UZAKTAN EĞİTİM: BİR ALANYAZIN TARAMASI

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 1, 1 - 9, 30.06.2020

Muhammet İbrahim Akyürek

Öz

Bu araştırmanın amacı, uzaktan eğitimi alanyazın taramasına dayalı olarak incelemektir. Bu araştırmada, araştırma yöntemi olarak geleneksel alanyazın taraması benimsenmiştir. Bilgi ve teknoloji çağında geleneksel eğitim yöntemlerinin işlevselliği sorgulanır hale gelmiştir. Bu kapsamda sanal, evden, uzaktan eğitim gibi eğitim ortamları oluşturulmuştur. Uzaktan eğitim ve diğer yenilikler artık belli plan, program, yer ve zaman sınırlamasının yer aldığı geleneksel eğitimi değil; plan, program, yer ve zaman esnekliğinin ve bağımsızlığının yer aldığı hayat boyu öğrenmeyi ön plana çıkarmaktadır. Hayat boyu öğrenme kapsamındaki uzaktan eğitim konusunda yaşanan dünyadaki gelişmelere paralel olarak uzaktan eğitim, Türkiye’de de adım adım gelişme göstermiştir. Bu kapsamda Türkiye’de gerek ilköğretim, ortaöğretim gerekse yükseköğretim düzeyinde birtakım teknoloji ve internet kullanım alt yapılı uygulamalar yoluyla uzaktan eğitim verilebilmektedir. Uzaktan eğitimin olanak ve sınırlılıkları göz önüne alınarak en yüksek düzeyde fayda sağlayabilecek uzaktan eğitim sistemleri kurulabilir. Uzaktan eğitimin sınırlılıkları en aza indirilerek, olanakların artırılması yoluyla uzaktan eğitim daha nitelikli bir hale dönüştürülebilir. Uzaktan eğitime özellikle ihtiyaç duyulan zaman, dönem ve uygulamalarda başvurulması, sürecin etkin yönetimini sağlayabilir.

Anahtar Kelimeler

uzaktan eğitim, eğitim, öğretim

Kaynakça

• Akpınar, Y. (2003). Öğretmenlerin yeni bilgi teknolojileri kullanımında yükseköğretimin etkisi: İstanbul okulları örneği. The Turkish Online Journal of Education Technology, 2(2), 79-96. Alkan, C. (1987). Uzaktan eğitim sistemlerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi. Alkan, C. (1996, Kasım). Uzaktan eğitimin tarihsel gelişimi. Türkiye 1. Uluslararası Uzaktan Eğitim Sempozyumu, Ankara: Uzaktan Eğitim Vakfı. Anderson, T., & Dron, J. (2010). Three generations of distance education pedagogy. The International Review of Research in Open and Distributed Learning, 12(3), 80-97. Arı, M. (2010). İnternet tabanlı uzaktan eğitim teknolojilerinde wimax esnekliği. http://www.emo.org.tr/ekler/f9b5ec26abebe62_ek.pdf sayfasından erişilmiştir. Aydın, C. H. (2020). Uzaktan eğitimin geleceğine ilişkin eğilimler. Elektrik Mühendisliği, 28-36. Baumeister, R. F., & Leary, M. R. (1997). Writing narrative literature reviews. Review of General Psychology, 1(3), 311-320. Bozkurt, A. (2017). Türkiye’de uzaktan eğitimin dünü, bugünü ve yarını. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 3(2), 85-124. Demiray, U., & Adıyaman, Z. (2002). Kuruluşunun 10. yılında açıköğretim lisesi ile ilgili çalışmalar kaynakçası. Eskişehir. Gelişli, Y. (2015). .Uzaktan eğitimde öğretmen yetiştirme uygulamaları: Tarihçe ve gelişim. Journal of Research in Education and Teaching, 4(3). Göktaş, Y., Yıldırım, Z., & Yıldırım, S. (2008). Bilgi ve iletişim teknolojilerinin eğitim fakültelerindeki durumu: Dekanların görüşleri. Eğitim ve Bilim, 33(149), 30-50. Hızal, A. (1983). Uzaktan eğitim süreçleri ve yazılı gereçler. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi. Holmberg, B. (1989). Theory and practice of distance education. London/New York: Rodledge. İşman, A. (1998). Uzaktan eğitim. Sakarya: Değişim. Kaya, Z. (2002). Uzaktan eğitim. Ankara: Pegem. Kaya, Z., & Odabaşı, F. (1996). Türkiye’de uzaktan eğitimin gelişimi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 29-41. Keegan, D. (1996). Foundations of distance education. New York: Routledge. Kurt, M. (2006). Sanal yükseköğretim uygulamalarının karşılaştırılmalı olarak incelenmesi. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara. Moore, M. (1973). Toward a theory of independent learning and teaching. Journal of Higher Education, 44, 661-679. Odabaş, H. (2003). İnternet tabanlı uzaktan eğitim ve bilgi ve belge yönetimi bölümleri. E-prints in Library and Information Science, 17(1). Özarslan, Y., & Ozan, Ö. (2014). Yükseköğretimde uzaktan eğitim programı açma sorunsalı. XIX. Türkiye'de İnternet Konferansı, Yaşar Üniversitesi, İzmir. Özbay, Ö. (2015). Dünyada ve Türkiye’de uzaktan eğitimin güncel durumu. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(5), 376-394. Özdil, İ. (1986). Uzaktan öğretimin evrensel çerçevesi ve Türk eğitim sisteminde uzaktan öğretimin yeri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi. Rodriguez, C. O. (2012). MOOCs and the AI-Stanford like courses: Two successful and distinct course formats for massive open online courses. European Journal of Open, Distance and E-Learning. http://www.eurodl.org/materials/contrib/2012/Rodriguez.pdf sayfasından erişilmiştir. Uşun, S. (2006). Uzaktan eğitim. Ankara: Nobel. Verduin, J. R., & Clark, Jr. T. A. (1994) Uzaktan eğitim: Etkin uygulama esasları (İ. Maviş, Çev.). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi. Yıldız, R. (2004). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. Ankara: Nobel.