde Caydırma Teorisi. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi. 2016;4:1–22.
MLA Gündoğdu, Emre. “Uluslararası İlişkilerde Caydırma Teorisi”. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi, c. 4, sy. 2, 2016, ss. 1-22.
Vancouver Gündoğdu E. Uluslararası İlişkilerde Caydırma Teorisi. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi. 2016;4(2):1-22.

Siyasal Bilimler Dergisi, Marmara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’nin hakemli akademik yayınıdır. Altı ayda bir yayınlanır. Dergide yayınlanan makalelerdeki görüşler yazarlarına aittir. Yayın Kurulu tarafından benimsendiği anlamına gelmez. Yayın Kurulu, yazının özüne dokunmaksızın gerekli yazım ve cümle değişikliklerini yapma hakkını saklı tutar. Siyasal Bilimler Dergisi, ulusal (TÜBİTAK ULAKBİM Sosyal ve Beşerî Bilimler Veri Tabanı) ve uluslararası (EBSCO, ULRICH) alan endekslerinde taranmaktadır.  

 

Journal of Political Science is a peer-reviewed academic journal of Marmara University Faculty of Political Science. The journal is a biannual publication. All the views and opinions expressed in the articles are those of the authors and they do not necessarily reflect the views or opinions of the editor, the editorial board, or the publisher. The editorial board reserves the right to make necessary changes in spelling and sentences without changing content. The journal is indexed by EBSCO International Index, ULRICH's and the ULAKBİM Social and Human Sciences Database.