Emotional Intelligence And Leadership

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 1, 9 - 28, 28.06.2020

Pelin Vardarlıer Hatice Kübra Yapıcı

https://doi.org/10.33817/muhakeme.731270

Cited By: 1

Öz

Researches made in recent years show that logical intelligence does not contribute much to the success of private and business life. Accordingly, the concept of emotional intelligence comes to the fore. Emotional intelligence is based on the indispensability of human emotions, not on the reduction of the influence of logic. In a sense, it is the result of a movement to reconcile emotion and thought in the social sphere. Businesses have difficulties in finding solutions for situations that prevent growth and development. At the point of bringing appropriate solutions to these challenges, it has given the responsibility primarily to the leaders. Leaders with high emotional intelligence are those who can manage, motivate, build effective relationships, and improve their job satisfaction and performance. In this study, the concept and importance of emotional intelligence is tried to be explained, and the effect of leaders with high emotional intelligence on corporate success is emphasized.

Anahtar Kelimeler

Emotional intelligence, leadership, emotional intelligence in leaders

Duygusal Zekâ ve Liderlik

Öz

Son yıllarda yapılan araştırmalar, mantıksal zekânın özel ve iş yaşamındaki başarıya katkısının çok fazla olmadığını göstermektedir. Bu doğrultuda duygusal zekâ kavramı ön plana çıkmaktadır. Duygusal zekâ, mantığın etkisinin azalmasına değil, insan duygularının vazgeçilmezliğine dayanmaktadır. Bir anlamda bu kavram toplumsal alanda duygu ile düşünceyi barıştırmaya yönelik bir hareketin sonucudur. İşletmeler, büyüme ve gelişmesini engelleyen durumlarına yönelik çözüm bulma konusunda zorluk yaşamaktadır. Bu zorluklara uygun çözümler getirme noktasında sorumluluk öncelikle liderlere verilmiştir. Yüksek duygusal zekâya sahip liderler, kendilerinin ve çalışanlarının duygularını yönetebilen, motive edebilen, etkin ilişkiler kurabilen, onların iş tatminlerini ve performanslarını artırabilen kişilerdir. Bu çalışmada da, duygusal zekâ kavramı ve önemi anlatılmaya çalışılmış ayrıca, yüksek duygusal zekâya sahip liderlerin kurumsal başarıya etkisi üzerinde durulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Duygusal zekâ, liderlik, liderlerde duygusal zeka

Kaynakça

• Abuamer, F (2016). Hemşirelerde Duygusal Zekâ Ve Liderlik Davranışları Algısı: Bir Kamu Hastanesinde Uygulama, Türkiye Cumhuriyeti Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Yüksek lisans tezi.
• Acar, F. (2002). Duygusal zekâ ve liderlik. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(53-68).
• Acar, F. T. (2001). Duygusal Zekâ Yeteneklerinin Göreve Yönelik Ve İnsana Yönelik Liderlik Davranışları ile İlişkisi: Banka şube müdürleri üzerine bir alan araştırması. Yayınlanmamış Doktora Tezi.
• Altıntaş, Ö. C. (2009). Duygusal Zekâ Elemanlarının Liderlik Tarzları ve Örgütsel Sonuçlar Üzerindeki Etkisi: Isparta İli İlköğretim Okullarında Bir Uygulama. Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gebze.
• Arıcıoğlu, M. A. (2002). Yönetsel başarının değerlemesinde duygusal zekânın kullanımı: Öğrenci yurdu yöneticileri bağlamında bir araştırma. Akdeniz İİ BF Dergisi, 4, 26-42.
• Aslan, Ş. (2013). Geçmişten Günümüze Liderlik Kuramları Sağlık Yönetimi Bakış Açısıyla. Eğitim Yayınevi.
• Aysel, L. (2006). Liderlik Ve Duygusal Zekâ (Master's thesis, Kocaeli Universitesi, Sosyal Bilimler Enstitusu).
• Babaoğlan, E. (2010). Okul Yöneticilerinde Duygusal Zekâ. Journal of Kirsehir Education Faculty, 11(1).
• Bakan, İ., & Büyükbeşe, T. (2010). Liderlik “Türleri” Ve “Güç Kaynakları” Na İlişkin Mevcut-Gelecek Durum Karşılaştırması. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2010(2), 73-84.
• Bar-On, R. (2006). The Bar-On Model Of Emotional-Social İntelligence (ESI). Psicothema, 18, 13-25.
• Bar-On, R., Jam-on, R., & Bar-Shavit, R. (1997). The Emotional Quotient İnventory (EQ-i): Technical manual.
• Bektaş, Ç. (2016). Liderlik Yaklaşımları Ve Modern Liderden Beklentiler. Selçuk Üniversitesi Akşehir Meslek Yüksekokulu Sosyal Bilimler Dergisi, 2(7), 43-53.
• Brackett, M. A., & Salovey, P. (2006). Measuring emotional intelligence with the mayer-salovery-caruso emotional intelligence test (MSCEIT). Psicothema, 18, 34-41.
• Cengiz, E., Acuner, T., & Baki, B. (2006). Liderlerin Sahip Oldukları Duygusal Zekânın Örgütsel Yaratıcılık Üzerine Etkileri: Bir Model Önerisi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 421-433.
• Cooper, R. K., & Sawaf, A. (1998). Executive EQ: Emotional İntelligence İn Leadership And Organizations. Penguin.
• Çakar, U., & Arbak, Y. (2004). Modern Yaklaşımlar Işığında Değişen Duygu-Zekâ İlişkisi Ve Duygusal Zekâ.
• Çay, Y. T. (2009). Liderlik Ve Duygusal Zekâ: Uygulamalı Bir Çalışma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı.
• Danacı, E. (2015). Spor Yöneticilerinin Liderlik ve Duygusal Zekâ Düzeyleri Arasındaki İlişkinin Belirlenmesi: İstanbul İli Örneklemi(Master's thesis, İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü).
• De Weerdt, M., & Rossi, G. (2012). The Bar-On Emotional Quotient Inventory (EQ-İ): Evaluation Of Psychometric Aspects İn The Dutch Speaking Part Of Belgium. Psychology: Selected papers, 145-172.
• Delice, M., & Günbeyi, M. (2013). Duygusal Zekâ Ve Liderlik İlişkisinin İncelenmesi: Polis Teşkilatı Örneği. Ataturk University Journal of Economics & Administrative Sciences, 27(1).
• Doğan, S., & Şahin, F. (2007). Duygusal Zekâ: Tarihsel Gelişimi Ve Örgütler İçin Önemine Kavramsal Bir Bakış. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 231-252.
• Edizler, G. (2010). Karizmatik Liderlikte Duygusal Zekâ Boyutuyla Cinsiyet Faktörüne İlişkin Literatürsel Bir Çalışma. Selçuk İletişim, 6(2), 137-150.
• Erdal, M. (2007). İşletmelerde Dönüştürücü Liderlik Davranışlarının Analizi (Yüksek Lisans Projesi). Kahramanmaraş: Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Erkuş, A., & Günlü, E. (2008). Duygusal Zekânın Dönüşümcü Liderlik Üzerine Etkileri. Dokuz Eylül Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 9(2), 187-209.
• Eroğlu, E. (2016). Yöneticilikte ve Liderlik Duygusal Zekâ. T.C Beykent Üniversitesi Yönetim Anabilim Dalı, İzmir, Yüksek Lisans Tezi.
• Eröz, S. S. (2013). Örgütlerde Duygusal Zekâ. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(29), 213-242.
• Geçikli, F. (2012). Liderlik ve Duygusal Zekâ: Mustafa Kemal ATATÜRK Örneği. Atatürk İletişim Dergisi, (3), 19-38
• George, J. M. (2000). Emotions and leadership: The role of emotional intelligence. Human relations, 53(8), 1027-1055.
• Goleman, D. (2011). Duygusal Zekâ Neden IQ’dan Daha Önemli. Çev. Banu Seçkin Yüksel). İstanbul: Varlık/Bilim.
• Goleman, D., Boyatzis, R. and McKee, A. (2002). Yeni Liderler. (Çev. Filiz Nayır-Osman Deniztekin). İstanbul: Varlık Yayınları.
• Güneş, E. (2016). Duygusal Zekâ ve Liderlik Üzerine Bir Araştırma, T.C Dokuz eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Yönetim ve Organizasyon Programı, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi.
• İşliel, K. (2013). Duygusal zekâ ve Liderlik. T.C. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi
• Johnson, P. R., & Indvik, J. (1999). Organizational benefits of having emotionally intelligent managers and employees. Journal of workplace learning.
• Kelsay, F. E. (2010). Dönüşümsel liderlik ile duygusal zekâ arasındaki ilişki: kar amacı gütmeyen bir hizmet örgütünde çalışma. Ankara: Hacettepe üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü işletme anabilim dalı yönetim organizasyon ve örgütsel davranış bilim dalı.
• Kunnanatt, J. T. (2004). Emotional intelligence: The new science of interpersonal effectiveness. Human Resource Development Quarterly, 15(4), 489.
• Law, K. S., Wong, C. S., Huang, G. H., & Li, X. (2008). The effects of emotional intelligence on job performance and life satisfaction for the research and development scientists in China. Asia Pacific Journal of Management, 25(1), 51-69.
• Maboçoğlu, F. (2006). Duygusal zekâ ve duygusal zekânın gelişimine katkıda bulunan etkenler. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Felsefe ve Din Bilimleri Anabilim Dalı. Ankara.
• Martinez-Pons, M. (1997). The relation of emotional intelligence with selected areas of personal functioning. Imagination, Cognition and personality, 17(1), 3-13.
• Mayer, J. D. (2002). MSCEIT: Mayer-Salovey-Caruso emotional intelligence test. Toronto, Canada: Multi-Health Systems.
• Mayer, J. D., & Salovey, P. (2007). Mayer-Salovery-Caruso emotional intelligence test. Toronto: Multi-Health Systems Incorporated.
• Mayer, J. D., Salovey, P., & Caruso, D. R. (2008). Emotional intelligence: New ability or eclectic traits?. American psychologist, 63(6), 503.
• Özdemir, K. (2016). Liderlik Uygulamaları ile Duygusal Zekâ Boyutları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi., T.C.
Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi.
• Özer, İ. Ç. (2010). Duygusal Zekâ İle Liderlik Tarzları Arasındaki İlişki.
• Özsalmanlı, A. Y. (2005). Türkiye’de kamu yönetiminde liderlik ve lider yöneticilik. Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(13), 137-146.
• Poskey, M. (2006). The İmportance Of Emotional İntelligence İn The Workplace, Why İt Matters More Than Personality. Retrieved April, 17, 2006.
• Salovey, P., & Grewal, D. (2005). The Science Of Emotional İntelligence. Current Directions İn Psychological Science, 14(6), 281-285.
• Salovey, P., & Mayer, J. D. (1990). Emotional intelligence. Imagination, cognition and personality, 9(3), 185-211.
• Somuncuoğlu, D. (2005). Duygusal Zekâ Yeterliliklerinin Kuramsal Çerçevesi ve Eğitimdeki Rolü. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (11), 269-293.
• Sönmez, S. (2010). Örgütlerde Duygusal Zekânın Dönüşümsel Liderlik Üzerindeki Etkisi (Doctoral dissertation, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi).
• Suciu, S., Petcu, D. A. L. I. A., & Gherhes, V. A. S. I. L. E. (2010). Emotional intelligence and leadership. Annual Economic Science Series, 16, 549-556.
• Şahinkaya, B. (2006). Yöneticilik Ve Liderlikte Duygusal Zekâ (Master's thesis, Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü).
• Şenocak, M. (2015). Duygusal Zekâ ve Liderlik Tarzlarının Çalışan Verimliliği Üzerine Etkileri (Master's thesis, İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü).
• Şimşek, S. (2019). Yöneticilerin Liderlik Tarzları ile Duygusal Zekâ İlişkisinin İncelenmesi Üzerine Sivil Havacılık Sektöründe Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, T.C. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Yönetim Bilim Dalı, İstanbul.
• Şit, U. (2019). Duygusal Zekâ ve Liderlik ilişkisi Üzerine Karşılaştırmalı Literatür Analizi, Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı İşletme Yönetim Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi.
• Taşkıran, E., & Köse, A. (2016). Duygusal Zekânın Liderlik Tarzları Üzerindeki Etkisi: Bankacılık Sektöründe Bir Araştırma. Kafkas Üniversitesi İİBF Dergisi.
• Tengilimoğlu, D. (2005). Kamu ve Özel Sektör Örgütlerinde Liderlik Davranışı Özelliklerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Alan Çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 1-16
• Thorndike, E. L. (1920). Intelligence And İts Uses. Harper's magazine.
• Tuğrul, C. (1999). Duygusal Zekâ. Klinik Psikiyatri, 1, 12-20.
• Yıldırım, B. N. (2012). Liderlik Özellikleri Ve Liderlik Tarzlarının Duygusal Zekâ Perspektifinden İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
• Yörük, D., & Dündar, S. (2011). Türkiye’deki Yerel Yöneticilerin Benimsedikleri Liderlik Tarzlarına Göre Boyun Eğici Davranışlarının İncelenmesi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25(1), 93-106.
• Zafer, C., & Vardarlier, P. (2020). The Impact of New Technology on Society and Workforce in Production in the Era of Industry 4.0. In Handbook of Research on Strategic Fit and Design in Business Ecosystems (pp. 395-411). IGI Global.