Televizyon, Sabah Programları ve Yaşlıdaki Yansımaları

Yıl 2019, Cilt: 14 Sayı: 3, 18 - 26, 08.07.2019

Sıddıka Ersoy , Sema Soysal Mahmut Ateş , Şükran Özkahraman-koç

Öz

Bu çalışma yaşlı bireylerin
televizyon izleme oranlarına ve izlenilen programların kaygı ve depresyon
düzeylerine etkisini belirlemek amacı ile yapılmıştır. Tanımlayıcı olarak
gerçekleştirilen bu araştırma Isparta ili Merkez ilçede yaşayan 60 yaş üstü
kadınlar oluşturmuştur. Örneklemi araştırmaya katılmayı kabul eden 218 kadın
oluşturmaktadır. Yaşlıların tanımlayıcı özelliklerini içeren form, televizyon
izleme nedenlerinin sorgulandığı form ve Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri
kullanılmıştır. Yaşlılardan %43.6’sı 70-79
yaş arasında ve günde ortalama televizyon izleme süresi 5.83±1.79 saat olarak
bulunmuştur. Tüm vakaların Durumluluk Kaygı Ölçeğinden aldıkları puan
46.31±6.34’dır. Televizyon
izleyenlerle (%95.87), izlemeyenlerin (%4.13) arasında Durumluluk Kaygı Ölçeği
ile istatistiksel açıdan anlamlı ilişki bulunmuştur (p<0.05). Sonuç olarak; yaşlıların izledikleri televizyon program
içeriklerinin her yönü ile analiz edilmesi ve daha yapıcı şekilde
biçimlendirilmesini önermekteyiz. 

Anahtar Kelimeler

Yaşlı, Televizyon, Sabah Programları, Kaygı, Depresyon

Kaynakça

• 1. Sussman, S. and Moran, M.B., (2013). Hidden Addiction: Television. Journal of Behavioral Addictions: 2(3):125-132.
• 2. McQuail, D., Blumler, J.G., and Brown, J.R., (1972). The Television Audience: A Revised Perspective. In D. McQuail (Ed.), Sociology of Mass Communications. Middlesex, England: Penguin, 135-165.
• 3. Katz, E., Blumler, J.G., and Gurevitch, M., (1973). Uses and Gratifi Cations Research. Public Opinion Quarterly, (37):509-523.
• 4. Anderson, D.R., Collins, P.A., Schmitt, K.L., and Jacobvitz, R.S., (1996). Stressful Life Events and Television Viewing. Communication Research, (23):243-260.
• 5. Nguyen, G.T., Wittink, M.N., Murray, G.F., and Barg, F.K., (2008). More Than Just a Communication Medium: What Older Adults Say About Television and Depression. The Gerontologist, 48(3):300–310.
• 6. Bartsch, A. and Hartmann, T., (2017). The Role of Cognitive and Affective Challenge in Entertainment Experience. Communication Research, 44(1):29-53.
• 7. Eisinga, R., Frances, P.H., and Vergeer, M., (2011). Weather Conditions and Daily Television Use in The Netherlands, International Journal of Biometeorology, 55(4):555-564.
• 8. Cereci, S., (2014). Televizyonun En Çok İzlenen Medya Olmasındaki Temel Etken: Popüler Kültür. International Journal of Social Science, (30):27-34.
• 9. Coşkun, S. ve Demir, N.K., (2017). Kadın Akademisyenlerin Tv İzleme Tutum ve Davranışları: Afyon Kocatepe Üniversitesi Örneği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 16(62):770-786.
• 10. Potts, R. and Sanchez, D., (1994). Television Viewing and Depression: New News is Good News. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 38(1):79-90.
• 11. Taylan, H.H., (2011). Televizyon Programlarındaki Şiddetin Yetiştirme Etkisi: Konya Lise Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6:355-367.
• 12. Koçak, A. ve Bulduklu, Y., (2010). Sağlık İletişimi: Yaşlıların Televizyonda Yayınlanan Sağlık Programlarını İzleme Motivasyonları. Selçuk İletişim, 6(3):5-17.
• 13. Türkiye İstatistik Kurumu. Nüfus Projeksiyonları 2018-2080 [İnternet]. [Cited 23.04.2019]. Available from: http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=30567.
• 14. Öner, N. ve Le Compte, A., (1985). Durumluk-Sürekli Kaygı Envanter El Kitabı. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
• 15. Gökçe Kutsal, Y., [İnternet]. [Cited 23.04.2019]. Available from: http://turkgeriatri.org/pdfler/onsoz.pdf.
• 16. Tosyalı, H. ve Sütçü, C.S., (2016). Sağlık İletişiminde Sosyal Medya Kullanımının Bireyler Üzerindeki Etkileri. Maltepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 3(2):3-22.
• 17. Canöz, K., (2011). Yerel Televizyon İzleme Alışkanlıkları ve Motivasyonlar: Konya Örneği. G.Ü. İletişim Fakültesi İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (33):113-136.
• 18. Canöz, N. and Canöz, K., (2018). On Health and Communıcatıon Relationship. Journal of Instıiute of Economıc Development and Social Researches, (48):43-62.
• 19. Bekar, P. ve Arıkan, D., (2017). Çocukların Televizyon İzleme Durumlarının Davranış Problemlerine Etkisi. Türkiye Klinikleri. J Nurs Sci, 9(3):185-92. 20. Çakır, V. ve Çakır, V., (2011). Yalnızlık ve Televizyon Kullanımı. Selçuk İletişim, 7(1):131-147.
• 21. De Souza, S.C.S., Campanini, M.Z., De Andrade, S.M., González, A.D., De Melo, J.M., and Mesas, A.E., (2017). Watching Television for More Than Two Hours Increases the Likelihood of Reporting Poor Sleep Quality Among Brazilian Schoolteachers. Physiol Behav: 1, 179, 105-109.
• 22. Pettee, K.K., Ham, S.A., Macera, C.A., and Ainsworth, B.E. (2009). The Reliability of a Survey Question on Television Viewing and Associations with Health Risk Factors in US Adults. Obesity (Silver Spring), 17(3):487-93.
• 23. Xue, H.M., Liu, Q.Q., Tian, G., Quan, L.M., Zhao, Y., and Cheng, G., (2017). Television Watching and Telomere Length Among Adults in Southwest China. Am J Public Health, 107(9):1425-1432.
• 24. Marques, A., Santos, D.A., Peralta, M., Sardinha, L.B., and González Valeiro, M., (2018). Regular Physical Activity Eliminates the Harmful Association of Television Watching with Multimorbidity. A Cross-sectional Study from the European Social Survey. Prev Med, (109):28-33.
• 25. Fancourt, D. and Steptoe, A., (2019). Television Viewing and Cognitive Decline in Older Age: Findings from the English. Longitudinal Study of Ageing, 28(9):1, 2851.
• 26. Gústafsdóttir, M., (2015). Is Watching Television a Realistic Leisure Option for People with Dementia? Dement Geriatr Cogn Dis Extra, 17(5) 1, 116-22.
• 27. Bulduklu, Y., (2010). Televizyonda Yayınlanan Sağlık Programları ve İzleyicileri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (24):75-85