Öz
Murat Bengisu’nun ‘Geçici Haller’ fotoğraf sergisi, ilk başta izleyiciye canlı ve cansız olanın, yaşamın ve maddenin geçiciliği üzerine bir çeşit görsel ‘haiku’1 denemesi izlenimi veriyor. Ve bu bağlamda bakıldığında geçiciliği, dijital manipülasyon, fotomontaj, kolaj, farklı yüzeylere baskı vb. gibi çeşitli tekniklerle de yansıtmaya çalışıyor. Dolayısıyla sadece fotoğraflanan şeyin geçiciliğini değil, aynı zamanda fotoğrafın basıldığı mecranın ya da fotoğrafı oluşturan tekniğin bu geçiciliği ve kırılganlığı nasıl yansıttığının da önemini vurgulamakta. Ama benim asıl ilgimi çeken nokta, günümüzde dijitalleşmeyle daha çok geçicilik kazanmış olan fotoğrafın, yeniden elle tutulur bir madde haline geri dönmesi ve diğer maddelerle iletişimi üzerinden oluşturulan bir geçicilik sorgulaması.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Sayı: 7 |
- Makale Dosyaları