Antik Roma’da İki Sıradışı Gün: Feralia ve Lemuria

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 2, 1 - 14, 30.12.2017

Asuman Coşkun Abuagla

Öz

Tarih boyunca büyülere, sihirlere, batıl inançlara ve kehanetlere inanmış bir toplum olan antik Romalıların bu yönleri, kutladıkları birbirinden ilginç ve sayısız festivalin içeriğinden anlaşılmaktadır. İnandıkları tanrılara sıkı sıkıya bağlı olan antik Romalılar, başlarına gelen her kötü şeyin tanrıların kendilerine karşı duyduğu öfkeden kaynaklandığına ve böyle bir öfkenin topluma bela, felaket ve uğursuzluk getirdiğine inanmışlar bu nedenle tanrıları yatıştırmak için sıradışı törenler ve ayinler düzenlemişlerdir. Toplumun, her bireyin yaşamının ölümsüz tanrılar tarafından kontrol edildiğine duyduğu güçlü inanç, tanrıların yatıştırılmaması halinde istenmeyen kötü şeylerin meydana geleceğine dair derin bir korku yaratarak toplumsal zihinde sayısız batıl inancın ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bu batıl inanç bağımlılığı sadece tanrılara değil ölülere karşı da duyulmuş ve yatıştırılmadıkları takdirde onların da öfkelenip, yaşayanlara öbür dünyadan zarar vereceklerine inanılmıştır. Bunun sonucunda Roma takvimine göre belirlenen günlerde ölüler için törenler yapılmış ve tuhaf ayinler düzenlenmiştir. Bu makalede antik Romalılar tarafından ölüleri yatıştırmak için düzenlenen, hayalet, zombi, cadı hikâyeleri-nin, renkli karnavalların ve Cadılar Bayramı’nın temelini oluşturan Feralia ve Lemuria adlı iki sıradışı gün hakkında bilgi vermek ve zaman geçse de geleneklerin toplumsal bilinçaltından hiçbir şekilde silinemeyeceğini kanıtlamak amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Batıl, Ayin, Hayalet, Büyü, Fasulye

Kaynakça

• Coşkun-Abuagla A. (2016). Roma Takvimi ve Festivaller. İstanbul 2016.
• Dion. Hal. Ant. Rom. (= Dionysius Halikarnassos, Antiquitates Romanae) Kullanılan Metin: Dionysii Halicarnasei Antiquitatum Romanarum quae supersunt, I-IV, K. Jacoby, Leipzig 1885.
• Fest. (= Sextus Pompeius Festus, De Significatione Verborum) Kullanılan Metin: Sextus Pompeius Festus, De Verborum Significatione quae supersunt cum Pauli epitome. Anonymus 1833.
• Frazer J. G. (1989). Ovid: Fasti. Cambridge 1989.
• Green C. T. (2014). Religion and Belief: A Moral Landscape. Eds. M. Heath, C. T. Green & F. Serranito. Cambridge 2014.
• Hom. Od. (= Homeros, Odysseia) Kullanılan Metin ve Çeviri: Homer, The Odyssey. Trans.: A. T. Murray. Cambridge 1919.
• Liv. (= Livius, Ab Urbe Condita) Titi Livi Ab Urbe Condita Libri, I-X. Eds. G. Weissenborn & H. J. Müller. Leipzig 1898.
• Lydus Mens. (= Lydus, De Mensibus) Kullanılan Metin: Ioannes Lydus, Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae, I. Bonn 1837.
• Plin. NH. (= Plinius, Naturalis Historia) Kullanılan Metin: Pliny the Elder, The Natural History. Eds. J. Bostock & H. T. Riley. Londra 1855.
• Varro Ling. (= Varro, De Lingua Latina) Kullanılan Metin: Marcus Terentius Varro, De Lingua Latina. Ed. R. G. Kent. Cambridge 1938.
• Verg. Ecl. (= Vergilius, Eclogae) Kullanılan Metin: Publius Vergilius Maro. Bucolics, Aeneid, and Georgics of Vergil. Ed. J. B. Greenough. Boston 1900.