AB’ye Uyum Sürecinde Türkiye İçin Nükleer Enerji

Yıl 2014, Cilt: 4 Sayı: 1, 191 - 199, 30.06.2014

Elif Kara

Öz

Türkiye’nin nükleer enerji sektörüne dair çabaları 1950’li yıllara dayanmaktadır. 1955’te ABD ile imzalanan barışçıl nükleer enerji işbirliği anlaşmasının ardından 1961 yılında kurulan ilk araştırma reaktörü 1977 yılında teknik ve parasal nedenlerden dolayı kapatılmak zorunda kalınmıştır. Daha sonra 1980 yılında, bir Fransız şirketi Ankara’da eğitim amacıyla 5 megavatlık üretim yapabilen bir reaktör daha kurmuştur. Bu reaktör de 1993 yılında kapatılmıştır. Elektrik üretimine dönük reaktörlerin kurulma- sına dair çabalar ise Türkiye’nin içinden geçtiği darbe dönemlerinden ötürü başarısızlıkla sonuçlanmıştır. En son çaba ise Turgut Özal döneminde ortaya konulmuş ama 1986 yılında meydana gelen Çernobil kazasından sonra, kazadan etkilenen toplumun nükleer karşıtı tavır sergilemesi sonucu gerçekleştirile- memiştir (Bacık, & Samur, 2010, 101). 2007 yılında Türkiye’de nükleer enerji sektörünü düzenlemek amacıyla 5710 sayılı “Nükleer Güç Santrallerinin Kurulması ve İşletilmesi ile Enerji Satışına İlişkin Kanun” kabul edilerek nükleer santral kurulmasına dair yeni bir adım daha atılmıştır. Kuşkusuz, nükleer santral kurulması ülke ekonomisi için tartışmasız bir gereklilik olsa da olası yıkıcı etkisi dolayısıyla hakkında hararetli tartışmaların döndüğü bir konudur. Bu çalışmada, Türkiye’nin nükleere dayalı elektrik üretimi açısından resmin neresinde durduğu ortaya konulup, Avrupa Birliği’ne üyelik süreci ele alındı- ğında nükleer çalışmaların AB’nin nükleer politikası ve AB müktesebatıyla ne derecede uyumlu olduğu tartışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Nükleer Enerji, Türkiye, elektrik üretimi, AB, neopolitik

Kaynakça

• Bacık, G., & Salur, S. (2010). “Turkey’s Nuclear Agenda: Domestic and Regional Implications”. Uluslararası İlişkiler, 6/24, 99-116.
• Bilgin, M. (2009). “Fosil, Yenilenebilir ve Nükleer Yakıtların Neopolitik Anlamı – Türkiye’nin Durumu ve Gelecek Alternatifleri”. Uluslararası İlişkiler, 5/20, 57-88.
• Commission Decision of 5.9.2013 on The Conclusion of A Memorandum of Understanding for a Partnership Between the European Atomic Energy Community and the International Atomic Energy Agency on Nuclear Safety Cooperation, Brussels, 2013.
• Council Directive Amending Directive 2009/71/EURATOM Establishing a Community Framework for the Nuclear Safety of Nuclear İnstallations Draft Presented Under Article 31 Euratom Treaty for The
• Opinion of The European Economic and Social Committee, Brussels, 2013.
• European Union, Consolidated Treaties Charter of Fundamental Rights, March 2010.
• Eral, M., Aslan, M. A. A, & Akyıl, S. (1997). “Nükleer Enerji ve Çevre, Ege Üniversitesi”. Nükleer Bilimler Enstitüsü Dergisi, İzmir, 24, 25-27.
• Garribba, M., Chirtes, A., & Nauduzaite, M., (2009). “The Directive Establishing a Community Framework for the Nuclear Safety of Nuclear Installations: The EU Approach to Nuclear Safety”. Nuclear Law Bulletin, 84, 23-35.
• Gerçeker, N. (2013). “Küresel Felaket: Nükleer Terörizm, Uluslararası Hukuk Çerçevesine İlişkin Bir Değerlendirme”. Savunma Bilimleri Dergisi, 12/1, 91-121.
• Grundey, D. (2008). “Sustainable Energy Projects in Lithuania for Promoting Regional Development”. Transformations in Business and Economics, Vol.7 no 2, 129-163