Osmanlı eliti içinde bulunduğu yüzyıl boyunca müzelere modern imparatorluğun göstergesi olmanın ötesinde bir işlevsellik kazandırmış; böylece müzelerin rolleri 19. yüzyılın sonlarına doğru giderek artmış ve çeşitlenmiştir. Wendy Shaw ve Zeynep Çelik gibi akademisyenlerin oluşturduğu damar, Müze-i Hümâyun'un Osmanlı İmparatorluğu’nun doğrudan imaj ve kimlik siyasetinde yer aldığını ileri sürer. Bu argümanın sınırlarını genişletmek için 19. yüzyılın sonlarından 20. yüzyılın başlarına kadar İstanbul'daki müzelerin eğitsel ve entelektüel rolüne dikkat çekmek istiyorum. Arşiv belgelerinin ışığında, yerel ziyaretçilerin amaçlarını ve nesnelerin dolaşımını incelemeyi önerdiğim bu çalışma, araştırma odağının kurumsal olarak müzenin kendisinden, sergilenen nesnelerin sergüzeştine kaydırıldığında, müzelerin eğitim süreci ve entelektüel faaliyetlerin aktif parçaları olarak daha dinamik bir panorama çizdiğini gösterecektir.
The Ottoman elite functionalized museums beyond being a signifier of the modern empire over time, and museums’ role gradually ascended and diversified towards the late 19th century. The vein comprised of scholars such as Wendy Shaw and Zeynep Çelik, argues that Müze-i Hümâyun (the Ottoman Imperial Museum) had directly taken part in the image and identity politics of the Empire. To extend the borders of this argument, I would like to point out the educative and intellectual role of museums in Istanbul from the late 19th to the early 20th centuries. In the light of archival documents, I suggest an examination of the aims of local visitors, and the circulation of objects. This examination will indicate that, when the focus shifts from the museum as an institution to adventures of the objects displayed, museums draw a more dynamic panorama as active participants in the education process and intellectual activities.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Mayıs 2022 |
Gönderilme Tarihi | 11 Mart 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 |