This paper aims to construct conventional abridged working life tables for males aged
15 and over with a breakdown of urban and rural for the years 1980, 1990 and 2000 for
Turkey. Primary data of the study come from two different sources: 1980 Census of
Population, household labor force surveys of 1990 and 2000 carried out by TURKSTAT. Our
findings indicate that in Turkey, a male who enters the labor force at the age of 17.5 spends
over 40 years of his life in the labor force. Inactive years are about 10 years longer among
males living in urban areas, when compared with their counterparts in rural areas in year
2000. Low length of working life in the urban areas seems to result from low rates of
accession to the labor force. The rise in the length of expected inactive years of males for all
the periods of concern is associated with increase in years spent in education and training,
especially in the urban, as well as ageing population. The results indicate that main reason for
separations of males from the labor force in Turkey appears to be mainly retirement and not
death. The rate of separation due to retirement accelerates among males particularly after the
age of 50 in 1990 and onwards. The share of mortality rates in total separation rates is higher
among males in rural areas. For males of the age group of 50-54 in the rural, 35 percent of
separations from the labor market are due to mortality, which decreases to only 12 percent
among males in the urban. Share of separations from the labor force through retirement,
especially among young working-aged males, in urban areas are found to be higher, possibly
as an outcome of early retirement policies regarding the public sector adopted in past periods.
Bu çalışmanın amacı, Türkiye için 1980, 1990 ve 2000 yıllarında kır-kent ayrımında 15 ve daha
yukarı yaşlardaki erkekler için çalışma hayat tabloları oluşturmaktır. Çalışmanın temel verileri iki
farklı kaynaktan gelmektedir: TÜİK'in gerçekleştirmiş olduğu 1980 Nüfus Sayımı, 1990 Hanehalkı
İşgücü Anketi ve 2000 Hanehalkı İşgücü Anketi. Çalışmanın bulguları, Türkiye'de 17,5 yaşında
işgücüne dahil olan bir erkeğin yaşamının yaklaşık 40 yılını işgücü içinde geçirdiğini
göstermektedir. Kentsel yerleşim yerlerinde yaşayan erkeklerin işgücü içinde olmadığı sürenin
kırsal yerleşim yerlerinde yaşayan erkeklere göre 2000 yılı için 10 yıl daha uzun olduğu
görülmektedir. Kentsel alanlardaki çalışma hayatının daha kısa olmasının temel olarak düşük
işgücüne katılım hızlarından kaynaklandığı görülmektedir. İncelenen tüm dönemlerde erkek
nüfusun işgücünde olmadığı sürenin artması, nüfusun yaşlanması ile olduğu kadar özellikle kentsel
alanlarda eğitimde kalma süresinin uzaması ile ilişkilidir. Çalışmanın sonuçları, Türkiye'de
erkeklerin işgücünden ayrılmalarının temel olarak ölümler ile değil emeklilik ile ilişkili olduğunu
göstermektedir. Erkekler arasında emeklilik nedeniyle işgücünden ayrılma hızlarının 1990 ve
sonrasında özellikle 50 yaşından sonra arttığı görülmektedir. İşgücünden ayrılma hızlarında ölüm
hızlarının payının kırsal yerleşim yerlerinde yaşayan erkekler için daha yüksek olduğu
gözlenmektedir. Kırsal alanlarda yaşayan 50-54 yaş grubundaki erkekler arasında gözlenen
işgücünden ayrılmaların yaklaşık yüzde 35'i ölümlülükten kaynaklanırken, bu oranın kentsel
alanlarda yaşayan erkekler için sadece yüzde 12 olduğu görülmektedir. Özellikle çalışma çağındaki
genç erkekler arasında emeklilik nedeniyle işgücünden ayrılmaların payının, muhtemelen kamu
kesiminde geçmiş dönemlerde yürürlüğe sokulan erken emeklilik politikalarının etkisi ile kentsel
yerleşim yerlerinde daha yüksek olduğu görülmektedir.
Diğer ID | JA35HZ44CJ |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 5 Ağustos 2016 |
Gönderilme Tarihi | 5 Ağustos 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2008 Cilt: 30 Sayı: 1 |