The
aim of this study is to identify and classify distal radius fractures more
accurately and effectively with conventional radiographs. For this purpose, 21
patients (mean age: 38.4 (18-73)) underwent traction radiographs with two-way
wrist and reduction radiographs. Fractures were classified with and
without traction radiography. The results were compared with the classification
using computed tomography. Frykman, Melone and Fernandez classifications were
used for fracture classification. In the first classification where traction
radiographs were not used, only arrival, reduction and CT images were
evaluated. The Melone classification system was able to classify 66.6% of
patients, the Frykman classification system to 90.4%, and the Fernandez
classification system to 100% of patients. In the second classification made by
evaluation of traction radiographs with other x-rays; Melone classification
system was able to classify 71.4% of patients, 95.2% of Frykman classification
system and 100% of Fernandez classification system.
As a result of
traction radiography, Melone and Frykman classification system enabled 4.8%
more patients to be classified. It also provided additional soft tissue injury
in three patients. In radiological
evaluation of distal radius fractures, traction radiography provides better
evaluation of soft tissue and provides detailed information about fractures of
patients.
Bu çalışmanın amacı distal radius
kırıklarını konvansiyonel grafiler ile daha doğru ve etkin olarak tanımlamak ve
sınıflamaktır. Bu amaçla 21 distal
radius kırığı olan hastaya (yaş ortalaması: 38.4 (18-73) iki yönlü el bileği
grafisi ve redüksiyon grafisi ile birlikte traksiyon grafisi çektirildi.
Kırıklar traksiyon grafisi kullanılarak ve kullanılmadan sınıflandırıldı.
Sonuçlar bilgisayarlı tomografi kullanılarak yapılan sınıflandırma ile
karşılaştırıldı. Kırık sınıflandırılması için Frykman, Melone ve Fernandez
sınıflaması kullanıldı. Traksiyon grafilerinin kullanılmadığı sadece geliş,
alçılı grafi ve BT görüntülerinin değerlendirildiği birinci sınıflandırmada;
Melone sınıflama sistemi hastaların %66.6’sını, Frykman sınıflama sistemi
hastaların %90.4’ünü ve Fernandez sınıflama sistemi hastaların %100’ünü
sınıflayabilmiştir. Geliş traksiyon ve alçılı grafilerinin değerlendirilmeye
alınması ile yapılan ikinci sınıflandırmada Melone sınıflama sistemi hastaların
%71.4’ini, Frykman sınıflama sistemi hastaların %95.2’sini ve Fernandez
sınıflama sistemi hastaların %100 sınıflayabilmiştir. Traksiyon grafisinin elde
edilmesi sonucunda Melone ve Frykman sınıflama sistemi %4.8 oranında daha fazla
sayıda hastanın sınıflamasının yapılabilmesini sağlamıştır. Ayrıca üç hastada
ek yumuşak doku yaralanmasının tespitini sağlamıştır. Distal radius
kırıklarının radyolojik olarak değerlendirilmesinde traksiyon grafisi yumuşak
dokunun daha iyi değerlendirilmesini ve hastaların kırıkları ile ilgili daha
detaylı bilgiler edinmemizi sağlar.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Cerrahi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2019 |
Gönderilme Tarihi | 7 Ağustos 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 6 Sayı: 3 |