Bu araştırmada, çağdaş İtalyan yazar Antonio Tabucchi’nin “Tristano Ölürken” isimli eserinde yer alan öz yaşam öyküsel kurgusallığın anlatısal izdüşümleri postmodern söylem perspektifinde incelenecektir. Postmodern düşünce, gerçeklik olgusuna getirdiği sorunsallaştırma eylemi ile modernizm ve öncesinde kabul görmüş “durağan özne”nin, varoluşsal sancısını gerçeklik deseni üzerinde şekillendiremeyen “benliksiz özne”ye evrilmesine neden olmuştur. “Özne”nin kabul görmüş salt bir gerçeklik edinimini gerçekleştirememesi, öz yaşam öyküsü anlatısının da kendisini gerçeküstü deneyimiyle yeniden inşa etmesini mecbur kılmıştır. Bu bağlamda ilgili eser, Tristano’nun özne yitimini ve kimlik bunalımını gerçek ile ötesi düzleminde biçimlemektedir. Antonio Tabucchi, Tristano’nun öz yaşam öyküsel paylaşımını “etkin okur” odaklı bir güdümle vurgularken, yitik özne alanına konumlanan yazarın aslında okuyucunun bizzat kendisi ve ona ait gerçeklik çemberinin genişleyebilir eğrisi olduğunu gösterir. Tristano’nun yaşam öyküsünü her okurun postmodern algı iştirakıyla yeniden ve yeniden biçimlendirmesi, postmodern gerçekliğin sorgulanabilir pencere aralığının baki kalacağına dair kuvvetli bir kanıttır.
Çağdaş İtalyan Edebiyatı Postmodernizm Postmodern Edebiyat Özne Etkin okur
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Edebi Çalışmalar |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Temmuz 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 5 Sayı: 2 |