Diffusion-weighted imaging study in euthymic patients with bipolar I disorder

Yıl 2012, Cilt: 2 Sayı: 3, 95 - 101, 01.03.2012

Aslıhan C. Erden Nesim Kugu İbrahim Oztoprak Orhan Dogan Gamze Akyuz

https://doi.org/10.5455/jmood.20120806012155

Öz

Objective: To examine the possible presence of white matter abnormalities and apparent diffusion coefficient (ADC) changes by using diffusion-weighted magnetic resonance (MR) imaging, in patients with euthymic bipolar I disorder. Method: Thirty patients (12 women, 18 men) were included in this study. The patients, whose total Young Mania Rating Scale points were 5 or less at least for four weeks, and whose total Hamilton Depression Rating Scale points were 7 or less were considered as euthymic. The control group was consisted of age and gender matched 30 healthy individuals. ADC values were obtained symmetrically from the frontal, temporal, and occipital lobes and the genu of the corpus callosum, where white matter tissue was the largest. Results: The mean ADC value of the bipolar group was determined as 856.53±88.31x10-3mm/s, and that of the control group was 778.89±89.67x10-3mm/s. The mean ADC values on the right frontal area was found to be lower in bipolar patients as compared to that of the control group, but the difference was statistically insignificant. However, it was found significantly lower on the left hemisphere (p<0.05). The increases of the mean ADC values obtained from both right and left temporal and occipital lobes of bipolar group were found to be statistically significant as compared to those of the control group (p<0.05). Conclusions: According to the results of this study, the increased ADC values in euthymic bipolar patients may probably be related to the disintegration of white matter. Besides, decreased ADC values obtained from the frontal areas suggest that the disintegration might be reversible.

Anahtar Kelimeler

-

Ötimik iki uçlu I bozukluğu olan hastalarda diffüzyon ağırlıklı görüntüleme çalışması

Öz

Amaç: Ötimik iki uçlu I bozukluğu olan hastalarda diffüzyon ağırlıklı MR görüntüleme kullanılarak olası beyaz madde anormalliklerinin varlığı ve görünür difüzyon katsayısı (GDK) değişiklikleri araştırıldı. Yöntem: Bu çalışmaya 30 hasta (12 kadın,18 erkek) alındı. Dört hafta boyunca Young Mani Derecelendirme ölçeğinden en az 5 veya altında puan alan ve Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeğinden 7 veya altında puan alan hastalar ötimik olarak kabul edildi. Kontrol grubuna yaş ve cinsiyet olarak iki uçlu olgularla eşleştirilmiş 30 sağlıklı birey dahil edildi. GDK değişiklikleri, beyaz madde dokusunun en çok bulunduğu corpus callosum genusu ve frontal, temporal ve oksipital loblardan simetrik olarak elde edildi. Sonuçlar: İki uçlu bozukluk grubundaki ortalama GDK değeri 856.53±88.31x10-3mm/s ve kontrol grubundaki ortalama GDK değeri 778.89±89.67x10-3mm/s bulundu. Kontrol grubuna gore iki uçlu hastalarda sağ frontal bölge ortalama GDK değerleri daha düşük bulundu ancak farklılık istatistiksel olarak anlamlı değildi. Bununla birlikte, sol hemisferde anlamlı düşüklük vardı (p<0.05). İki uçlu bozukluk grubunda kontrol grubuna göre oksipital loblar ve hem sağ hem de sol temporal bölgeden elde edilen ortalama GDK değerlerindeki yükseklik, istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0.05). Tartışma: Bu çalışmanın sonuçlarına gore, ötimik iki uçlu bozukluk hastalarında artmış GDK değerleri, beyaz maddedeki bozulma ile ilişkili olabilir. Ayrıca, frontal bölgeden elde edilen azalmış GDK değerleri, bu bozulmanın geri dönüşlü olabileceğini düşündürmektedir.

Anahtar Kelimeler

iki uçlu bozukluk, diffusion-ağırlıklı görüntüleme, ötimi, beyaz madde