Cette étude ethnographique examine le maintien et la transformation de l'identité tatare à Tachkent, Ouzbékistan, dans le contexte post-soviétique. Malgré la perte progressive de la langue tatare, la communauté préserve une identité ethnique distincte à travers divers marqueurs culturels. Le concept de « compensation identitaire culturelle » est proposé pour expliquer comment, face à la perte d'un marqueur identitaire majeur, d'autres pratiques culturelles sont investies d'une signification accrue. La cuisine traditionnelle, les noms tatars et la réinvention de célébrations comme le Sabantuy jouent un rôle crucial dans ce processus. L'étude révèle une flexibilité identitaire caractérisée par la capacité à naviguer entre différentes identités culturelles, illustrant une forme de « cosmopolitisme vernaculaire » adapté au contexte post-soviétique. La réinvention des traditions est analysée comme une adaptation créative plutôt qu'une fabrication artificielle, remettant en question la dichotomie entre tradition authentique et inventée. Ces observations soulignent la nécessité de dépasser les modèles essentialistes de l'identité ethnique et d'adopter une approche plus dynamique et contextuelle. L'étude contribue à la compréhension des dynamiques identitaires dans les sociétés post-soviétiques et, plus largement, dans les contextes de migration et de minorités ethniques. Elle met en évidence la résilience et l'adaptabilité des identités minoritaires face aux changements sociopolitiques.
Tatars Ouzbékistan identité ethnique minorité post-soviétique
Cette étude a respecté les principes éthiques de la Déclaration d'Helsinki. Tous les participants ont fourni un consentement éclairé écrit avant leur participation, et leur anonymat a été assuré tout au long de l'étude.
JSPS KAKENHI
JSPS KAKENHI Grant Number 21J00043, 22KJ2866.
This ethnographic study examines the maintenance and transformation of Tatar identity in Tashkent, Uzbekistan, within the post-Soviet context. Despite the progressive loss of the Tatar language, the community preserves a distinct ethnic identity through various cultural markers. The concept of "cultural identity compensation" is proposed to explain how, in the face of losing a major identity marker, other cultural practices are invested with increased significance. Traditional cuisine, Tatar names, and the reinvention of celebrations like Sabantuy play a crucial role in this process. The study reveals an identity flexibility characterized by the ability to navigate between different cultural identities, illustrating a form of "vernacular cosmopolitanism" adapted to the post-Soviet context. The reinvention of traditions is analyzed as a creative adaptation rather than an artificial fabrication, challenging the dichotomy between "authentic" and "invented" tradition. These observations highlight the need to move beyond essentialist models of ethnic identity and adopt a more dynamic and contextual approach. The study contributes to the understanding of identity dynamics in post-Soviet societies and, more broadly, in contexts of migration and ethnic minorities. It demonstrates the resilience and adaptability of minority identities in the face of socio-political changes. The research underscores the complexity of ethnic identity maintenance in minority situations and proposes new theoretical frameworks for understanding these processes, with implications for both academic research and policies supporting cultural diversity in multiethnic societies.
This study adhered to the ethical principles of the Declaration of Helsinki. All participants provided written informed consent prior to their involvement, and their anonymity was ensured throughout the study.
JSPS KAKENHI Grant Number 21J00043, 22KJ2866.
Bu etnografik çalışma, Sovyet sonrası bağlamda Özbekistan'ın Taşkent şehrinde Tatar kimliğinin korunmasını ve dönüşümünü incelemektedir. Tatar dilinin giderek kaybedilmesine rağmen, topluluk çeşitli kültürel göstergeler aracılığıyla belirgin bir etnik kimliği korumaktadır. Önemli bir kimlik belirtecinin kaybı karşısında diğer kültürel uygulamaların artan bir öneme sahip olduğunu açıklamak için "kültürel kimlik telafisi" kavramı önerilmektedir. Geleneksel mutfak, Tatar isimleri ve Sabantuy gibi kutlamaların yeniden yorumlanması bu süreçte çok önemli bir rol oynamaktadır. Çalışma, farklı kültürel kimlikler arasında geçiş yapabilme yeteneğiyle karakterize edilen bir kimlik esnekliğini ortaya koymakta ve Sovyet sonrası bağlama uyarlanmış bir "yerel kozmopolitizm" biçimini göstermektedir. Geleneklerin yeniden yorumlanması, yapay bir üretimden ziyade yaratıcı bir adaptasyon olarak analiz edilmekte ve "otantik" ile "icat edilmiş" gelenek arasındaki ikiliği sorgulamaktadır. Bu gözlemler, etnik kimliğin özcü modellerinin ötesine geçme ve daha dinamik ve bağlamsal bir yaklaşım benimseme ihtiyacını vurgulamaktadır. Çalışma, Sovyet sonrası toplumlardaki ve daha geniş anlamda göç ve etnik azınlık bağlamlarındaki kimlik dinamiklerinin anlaşılmasına katkıda bulunmaktadır. Ayrıca, azınlık kimliklerinin sosyo-politik değişimler karşısındaki direncini ve uyarlanabilirliğini ortaya koymaktadır.
Bu çalışma, Helsinki Bildirgesi'nin etik ilkelerine bağlı kalmıştır. Tüm katılımcılar, çalışmaya dahil olmadan önce yazılı bilgilendirilmiş onam vermiş ve çalışma boyunca anonimliklerinin korunması sağlanmıştır.
JSPS KAKENHI Grant Number 21J00043, 22KJ2866.
Birincil Dil | Fransızca |
---|---|
Konular | Dünya Dilleri, Edebiyatı ve Kültürü (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Proje Numarası | JSPS KAKENHI Grant Number 21J00043, 22KJ2866. |
Erken Görünüm Tarihi | 25 Eylül 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 26 Eylül 2024 |
Gönderilme Tarihi | 25 Temmuz 2024 |
Kabul Tarihi | 1 Eylül 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 3 |
Content of this journal is licensed under a Creative Commons Attribution NonCommercial 4.0 International License