TARİH ÖĞRETİMİNDE SANAL GERÇEKLİK VE ARTIRILMIŞ GERÇEKLİK: GEÇMİŞİ CANLANDIRMAK İÇİN YENİ YOLLAR

Yıl 2023, Cilt: 5 Sayı: 2, 113 - 129, 29.12.2023

Abdullah Uluçay Umut Furkan Küçük

https://doi.org/10.56574/nohusosbil.1319179

Cited By: 1

Öz

Bu makale, Sanal Gerçeklik (SG) ve Artırılmış Gerçeklik (AG) teknolojilerinin tarih eğitimi ve öğrenimi üzerindeki etkilerini derinlemesine incelemeyi amaçlamaktadır. Bu amaç doğrultusunda, makalede öncelikle SG ve AG teknolojilerinin temel bileşenleri ve bu teknolojilerin işleyişine dair genel bilgiler sunulacaktır. Ardından, bu teknolojilerin tarih öğretiminde nasıl kullanıldığı ve öğrencilerin öğrenme süreçlerine nasıl entegre edildiği detaylı bir şekilde ele alınacaktır. Bu kapsamda, öğretim süreçlerine katkıları ve sınırlılıkları, gerçek hayat uygulamaları ve örneklerle desteklenerek değerlendirilecektir.
Makalenin son bölümünde ise, SG ve AG teknolojilerinin tarih eğitiminde gelecekte nasıl daha etkin kullanılabileceği ve bu alandaki potansiyel gelişmeler üzerinde durulacaktır. Bu bağlamda, mevcut uygulamaların ve teknolojik gelişmelerin değerlendirilmesi temelinde gelecek perspektifleri ve öneriler sunulacaktır. Bu öneriler, tarih eğitiminin kalitesini ve öğrencilerin tarih bilincini artırmaya yönelik yenilikçi ve etkili uygulamaların geliştirilmesine katkıda bulunmayı hedeflemektedir. Bu çalışma, tarih eğitimi alanında SG ve AG teknolojilerinin kullanımını ve bu teknolojilerin eğitim süreçlerine etkilerini daha iyi anlamaya yönelik önemli bir kaynak olarak hizmet etmeyi amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Sanal Gerçeklik (SG), Artırılmış Gerçeklik (AG), Tarih Eğitimi, Öğretim Yöntemleri, Teknoloji Entegrasyonu, Öğrenme Süreçleri, Yenilikçi Uygulamalar

Kaynakça

• Azuma, R. T. (1997). A Survey of Augmented Reality. Presence, 6(4), 355–385.
• Bingöl, B. (2018). Yeni Bir Yaşam Biçimi: Artırılmış Gerçeklik (AG). Etkileşim, 1(44).
• Göçen, A. (2022). Eğitim Bağlamında Metaverse. USOBED Uluslararası Batı Karadeniz Sosyal ve Beşerî Bilimler Dergisi, 6(1), 98–122.
• Helsel, S. (1992). Virtual Reality and Education. Educational Technology, 32(5), 38–42.
• Höllerer, T. H., & Feiner, S. K. (2004). Mobile Augmented Reality. In H. K. and A. Hammad (Ed.), Telegeoinformatics: Location-Based Computing and Services (pp. 221–260). Taylor & Francis Books Ltd.
• Huynh-The, T., Pham, Q. V., Pham, X. Q., Nguyen, T. T., Han, Z., & Kim, D. S. (2022). Artificial Intelligence for the Metaverse: A Survey. Https://Arxiv.Org/Pdf/2202.10336.Pdf.
• İpek, A. R. (2020). Artırılmış gerçeklik, sanal gerçeklik ve karma gerçeklik kavramlarında isimlendirme ve tanımlandırma sorunları. İdil Sanat ve Dil Dergisi, 9(71), 1061–1072.
• Julier, S., & Bishop, G. (2022). Tracking: How Hard Can It Be? IEEE Computer Graphics and Applications, 22(6), 22–23.
• Laurel, B. (1991). Computers as Theatre. Reading. MA:Addison-Wesley.
• Lave, J., & Wenger, E. (1991). Situated Learning: Legitimate Peripheral Practice. Cambridge: Cambridge University Press.
• Ludwig, C., & Reimann, C. (2005). Augmented Reality: Information at Focus. Cooperative Computing & Communication Laboratory, 4(1), 1–12.
• McGonigle, D., & Eggers, R. M. (1998). Stages of Virtuality: Instructor and Student. The Association for Educational Communication and Technology. TechTrends: For Leaders in Education and Training, 43(3), 23–26.
• Milgram, P., & Kishino, F. (1994). A Taxonomy of Mixed Reality Visual Displays. IEICE Transactions on Information Systems, 77(12).
• Reis, R., Escudeiro, P., & Escudeiro, N. (2011). Comparing Social Virtual Worlds for Educational Purposes. Education, 1(1), 21–26.
• Uzun Hazneci, Ö. (2019). Güncel Artırılmış Gerçeklik Uygulamalarının Eğitim Alanında Kullanımı Üzerine Bir İnceleme.
• Zhou, F., Duh, H. L., & Billinghurst, M. (2008). Trends in Augmented Reality Traching. Interaction and Display: A Review of Ten Years in ISMAR. Mixed and Augmented Reality, 193–202.