Günümüzde yerel kültürel miras değerlerinin korunması, iyileştirilmesi, işlevsellik kazandırılması, yerel sosyo-ekonomik yapısının geliştirilmesi ve yerel farkındalığın artırılması açısından atıl durumdaki geleneksel evlerinin ekolojik karakterinin belirlenmesi büyük önem taşımaktadır. Türkiye'deki kırsal yerleşim yerleri hakkında kapsamlı araştırmalar yapılmış olmasına rağmen, önceki çalışmalar ağırlıklı olarak yerleşim yerleri veya koruma altındaki köyler üzerinde yoğunlaşmış, bu da Göller Bölgesi'ndeki atıl durumda kalan yerleşim yerleri hakkında araştırma eksikliğine yol açmıştır. Bu çalışma, Hisarardı Köyü'ndeki (Yalvaç, Isparta) terk edilmiş geleneksel evlerin mimari ve ekolojik özelliklerinin kapsamlı bir analizi yoluyla bu boşluğu doldurmayı amaçlamaktadır. Köyün seçimi, koruma altında olmayan bina stokunun bütünlüğü ve bölgesel geleneksel mimariyi temsil edici olması temelinde yapılmıştır. Alan araştırmaları, kerpiç, taş ve ahşabın baskın olarak kullanıldığını, kalın toprak duvarların ve taş temellerin pasif termal konfor ve çevresel sürdürülebilirliğe katkıda bulunduğunu ortaya koymuştur. Bulgula ise, geleneksel inşaat yöntemlerinin doğasında bulunan ekolojik mantığı vurgulamakta ve koruma çabaları ve gelecekteki araştırmalar için değerli bir referans noktası sunmaktadır.
Determining the ecological character of abandoned traditional houses is crucial for the preservation of rural cultural heritage, the support of local socio-economic development, and the strengthening of community awareness. Although rural settlements in Türkiye have been widely studied, previous research has largely focused on inhabited or protected villages, leaving abandoned settlements in the Lakes Region under-examined. This study addresses this gap through a comprehensive analysis of the architectural and ecological characteristics of abandoned traditional houses in Hisarardı Village (Yalvaç, Isparta). The village was selected due to the integrity of its unprotected building stock and its representativeness of regional vernacular architecture. Field surveys revealed the predominant use of adobe, stone, and timber, with thick earthen walls and stone foundations contributing to passive thermal comfort and environmental sustainability. The findings highlight the ecological logic embedded in traditional construction and provide a valuable reference for conservation and future research.
Vernacular architecture eco-village rural landscape cultural heritage Hisarardı Village Isparta-Yalvaç
This article was produced as part of the project titled “Investigation of the Ecological Characteristics of Traditional Civil Architecture Houses in Yalvaç Hisarardı Village” under the TUBİTAK 2209 A University Students Research Projects Support Program 2022/2. We would also like to thank TUBİTAK for its financial support of the project, as well as Adil ŞENOL and his family for granting us permission to research their home in Yalvaç Hisarardı Village. The article complies with national and international research and publication ethics.
| Primary Language | English |
|---|---|
| Subjects | Cultural Heritage and Conservation |
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Submission Date | February 27, 2025 |
| Acceptance Date | December 4, 2025 |
| Publication Date | December 27, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Volume: 10 Issue: 2 |