EKOTURİZM PLANLAMASINDA MİKRO HAVZA TEMELLİ YAKLAŞIM İLE DOĞAL PEYZAJ DEĞERLERİNİN BELİRLENMESİ: KIRKLARELİ/ KOFÇAZ ÖRNEĞİ

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: 15, 18 - 42, 25.04.2022

Tuğba Kiper Osman Uzun Oğuz Ateş

https://doi.org/10.54707/meric.1038091

Cited By: 1

Öz

Çalışma, ekoturizm planlamasında mikrohavza temelli yaklaşım çerçevesinde doğal kaynak değerlerinin etkin kullanımının gerekliliği üzerinde kurgulanmıştır. Bu çerçevede; ekoturizm planlamasında Kırklareli İli Kofçaz İlçesi mikro havzalar örneğinde yere özgü doğal bileşenlerin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Büro ve arazi çalışmalarına dayalı olarak geliştirilen yöntem süreci, yere özgü doğal kaynak değerleri çerçevesinde CBS temelli tematik haritalara dayalı olarak yürütülmüştür. Bu kapsamda; 145 mikro havza temelinde topoğrafik yapı (yükseklik, eğim, bakı), toprak yapısı (büyük toprak grupları, arazi kullanım yetenek sınıfları, erozyon), jeolojik yapı, orman varlığı, jeomorfolojik yapı ve hidrolojik yapı durumu değerlendirilmiştir. Çalışma sürecinde elde edilen bulgular, ekoturizm planlama yaklaşımı çerçevesinde, doğal kaynaklara dayalı yere özgü mekânsal karakteristiklerin üretilmesini sağlamıştır. Çalışmadan elde edilen sonuçlar, üst ölçek planlarda öngörülen hedeflerle paralel olarak, mikro-havza ölçekli yaklaşım temelinde oluşturulan veri tabanı, başta ekoturizm olmak üzere farklı sektörlerde kullanılabilecek olup, mekânsal planlamalara entegre edilebilecek niteliktedir. Aynı zamanda çalışmadan elde edilen sonuçlar; araştırmacı, plancı, uygulayıcı, destekleyici, konumda bulunan paydaşlar açısından özellikle, havza, il ve ilçe düzeyinde yapılacak karar süreçlerinde yol gösterici olacaktır.

Anahtar Kelimeler

Ekoturizm Planlama, Mikro Havza, Doğal Peyzaj Değerleri, Kırsal Alan, Kırklareli Kofçaz

Destekleyen Kurum

TUBİTAK

Proje Numarası

120O155

Teşekkür

120O155 Nolu Tübitak Hızlı Destek Projesinden yararlanılarak hazırlanmıştır. Tubitak’a vermiş oldukları destek için teşekkür ederiz.

Kaynakça

• Aliağaoğlu, A, ve Uğur, A. (2021). Şehir Coğrafyası. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık, 328s.
• Anonim, (2000). Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (2001-2005), Devlet İstatistik Enstitüsü, Ankara, 243s.
• Anonim (2005) “Toprak ve Arazi Sınıflaması Standartları Teknik Talimatı. http://www.tarim.gov.tr/Belgeler/Mevzuat/Talimatlar/ToprakAraziSiniflamasiStandartlariTeknikTalimativeIlgiliMevzuat_yeni.pdf (Erişim Tarihi: 10.06.2014).
• Anonim, (2006). Dokuzuncu Kalkınma Planı (2007-2013), Devlet İstatistik Enstitüsü, Ankara, 101s.
• Anonim, (2007). Türkiye Turizm Stratejisi 2023 Eylem Planı. Kültür ve Turizm Bakanlığı Ankara, 60s.
• Anonim, (2009). Kırklareli İl Çevre Düzen Planı, 2009. Kırklareli İl Özel İdaresi, İstanbul Büyükşehir Belediyesi, Trakya Kalkınma Birliği, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Metropoliten Planlama ve Kentsel Tasarım Merkezi.
• Anonim, (2012). Kofçaz Vizyon Planı. Trakya Kalkınma Ajansı, Tekirdağ, 48s.
• Anonim, (2013). Onuncu Kalkınma Planı (2014-2018). TC. Kalkınma Bakanlığı, Ankara, 212s.
• Anonim, (2014). Onuncu Kalkınma Planı (2014-2018) Turizm Özel İhtisas Komisyon Raporu. T.C. Kalkınma Bakanlığı, Ankara, 107s.
• Anonim, (2016). Entegre Mikrohavza Rehabilitasyon Projeleri İzleme Ve Değerlendirme Çalıştay Raporu. Orman ve Su İşleri Bakanlığı Çölleşme ve Erozyonla Mücadele Genel Müdürlüğü, Antalya, 103s.
• Anonim, (2017). Su Havzalarının Korunması Ve Yönetim Planlarının Hazırlanması Hakkında Yönetmelik. Havza Yönetim Planlarının Su Havzalarının Korunması ve Yönetim Planlarının Hazırlanması Hakkında Yönetmelik. 28 Ekim 2017 Tarih ve 30224 Sayılı Yönetmelik, Orman ve Su İşleri Bakanlığı. https://www.resmigazete. gov. tr/eskiler/ 2017/ 10 / 20171028-9.htm (Erişim Tarihi: 05.10.2021).
• Anonim, (2018a). Onbirinci Kırsal Kalkınma Planı (2019-2023) Turizm Özel İhtisas Komisyonu Raporu. Kalkınma Bakanlığı, Ankara, 140s.
• Anonim, (2018b). Onbirinci Kırsal Kalkınma Planı (2019-2023) Kırsal Kalkınma Özel İhtisas Komisyonu Raporu. Kalkınma Bakanlığı, Ankara, 140s.
• Anonim, (2018c). Onbirinci Kalkınma Planı Su Kaynakları Yönetimi ve Güvenliği Özel İhtisas Komisyon Raporu. Kalkınma Bakanlığı, Ankara, 94 s.
• Anonim, (2019). Onbirinci Kırsal Kalkınma Planı (2019-2023). Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı, Ankara, 198s.
• Anonim, (2020). Türkiye Mekânsal Strateji Planı Kapsam Belirleme Raporu. T.C. Çevre Ve Şehircilik Bakanlığı Mekânsal Planlama Genel Müdürlüğü, İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Şehir Ve Bölge Planlama Bölümü, Ankara, s.101.
• Anonim, (2021). http://www.fao.org/3/as281e/as281e.pdf (Erişim Tarihi: 12.10.2021).
• Arkoç, O. ve Özsahin. B. (2015). Kentsel Planlamada Jeolojinin Etkisi, Kırklareli Örneği. Kırklareli University Journal of Engineering and Science, 1: 30-40.
• Atalay, İ. (2006). Toprak Oluşumu, Sınıflandırılması ve Coğrafyası. Ankara: T.C. Çevre ve Orman Bakanlığı, Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü Genel Müdürlüğü Yayınları, 584s.
• Bunruamkaew, K. ve Murayama, Y. (2012). Land Use and Natural Resources Planning for Sustainable Ecotourism Using GIS in Surat Thani, Thailand. Sustainability, 4(3):412-429.
• Erdoğan, N. (2003). Çevre ve Ekoturizm. Ankara: Erk Yayıncılık. 317s.
• Erginal, A.E. ve Erginal, G. (2003). Çanakkale Şehrinde Yer Seçiminin Jeomorfolojik Açıdan Değerlendirilmesi. Doğu Coğrafya Dergisi, 9: 94-116.
• Güler, K. (2013). Kırklareli İli (Merkez, Babaeski, Kofçaz, Lüleburgaz, Pehlivanköy ve Pınarhisar) Flora ve Vejetasyonu. Ankara: Çevre Ve Orman Bakanlığı Kırklareli Orman İşletme Müdürlüğü, 57 s.
• Indriyani, N.M.P. ve Makalew, A.D.N. (2020). Ecotourism Landscape Planning in Nature Tourism Park of Buyan – Tamblingan Lakes Tabanan and Buleleng Regency Bali Province. The 4th International Symposium of Sustainable Landscape Development IOP Conf. Series: Earth and Environmental Science, 501(1):1-10.
• İlter, M.S. (2021). Kırsal Kalkınmada Ekoturizmin Önemi “Dalyan Örneği. Meriç Uluslararası Sosyal ve Stratejik Araştırmalar Dergisi, 5(13): 53-74.
• Korkmaz, M.S. (2019). Trakya Bölgesi'nin Yüzey Suyu Potansiyeli. Trakya Bölgesinde İklim Değişikliğine Karşı Adaptasyon için Kapasite Geliştirme (Capacity Building for Climate Change Mitigation and Adaptation in Trakya Region, CBCCMA, Tekirdağ Büyükşehir Belediyesi, Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi, s.73-87.
• Makian, S. Hanifezadeh, F. (2021). Current Challenges Facing Ecotourism Development in Iran. Journal of Tourismology, 7(1): 123-140.
• Özkan, N. (2006). Trakya Bölgesi (Kırklareli, Tekirdağ, İstanbul ve Çanakkale) Chironomid Faunası. Ege Üniversitesi Su Ürünleri Dergisi, 23(1-2): 125-132.
• Özşahin, E. (2015). Kent Planlaması ve Jeomorfoloji. Kent Çalışmaları II. Ankara: Pegem Akademi (Ed. Karakuyu M, Keçeli, A, Çelikoğlu, Ş), s. 215-231.
• Sergün, Ü. (1994). Türkiye’de Kır Nüfusunun Yükselti Kademelerine Göre Dağılışı. İstanbul Üniversitesi Deniz Bilimleri ve Coğrafya Enstitüsü Bülteni, 11: 17-22. Taş, B. ve Yakar, M. (2009). Afyonkarahisar İlinde yerleşmelerin yükselti basamaklarına göre dağılışı. Coğrafi Bilimler Dergisi. 7 (2): 145-161.
• Topçu, P. (2012). Tarım Arazilerinin Korunması Ve Etkin Kullanılmasına Yönelik Politikalar. Kalkınma Bakanlığı, Uzmanlık Tezi, Ankara, 131s.
• Tunçdilek, N. (1985). Türkiye’de Relief Şekilleri ve Arazi Kullanımı. İstanbul Üniversitesi Deniz Bilimleri ve Coğrafya Enstitüsü, İstanbul: Yayın No:3, 192s.
• Ullah, K.M. ve Hafız, R. (2014). Finding Suitable Locations for Ecotourism Development in Cox’s Bazar Using Geographical Information System and Analytical Hierarchy Process. Geocarto International. 29(3): 256–267.
• Ulusal Havza Yönetim Planı, (2014). Ulusal Havza Yönetim Stratejisi (2014-2023). T.C. Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Ankara, 44s.
• Vural, A. (2019). Zenginleştirilmiş Jeoturizm Güzergahlarına Dair Farkındalık Oluşturulması: Eski Gümüşhane-Dörtkonak güzergahı. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 10 (Ek Sayı): 250-274. Wilson, J.P. ve Gallant, J.C. (2000). Terrain Analysis; Principles and Applications. USA: Jhon Wiley&Sons Inc., pp 520.