DURKHEIM VE MERTON’IN ANOMİ KURAMLARI BAĞLAMINDA CEMAATTEN CEMİYETE TÜRK TOPLUMU

Yıl 2004, Cilt: 1 Sayı: 2, 95 - 105, 15.10.2004

Yücel Can

Öz

Bu çalışmada, Durkheim ve Merton’ın anomi kuramları çerçevesinde, Türk toplumunun Cumhuriyet döneminde yaşadığı kentleşme/modernleşme serüveni analiz edilmiştir.Türk toplumunun 1950’lerde başlayıp 1980’e kadar geçen dönemde yaşadığı süreç Durkheim’ın anomi kuramı çerçevesinde değerlendirilmiş, mekanik dayanışmadan organik dayanışmaya geçişte yaşanan sorunlar ele alınmıştır.1980’den başlayıp günümüze kadar geçen dönemde yaşananlar ise Merton’ın anomi kuramı çerçevesinde değerlendirilmiş, bu dönemde Türkiye’de kültürel hedeflere ulaşmanın alternatif araçlarının neler olduğu belirlenmiştir.
Yukarda zikredilen her iki dönemde yaşanan anominin boyutları ortaya konmuş, söz konusu patolojik durumun bir fotoğrafı çekilmeye çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Anomi, cemaat, cemiyet, modernleşme, kent, mekanik dayanışma, organik dayanışma, kurumsallaşma, kültürel hedefler, toplumsal değişme

Kaynakça

• ARON, Raymond. Sosyolojik Düşüncenin Evreleri, Bilgi Yayinevi, Ankara, 1989.
• BENETON, Philippe. Toplumsal Sınıflar, İletişim Yayınları, İstanbul, 1991.
• BOTTOMORE, Tom ve NISBET Robert. Sosyolojik Çözümlemenin Tarihi, V Yayınları, Ankara:1990.
• BUĞRA, Ayşe. “Ekonomik Kriz Karşısında Türkiye'nin Geleneksel Refah Rejimi", Toplum ve Bilim, Yaz 2001:22-30.
• CAN, Yücel. "Yoksulluğun Yeniden Üretildiği Mekanlar Olarak Kentler", Yoksulluk, Deniz Feneri Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği, İstanbul, 2003, s. 78-89.
• DURKHEİM, Emile. İntihar, (Çev. Özer Ozankaya), İmge Kitabevi, Ankara:1992.
• ERDER, Sema. “Yeni Kentliler ve Kentin Yeni Yoksullari”, Toplum ve Bilim, Bahar 1995: 106-119.
• ERDER, Sema. "Kentlerdeki Enformel Örgütlenmeler, Yeni Eğilimler ve Kent Yoksul ları", 75 Yılda Değişen Kent ve Mimarlık, Tarih Vakfı Yayınları, İstanbul 1998, s. 107-114.
• HANÇERLİOĞLU, Orhan. Felsefe Sözlüğü, Remzi Kitabevi, İstanbul,1996.
• HEATON, Hearbert. Avrupa İktisat Tarihi, İmge Yayınevi, (Çev. M. Ali Kılıçbay), Ankara 1995.