Suriyeli Göçmenlere Yönelik Sosyal Mesafeyi Akademiden Okumak: Türkiye Örneği

Yıl 2022, , 394 - 408, 28.11.2022

Sait Gülsoy , Figen Kanbir

https://doi.org/10.56074/msgsusbd.1163359

Öz

Profesyonel meslekler içerisinde yer alan akademisyenlik, farklı alanlarda uzmanlaşmış çalışanlardan oluşmaktadır. Akademisyenler, eğitimci rolleriyle, nitelikli personel yetiştirerek içinde bulundukları toplumu tanımlamaktadır ve yönlendirmektedir. Bununla birlikte akademisyenlik, ülkenin ve dünyanın gerçeklerinden de etkilenmektedir. Bu bakımdan Suriyeli göçmenlerin Türk toplum yapısına ve eğitim sistemine uyum sağlamak konusunda yaşadıkları sorun(lar) akademisyenler perspektifinden okunmaya değerdir. Bu çalışma, Türkiye’deki devlet, vakıf, vakıf myo üniversitelerinde çalışan akademik personelin Suriyeli göçmenlerle sosyal ilişki kurma istekliliğini ölçmeyi amaçlamaktadır. Çalışmada nicel araştırma teknikleri kullanılmış olup veriler anket aracılığı ile derlenmiştir. Anket soruları Emory S. Bogardus’un Sosyal Mesafe ölçeğinin yanı sıra Gündelik Yaşama Adaptasyon Algısı adlı bir ölçek kullanılarak hazırlanmıştır. Çalışmada akademisyenlerin gündelik yaşamda Suriyeli göçmenleri öteki olarak değerlendirdikleri; göçmenlerle aralarında kültürel bağ görmedikleri ortaya çıkmıştır. Akademisyenlerin aynı mekânda bulunma ve buna bağlı işbirliği gerçekleştirmeye yakın durdukları, buna karşılık aynı kimliği paylaşma konusunda isteksiz oldukları ortaya çıkmıştır. Halihazırda akademisyenler arasında Suriyelilerle kültürel yakınlık duyanların göçmenleri daha az ötekileştirdiği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Göç, sosyal mesafe, gündelik yaşama adaptasyon, akademisyen, Suriyeli göçmen.

Reading Social Distancing for Syrian Migrants from the Academy: The Case of Turkey

Öz

Academics, one of the professional professions, consists of employees who specialize in different fields. Academics define and guide the society they live in as educators by training qualified personnel. However, academia is also affected by the realities of the country and the world. In this respect, the problems that Syrian immigrants face in adapting to Turkish society and the education system are worth examining from the perspective of academics. This study examines the willingness of academic staff working in Turkish universities to establish social relations with Syrian immigrants. Quantitative research techniques were used in the study, and data were gathered by questionnaire. Questions were prepared using a scale called Adaptation Perception to Daily Life and Emory S. Bogardus' Social Distance scale. The study revealed that academicians consider Syrian immigrants as the other in daily life and do not see any cultural ties with them. It has been revealed that academics are close to being in the same place and cooperating accordingly, but they are reluctant to share the same identity. Bununla birlikte akademisyenler, sağlanabilecek koşullarla Suriyelilerin Türk toplumuna adapte olabileceğini düşünmektedir. It has been concluded that among the academicians, those who have a cultural affinity with Syrians marginalize immigrants less.

Anahtar Kelimeler

Migration, social distance, adaptation to everyday life, academics, Syrian immigrant.

Kaynakça

• Altıntaş, M. E. (2018). DKAB öğretmenlerine göre Suriyeli çocukların devlet okullarında karşılaştıkları sorunlar (Nitel bir çalışma). Marife Dini Araştırmalar Dergisi. 18(2), s.469-499.
• Aydin, H. ve Kaya, Y. (2017). The Educational needs of and barriers faced by Syrian refugee students in Turkey: A qalitative case study. Intercultural Education. 28:5, 456-473.
• Deniz, A. Ç., Ekinci, Y. ve Hülür, A. B. (2016). “Bizim müstakbel hep harap oldu” Suriyeli sığınmacıların gündelik hayatı Antep-Kilis çevresi. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Dromgold-Sermen, M. S. (2020). Farklılıkları yönetme kültürü: Göç yönetimi alanı ve Türkiye’ye göç eden Suriyeliler. (Melike Aslan, I. Enes Ataç, Deniz Öksüz Fer, Çev.). Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
• Efe, İ., Pandır, M. ve Paksoy, A. F. (2018). Algılar ve gerçekler arasında Türk basınında Suriyeli sığınmacılar. Ankara: Nobel Bilimsel Eserler.
• Emin, M. N. (2016). Türkiye’deki Suriyeli çocukların eğitimi: Temel eğitim politikaları. Ankara: Seta.
• Emin, M. N. (2019). Geleceğin inşası: Türkiye’deki Suriyeli çocukların eğitimi. İstanbul: Seta.
• Engelleri aşmak: Türkiye’de Suriyeli çocukları okullaştırmak. İ. Coşkun, C. Eren Ökten, N. Dama, M. Barkçin, S. Zahed, M. Fouda, D. Toklucu, H. Özsarp (Haz.) Ankara: Seta Yayınları. 2017.
• Erdoğan, M. M. (2015). Türkiye’ye kitlesel göçlerde son ve dev dalga: Suriyeliler. M. M. Erdoğan, A. Kaya (Der.) Türkiye’nin göç tarihi: 14. yüzyıldan 21. yüzyıla Türkiye’de göçler. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. s.315-347.
• Erdoğan, M. M. (2018). Suriyeliler barometresi: Suriyelilerle uyum içerisinde yaşamanın barometresi. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Erdoğan, M. M. (2018a). Türkiye’deki Suriyeliler: Toplumsal kabul ve uyum. (2. Baskı). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Erdoğan, M. M. (2019). Türkiye’deki Suriyeli mülteciler. KONRAD ADENAUER SHIFTUNG. Eylül-2019. s.1-25.
• Erdoğan, M., Erdoğan, A. ve Yavcan, B. “Elite dialogue” Türkiye’deki Suriyeli mülteci öğrencilerin durumu, sorunları ve beklentileri araştırması. Ankara-Ekim 2017.
• Gaziantep’teki Suriyeliler: Uyum, beklentiler ve zorluklar (Özet Rapor). M. N. Gültekin, İ. Giritlioğlu, Y. Karadaş, M. Soyudoğan, Ş.L. Kuzu, S. T. Gülhan, M. Doğanoğlu, A. Utanır, Ç. Aslan, N. İncetahtacı (Haz.) Gaziantep Üniversitesi Yayınları. Eylül-2018.
• Gegez, A. E. (2007). Pazarlama araştırmaları. İstanbul: Beta.
• İren, A. A. (2018). Türk dış politikasında insani diplomasi ve Suriye krizi. H. H. Aygül, E. Eke (Ed.) 21. Yüzyılda uluslararası göç ve mülteciler: Bir Türkiye perspektifi. Ankara: Nobel. s.97-121.
• Karaarslan, F. ve Gençoğlu, A. Y., (2019). Suriyeli göçmenlerle birlikte yaşamak: Kayseri’de sivil politik aktörlerle Suriyeli göçmenler üzerine nitel bir analiz. Ankara: Tezkire Yayıncılık.
• Kaya, M. (2017). Türkiye’deki Suriyeliler: İç içe geçişler ve karşılaşmalar. İstanbul: Hiperyayın.
• Kuş, E. (2003). Nicel-Nitel araştırma teknikleri: Sosyal bilimlerde araştırma teknikleri: Nicel mi? Nitel mi? Ankara: Anı Yayıncılık.
• Neuman, W. L. (2016). Toplumsal araştırma yöntemleri: Nicel ve nitel yaklaşımlar (I. Cilt). (8. Basım). (Sedef Özge, Çev.). Ankara: Yayınodası.
• Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory. New York: McGraw-Hill.
• Öğretim elemanı sayıları raporu. Yükseköğretim Bilgi Yönetim Sistemi. https://istatistik.yok.gov.tr/ adresinden 13.08.2022 tarihinde erişildi.
• Suriyeli mültecilerin Türkiye’ye ekonomik etkileri: Sentetik bir modelleme. (Haz: H. Öztürkler, T. Göksel). ORSAM Raporu. Ankara-2015.
• Şen, H. (2020). Türkiye’deki Suriyeliler: Entegrasyon mümkün mü?. İstanbul: Hiperyayın.
• Taştan, C., Haklı, S. Z. ve Osmanoğlu, E. (2017). Suriyeli sığınmacılara dair tehdit algısı: Önyargılar ve gerçekler. Ankara: Polis Akademisi Yayınları.
• Türkiye’deki Suriyelilerin demografik görünümü, yaşam koşulları ve gelecek beklentilerine yönelik saha araştırması. T. C. Başbakanlık Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı. Ankara-2017.
• Türkiye’deki Suriyeli mültecilerin ekonomiye katılımı. Durable Solutions Platform ve İltica ve Göç Araştırma Merkezi (İGAM). Mart-2019.
• Türlerine göre mevcut üniversite sayısı, Yükseköğretim Bilgi Yönetim Sistemi. https://istatistik.yok.gov.tr/ adresinden 13.08.2022 tarihinde erişildi.
• Uluslararası kitlesel göçler ve Türkiye’deki Suriyeliler. I. Uluslararası Göç ve Güvenlik Konferansı Sonuç Raporu. 11-13 Kasım 2016. Ankara: Polis Akademisi Yayınları.
• Ünsal, P. (2003). Örgütsel araştırmalarda anket yönetimi. İstanbul: Çantay Kitabevi.
• Volkan, V. D. (2019). Göçmenler ve mülteciler: Travma, sürekli yas, önyargı ve sınır psikolojisi. (2. Baskı). Ankara: Pusula Yayınevi.
• Yıldırımalp, S., İslamoğlu, E. ve İyem, C. (2017). Suriyeli sığınmacıların toplumsal kabul ve uyum sürecine ilişkin bir araştırma. Bilgi (35). s.107-126.