Reading the Spatial Organization of Yalvaç Tıraşzade Mansion Through Cultural Codes

Yıl 2021, Cilt: 6 Sayı: 1, 11 - 24, 01.07.2021

Pınar Öktem Erkartal

https://doi.org/10.30785/mbud.801122

Cited By: 1

Öz

Architecture and culture constantly interact with each other. Since the vernacular housing is built based on experience within the framework of the user's wishes and needs; it reflects both individual and social life strongly. Thanks to its unique spatial, structural and aesthetic features, “Turkish House” is a very important cultural heritage. In accordance with the lifestyle of the Turks, it has been shaped within the framework of principles such as adaptation to nature and the built environment, rationality, functionality, internal-external harmony (legibility), frugality, humanistic measures, regionalism, and flexibility. In this direction, the study aims to reveal the spatial organization of Yalvaç Tıraşzade Mansion within the framework of the "Turkish House". Turkish family life, social organization, climate characteristics of Central Anatolia, local riches, local acceptances are reflected in the spatial setup, facade, and details of Yalvaç Tıraşzade Mansion. In order to show this reflection, the building has been analysed over the cultural facts. In the study, where literature review and on-site observation were applied together as a method, a fiction flowing from the general view to the detailed examination of the case was chosen.

Anahtar Kelimeler

Turkish House, Yalvaç Tıraşzade Mansion, Turkish culture, vernacular housing, space organization

Teşekkür

I would like to extend my thanks to Yalvaç Municipality, which generously shared information and photos about the Tıraşzade Mansion. The copyright of the photos and drawings in Table 2 belongs to the municipality. The article complies with national and international research and publication ethics. Ethics committee permission was not required for the study.

Yalvaç Tıraşzade Konağı’nın Mekânsal Organizasyonunun Kültürel Kodlar Üzerinden Okunması

Öz

Mimarlık ve kültür birbiriyle sürekli etkileşim halindedir. Yöresel konut, herhangi bir uzman müdahalesi olmaksızın kullanıcısının istekleri, ihtiyaçları çerçevesinde deneyime dayalı olarak inşa edildiğinden hem bireysel hem de toplumsal yaşamı güçlü şekilde yansıtır. “Türk Evi” kendine özgü mekânsal, yapısal ve estetik özellikleri sayesinde geçmişten günümüze aktarılan çok önemli bir kültürel mirastır. Türklerin yaşam biçimine uygun olarak doğaya uyum, yapılı çevreye uyum, akılcılık, içten-dışa çözüm (işlevselcilik), iç-dış uyumu (okunaklılık), tutumluluk, insancıl ölçüler, yöresellik ve esneklik gibi ilkeler çerçevesinde şekillenmiştir. Bu doğrultuda çalışmanın amacı, “Türk Evi” çerçevesinde Yalvaç Tıraşzade Konağı’nın mekân kurgusunu ortaya koymaktır. Türk aile yaşamı, sosyal organizasyon, toplumsal örgütlenme, İç Anadolu’nun iklim özellikleri, yerel zenginlikler, yerel kabuller, Yalvaç Tıraşzade Konağı’nın mekân kurgusuna, cephesine ve detaylarına birebir yansımıştır. Bu yansımayı göstermek amacıyla yapı, kültürel olgular üzerinden analiz edilmiştir. Yöntem olarak literatür taraması ve yerinde gözlemin birlikte uygulandığı çalışmada, genel bakıştan detaylı örnek incelenmesine uzanan bir kurgu seçilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Türk Evi, Yalvaç Tıraşzade Konağı, Türk kültürü, yöresel konut, mekân organizasyonu

Kaynakça

• Beyaz, E. (2017). Beyşehir’deki XIII. ve XIV. Yüzyıl Camilerinin Biyofilik Kriterler Üzerinden İncelenmesi. KTO Karatay Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Mimarlık Ana Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Konya.
• Fromm, E. O. (1964). The Heart of Man. UK: Harpercollins.
• Gündüz, E. (2019). Mimaride Doğayı Temel Alan Tasarım Yaklaşımları İzleği. İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Mimarlık Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Kara, D. (2004). Bir Biyofilik Olarak Joseph Beuys ve Sanatı. Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü Resim Ana sanat Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Kayıhan, K. (2018). Examination of Biophilia Phenomenon in the Context of Sustainable Architecture. Erişim adresi (10.02.2019): https://www.researchgate.net/publication/324063335.
• Kayıhan, K., Güney S. ve Ünal F. (2018). Biophilia as the Main Design Question in Architectural Design Studio Teaching. Megaron, 13(1):1-12.
• Kellert, S. ve Calabrese, E. (2015). The Practice of Biophilic Design. Erişim adresi (12.02.2019): www.biophilic-design.com
• Ünlü, E. (2017). Mimarlıkta Biyofili Olgusu ve Sağlık Yapıları Örneği. Gebze Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Mimarlık Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Gebze.
• Wilson, E. (1984). Biophilia, ABD. Erişim Adresi (14.03.2019): https://epdf.pub/biophilia.html
• Yıldırım, M., Dalkılıç, N., Halifeoğlu, F. M., Dağtekin, E. ve Payaslı Oğuz, G. (2012). D. Ü. Mimarlık Fak. Rölöve Teknikleri Dersi Öğrenci Çalışmaları, TMMOB Diyarbakır Şubesi Yayınları, 1. Baskı.