Öz
Demircan (1990: 20) iki dilliliğin bir kişinin hayatının herhangi bir döneminde ana dilinden başka ikinci bir dili belli bir ölçüde kullanması olduğunu söyler. Hamer ve Blanc (2000: 6) Webster sözlüğünde iki dil konuşan kişinin, iki dile sahip olan ya da özellikle iki dili akıcı bir şekilde kullanan bir konuşucu olarak tanımlandığını belirtir ve iki dillinin iki dili özellikle alışkanlık halinde ve kontrollü konuşan biri olduğunu vurgular. Temel, Bekir ve Yazıcı (2014: 193) iki dilliliğin iki farklı dilde iletişim kurabilme becerisi anlamına geldiğini söyler. Çalışmanın amacı çocuklarda dil gelişimi üzerine bilgi vermek ve iki dile hakim olan çocukların bu gelişimi nasıl sağladığını incelemektir. Çalışmamıza konu olan Meryem Aysel iki dillidir. Gözlemlerin yapıldığı sırada 26 aylıktır. Annesi Çinli, babası ise Türk’tür. Çince adı olan Aya Türkçede kibar, zarif anlamına gelmektedir. Annesinin Çince adı Xiao, Türkçe adı Çiğdem, babasının adı ise Alparslan’dır. Annesi ve babası Türkçe, İngilizce ve Çince olmak üzere üç dil bilmektedir. Evde çoğunlukla Türkçe ve Çince, sık olmamakla birlikte yeri geldiğinde de İngilizce konuşulmaktadır. Meryem Aysel akıcı bir şekilde Türkçe ve Çince konuşabilmekte ve her iki dili de aynı zamanda öğrenmektedir. Meryem’in iki dilliliği eş zamanlıdır. Üç aylık bir süreyle dil gelişimi gözlemlenen Meryem Aysel’in Çince ve Türkçe gelişimi incelenmiş ve bu gözlemlerden yola çıkılarak dil gelişimi fonetik, morfolojik, leksikolojik, semantik, sentaktik olmak üzere beş açıdan değerlendirilmiştir. Bu değerlendirmelerin sonucuna göre Meryem’in dil gelişiminin yaşından oldukça ileride olduğu ve dil seçiminde oldukça zekice hareket ettiği saptanmıştır. Nerede Çince, nerede Türkçe kullanması gerektiğinin farkındadır. Meryem Çinceyi mükemmel anlamakta ve evde annesiyle yalnızken sürekli Çince konuşmaktadır. Babaannesi ya da babasıyla yalnızken ise Türkçeyi tercih etmektedir. Bildiği dilleri işitme sıklığına göre bazen Çince bazen de Türkçe üstün gelmektedir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Baştürk, Mehmet (2013). Anadil Edinimi, Pegem Yayınevi, Ankara.
- Demircan, Ömer (1990). Yabancı Dil Öğretim Yöntemleri, Ekin Eğitim Yayıncılık ve Dağıtım, İstanbul.
- Erkman, Akerson Fatma (2008). Türkçe Örneklerle Dile Genel Bir Bakış, Genişletilmiş Yeni Basım, Multilingual, İstanbul.
- Fromkin, Victoria; Rodman, Robert; Hyams, Nina (2003). An İntroduction to Language, Thomson Heinle, Boston.
- Grönbech, Kaare. (2011). Türkçenin Yapısı, (Çev. Mehmet Akalın), Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
- Hamers, Josiane F. and Blanc Michel H. A. (2000). Bilinguality and Bilingualism, Cambridge University Press, Cambridge.
- Harley, Trevor A. (2001). The Psychology of Language, from Data to Theory, Pschology Press, Taylor&Francis Group, Hove and New York.
- Keklik, Saadettin (2015). Çocukta Dil Edinimi,Türk Dil Kurumu, Ankara.
- Korkmaz, Zeynep (2009). Türkiye Türkçesi Gramer Şekil Bilgisi, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
- Lund, Nick (2003). Language and thought, Routledge, New York.
- O’Grady, William (2005). How children learn language, Cambridge University Press, Cambridge.
- Oruç, Şerif (e-makale). “Ana dili, ikinci dil, iki dillilik, yabancı dil”, The Journal of Academic Social Science Studies, Doi number: http: // dx. doi. Org /10.9761/ JASSS3411 Number: 45 , p. 279-290, Spring III 2016 (Erişim tarihi: 17.06.2018).
- Scovel, Thomas. (1998). Pyscholinguistics, Oxford University Press, London.
- Temel, Zeynep Fulya; Bekir, Hatice; Yazıcı, Zeliha Gül (2014). Erken Çocuklukta Dil Edinimi, Vize Yayıncılık, Ankara.
- Uzundağ, Berna A.; Küntay Aylin C. (2016). “İki Dillilik Gelişen Zihni Farklı Şekillendirir Mi?”, Anadili Gelişimi Aklın Çocuk Hali Zihin Gelişimi Araştırmaları, (Editör: Çağla Aydın), Koç Üniversitesi Yayınları, İstanbul, s. 41-67.
Öz
Demircan (1990: 20), states that bilingualism is a person's
use of a second language other than his/her mother tongue to a certain
extend in a period of his/her lifetime. Hamer and Blanc (2000: 6) in Webster Dictionary
explains that; a person who speaks two languages is defined as a speaker who
has two languages or who can speak both fluently in particular and
emphasises that bilingual person speaks two languages especially as
a habit and under his/her control. Temel, Bekir and Yazıcı (2014: 193) say
that bilingualism is an ability to establish a skill to
communicate in two languages. The purpose of this
study is to give information about the
language development in Children and to examine children who can speak two
languages and how they can develop this
ability. Meryem Aysel -the subject of our study- is bilingual. She was 26 month
old when the observation was made. Her mother is Chinese and her father is
Turkish. Her name is Aya in Chinese which means olite, graceful in Turkish. Her
mother's name is Xiao in Chinese and Çiğdem in Turkish. Her father's name is
Alparslan. Both mother and father speak 3 languages, Turkish, Chinese and
English. At home, usually Turkish and Chinese are spoken, English is only
spoken when necessary. Meryem Aysel can speak Turkish and Chinese and learns
both languages fluently. Her bilingualism is synchoronous. During 3 months
observation, Chinese and Turkish Language development of Meryem Aysel is
analysed. Based on these observations, her bilingual development is evaluated
according to Phonetics, Morphology, Lexicology, Semantics and Syntax. As a
result of thesee valuations, Language development of Meryem Aysel is very fast
and beyond her age and also she selects the languages very smartly. She is
aware of and knows when and where to use Chinese or Turkish. She perfectly understands
Chinese and when alone with her mother at home always speaks Chinese. She
prefers speaking Turkish when she is with her grandmother or father. Depending
on the exposure of hearing both languages, sometimes Chinese , sometimes
Turkish becomes the dominant language.
Anahtar Kelimeler
Chinese Turkish Language development in children Bilingualism Linguistics
Kaynakça
- Baştürk, Mehmet (2013). Anadil Edinimi, Pegem Yayınevi, Ankara.
- Demircan, Ömer (1990). Yabancı Dil Öğretim Yöntemleri, Ekin Eğitim Yayıncılık ve Dağıtım, İstanbul.
- Erkman, Akerson Fatma (2008). Türkçe Örneklerle Dile Genel Bir Bakış, Genişletilmiş Yeni Basım, Multilingual, İstanbul.
- Fromkin, Victoria; Rodman, Robert; Hyams, Nina (2003). An İntroduction to Language, Thomson Heinle, Boston.
- Grönbech, Kaare. (2011). Türkçenin Yapısı, (Çev. Mehmet Akalın), Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
- Hamers, Josiane F. and Blanc Michel H. A. (2000). Bilinguality and Bilingualism, Cambridge University Press, Cambridge.
- Harley, Trevor A. (2001). The Psychology of Language, from Data to Theory, Pschology Press, Taylor&Francis Group, Hove and New York.
- Keklik, Saadettin (2015). Çocukta Dil Edinimi,Türk Dil Kurumu, Ankara.
- Korkmaz, Zeynep (2009). Türkiye Türkçesi Gramer Şekil Bilgisi, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
- Lund, Nick (2003). Language and thought, Routledge, New York.
- O’Grady, William (2005). How children learn language, Cambridge University Press, Cambridge.
- Oruç, Şerif (e-makale). “Ana dili, ikinci dil, iki dillilik, yabancı dil”, The Journal of Academic Social Science Studies, Doi number: http: // dx. doi. Org /10.9761/ JASSS3411 Number: 45 , p. 279-290, Spring III 2016 (Erişim tarihi: 17.06.2018).
- Scovel, Thomas. (1998). Pyscholinguistics, Oxford University Press, London.
- Temel, Zeynep Fulya; Bekir, Hatice; Yazıcı, Zeliha Gül (2014). Erken Çocuklukta Dil Edinimi, Vize Yayıncılık, Ankara.
- Uzundağ, Berna A.; Küntay Aylin C. (2016). “İki Dillilik Gelişen Zihni Farklı Şekillendirir Mi?”, Anadili Gelişimi Aklın Çocuk Hali Zihin Gelişimi Araştırmaları, (Editör: Çağla Aydın), Koç Üniversitesi Yayınları, İstanbul, s. 41-67.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | FİLOLOJİ |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 26 Mart 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 |
DERGİPARK Bünyesinde Faaliyet Gösteren MECMUA Sosyal Bilimler Alanında Yayımlanan
Uluslararası Hakemli Bir Dergidir