Okul Çevre İlişkilerinin Yeterli ve Etkili Olmasına İlişkin Yönetici ve Öğretmen Görüşleri

Yıl 2020, Cilt: 2 Sayı: 2, 133 - 149, 10.07.2020

Ferhat Han , Mehmet Üstüner

Öz

Bu araştırmanın temel amacı, okul çevre ilişkilerinin yeterli ve etkili olması için ilköğretim okulu yönetici ve öğretmenlerinin önerilerini tespit etmektir. Araştırmada nitel araştırma desenlerinden durum çalışması kullanılmıştır. Araştırmanın katılımcılarını ilköğretim okullarında görevli 60 okul yöneticisi ve 270 öğretmen oluşturmaktadır. Araştırma verileri açık uçlu sorularla toplanmış, elde edilen verilerin içerik analizi yapılmıştır. Yöneticilerin ve öğretmenlerin önerileri tekrarlanma sıklığına göre frekans ve yüzde değerleri kullanılarak çoktan aza doğru sıralanmıştır. Araştırma sonunda yönetici ve öğretmenlerin genel olarak benzer önerilerde bulunduğu tespit edilmiştir. Araştırmada okul çevre ilişkilerinin yeterli ve etkili olabilmesi için en çok tekrar edilen önerilerin; okul çevre ilişkilerinin, velilerle ve çevreyle birlikte düzenlenecek ortak etkinlikler yoluyla artırılması gerektiği, kurulacak ilişkilerin planlı ve sürekli olması gerektiği şeklinde olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Okul çevre ilişkileri, yeterlik, etkililik

Kaynakça

• Aydın, M. (2010). Eğitim yönetimi. (9. basım). Ankara: Hatipoğlu.
• Aytaç, T. (2000). Okul merkezli yönetim. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Balay, R. (2003). Yönetimde çağdaş yaklaşımlar bölüm iki: örgüt ve çevre ilişkisi. (2. basım). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Balcı, A. (2013). Etkili okul ve okul geliştirme. (6. basım). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Barnard, W. M. (2004). Parent involvement in elementary school and educational attainment. Children and Youth Services Review, 26, 39-62. Office of Child Development University of Pittsburgh.
• Buluç, B. (2007). İlk ve ortaöğretim kurumlarında okul yöneticilerinin bilgilendirme işlevini gerçekleştirme düzeyleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(1), 1-23.
• Bursalıoğlu, Z. (1981). Eğitim yöneticisinin yeterlikleri. (2. basım). Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları No:93.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. (7.basım). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Çağlar, M. ve Reis, O. (2007). Çağdaş ve küryerel eğitim planlaması. (1. basım). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Çelenk, S. (2003). Okul başarısının ön koşulu: okul aile dayanışması. İlköğretim Online, 2(2), 28-34.
• Demirtaş, Z , Küçük, Ö . (2015). Okul Yöneticilerinin Performanslarını Değerlendirme Ölçütleri ve Performanslarını Düşüren Nedenler: Nitel Bir Araştırma. Marmara University Atatürk Education Faculty Journal of Educational Sciences , 40 (40) , 47-67
• Doruk, E. K. (2009). Sosyal sermaye. İstanbul: Derin Yayınları.
• Epstein, J. L. and Sheldon, S. B. (2002). Improving student behavior and school discipline with family and community involvement. Education And Urban Society, 35(4).
• Erdoğan, Ç. ve Demirkasımoğlu, N. (2010). Ailelerin eğitim sürecine katılımına ilişkin öğretmen ve yönetici görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16(3), 399-431.
• Ergüneş, Y. (2007). Eğitimin sosyolojik (toplumsal) temelleri. N. Sayılan. (Editör). Eğitim Bilimine Giriş. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Gül, İ. (2009). Okul yöneticilerinin liderlik yaklaşımlarının okul-çevre ilişkileri üzerinde etkisinin değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Han, F. (2013). İlköğretim okullarının stratejik planlarında belirttikleri zayıf yönler ve bunların giderilmesine ilişkin yönetici ve öğretmen görüşleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
• Helvacı, M. A. ve Aydoğan, İ. (2011). Etkili okul ve etkili okul müdürüne ilişkin öğretmen görüşleri. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(2), 42-61.
• Hoy, W. K. ve Miskel, C. G. (2012). Eğitim yönetimi. Çev. Edt: S. Turan). Ankara: Nobel.
• Karslı, M. D. (2006). Etkili okul yöneticiliği. İstanbul: Morpa kültür yayınları.
• Kaya, N. ve Selçuk, S. (2007). Bireysel başarı güdüsü organizasyonel bağlılığı nasıl etkiler? Doğuş Üniversitesi Dergisi, 8(2), 175-190.
• Mertens, D. (1998). Research methods in education and psychology. New York: SAGE Pub.
• Mısırlı, İ. (2008). Genel ve teknik iletişim. (4. baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Özer, N. Demirtaş, H. Ateş, F. (2015). Okulların Mali Durumlarına ve Bütçe Yönetiminde Yaşanan Sorunlara İlişkin Müdür Görüşleri. e-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi , 6 (1) , 17-39 .
• Robbins, S. P. ve Judge, T. A. (2013). Örgütsel davranış. (Çev. Ed. İnci Erdem). Ankara:Nobel.
• Şişman, M. (2013). Eğitimde mükemmellik arayışı. (4. baskı). Ankara: Pegem Akademi, Ankara.
• Tuna, M. ve Tuna, A. A. (2007). Kurumsal kimlik yönetimi. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Töremen, F. (2002). Eğitim örgütlerinde değişimin engel ve nedenleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergis, 12(1), 185-202.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri.(9. Genişletilmiş Baskı) Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Yiğit, B. ve Bayrakdar, M. (2016). Okul çevre ilişkileri. (2. baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.