SÜREĞEN HASTALIĞI OLAN ÇOCUKLAR VE HASTANE OKULLARI

Yıl 2018, Cilt: 47 Sayı: 218, 163 - 186, 15.05.2018

Emine Yılmaz Bolat

Öz

Uzun süre bakım ve tedavi gerektirmesi nedeniyle süreğen hastalıklar, bireylerin eğitimlerini ve gelişimlerini olumsuz yönde etkileyebilmektedir. Bu

hastalıklar, çeşitli kanserler, genetik hastalıklar, kalp hastalığı, şeker hastalığı, astım gibi hastalıklardır. Bunların bir kısmı doğuştan bir kısmı da sonradan meydana gelmektedir. Önemli olan bu hastalıkların ne zaman ve nasıl kazanıldıkları değil çocukların gelişimlerine süreç içerisinde ne kadar az olumsuz etkileyebileceği konusudur. Bu çalışmada sürekli hastalığı olan çocuklar, hastane okulları, çocukların sağlık hakları, hastane okulları eğitim ortamları düzenlemeleri, hastaneye hazırlayıcı eğitim, süreğen hastalığın çocuklar üzerindeki etkileri, hasta çocuk, ailesi ve eğitimcilerle iletişim konuları ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler

Süreğen hastalıklı çocuklar, hastane okulları, hasta çocukla iletişim

Kaynakça

• AKTAŞ, S. (1992). Hasta Çocuk ve Ailesinin Sağlık Personeli ile İletişiminin Boyutları, İstanbul Üniversitesi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul.
• ALTINTAŞ, Gülşen, BAYKAN, Öznur, KAHRAMAN, Emine ve ALTINTAŞ, S.Uğur (2015). Öğretmen Adaylarının Kaynaştırma Eğitimi, Kaynaştırma Öğretmeni ve Kaynaştırma Öğrencilerine İlişkin Metaforik Algıları. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4(1), 147-157. Emine Yılmaz Bolat 184 Millî Eğitim Sayı 218 Bahar/2018
• ANONİM, (2010). Millî Eğitim Bakanlığı Evde ve Hastanede Eğitim Hizmetleri Yönergesi. Şubat 2010/2629, Tebliğler Dergisi, Ankara.
• ANONİM, (2011). T.C. Millî Eğitim Bakanlığı, Alanlar Ortak, Sağlıkta İletişim, Ankara.
• BAYKOÇ-DÖNMEZ, NECATE (1999). “Hastane Okulları”, XXXV. Ulusal Pediatri Kongresi, 19- 23 Mayıs 1999, Ankara.
• BAYKOÇ-DÖNMEZ, Necate (2010). Öğretmenlik Programları İçin Özel Eğitim, Gündüz Eğitim ve Yayıncılık, Ankara.
• BETZ, C. L.; HUNSBERGER, M and WRİGHT, S. (1994). Family Centered Nursing Care of Children, Second edition. WB Saunders Company, Philadelphia.
• BİLİR, Şule ve BAYKOÇ DÖNMEZ, Necate (1995). Çocuk ve Hastane, Sim Matbaacılık, Ankara.
• BİROL, Leman (2002). Hemşirelik Süreci, 5. Baskı, Ezgi Matbaacılık, İzmir.
• ÇAKAN, Pınar ve SEZER, Özcan (2010). Süreğen Hastalığı Olan Çocuklara Sahip Annelerin Tutumları, Kaygı Düzeyleri ve Diğer Değişkenler Açısından İncelenmesi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(2), 161-180.
• ÇAVUŞOĞLU, Hicran (2001). Çocuk Sağlığı Hemşireliği, Bizim Büro Basımevi, Ankara.
• ÇAVUŞOĞLU, Hicran (2008). Hastaneye Yatmanın Çocuk ve Aile Üzerindeki Etkileri, Genişletilmiş 9. Baskı, Sistem Ofset Basımevi, Ankara.
• ELDENİZ-ÇETİN, Müzeyyen ve ACAY-SÖZBİR, Senem (2017). Müzik Öğretmenlerinin Kaynaştırma Uygulamalarına İlişkin Bilgilerinin Belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16 (İpekyolu Özel Sayısı), 2221-2238.
• ER, Melek (2006). Çocuk, Hastalık, Anne-Babalar ve Kardeşler. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 49, 155-168.
• EREN, Nevzat (1987). Sağlık Hizmetlerinde Yönetim, Hatipoğlu Yayıncılık, Ankara.
• GÜLTEKİN, Gülümser ve BARAN, Gülen (2005). Hastalık ve Çocuk. Aile ve Toplum Dergisi, 8(2), Ocak-Mart, www.aile.gov.tr/raporlar/Aile%20ve%20toplum8.pdf
• HATUN, Şükrü (2001). “Çocuk Hakları Sözleşmesi ve Türkiye›de Çocukların Sağlık Hakkı”, 1. Ulusal Ana-Çocuk Sağlığı Kongresi, 29-31 Mart 2001, Ankara Üniversitesi, Ankara. http://eyh.aile.gov.tr/data/551169ab369dc57100ffbf13/B%C3%BClten-Nisan2017.pdf Erişim Tarihi: 22.10.2017. http://hbogm.meb.gov.tr/modulerprogramlar/kursprogramlari/cocukgelisim/moduller/bedenselvesuregenhastaliklar. pdf http://www.iskur.gov.tr/kurumsalbilgi/istatistikler.aspx Erişim Tarihi: 22.10.2017.
• IŞIKTEKİNER, F. Sabahat ve AKBABA-ALTUN, Sadegül (2011). Hastane Okullarındaki Sorunlar ve Yaşantılar. Eğitim ve Bilim, 36 (161), 318-331. Süreğen Hastalığı Olan Çocuklar ve Hastane Okulları Millî Eğitim Sayı 218 Bahar/2018 185
• İNAL, Sevil ve AKGÜN, Melahat (2003). Hastanede Yatan Çocukta Terapötik İletişim. Atatürk Üniversitesi, Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 6(2), 70-75.
• KALE, Mustafa, SIĞIRTMAÇ-DİKİCİ, Ayperi, NUR, İmray ve KARA, İdris (2017). Okul Öncesinde Kaynaştırma Eğitimi Konusunda Yapılan Tezlerde Sunulan Önerilerin Uygulamaya Yansıması. İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 220-234.
• KUM, Yunus Emre (2012). Hastaneye Yatırılarak Tedavi Alan 0-5 Yaş Arası Çocukların Gelişimsel Durumlarının Genişletilmiş-Gelişimi İzleme ve Değerlendirme Rehberi (G-Gidr) ile Değerlendirilmesi, İnönü Üniversitesi, (Uzmanlık Tezi), Malatya.
• NEYZİ, Olcay ve ERTUĞRUL, Türkan (2002). PEDİATRİ, 3. Baskı, Nobel Tıp Kitabevi, İstanbul.
• ONUR, Bekir (1999). “Cumhuriyet ve Çocuk”, 2. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• ÖNCÜL Nuray ve BATU, E. Sema (2005). Normal Gelişim Gösteren Çocuk Annelerinin Kaynaştırma Uygulamasına İlişkin Görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 6 (2), 37-54.
• WHALEY, Lucille. F. and WONG, Donna. L. (1995). Essentials of Pediatric Nursing, (fifth edition), The CV, Mosby Co. St Lovis.
• YILDIRIM-DOĞRU, S. Sunay, DURMUŞOĞLU-SALTALI, Neslihan ve KONUK-ER, Rukiye (2012). Aile Refahı ve Koruma, Eğiten Kitap, Ankara