Bu çalışmada, bundan sonra Giresun Yöntemi olarak anılabilecek ve Rhizophagus grandis Gyll. (Coleoptera: Monotomidae)’in kitle halinde yetiştirilmesinde yeni bir yaklaşımı içeren yöntem tanıtılmaktadır. Doğu ladini (Picea orientalis (L.) Link.) ormanlarındaki en önemli zararlı böcek türlerinden biri olan Dendroctonus micans (Kugelann, 1794) (Coleoptera: Curculionidae) ile biyolojik mücadelede kullanılmakta olan R. grandis’in ülkemizdeki Orman Bölge Müdürlükleri bünyesinde faaliyet gösteren Biyolojik Mücadele Laboratuvarlarında en verimli bir şekilde üretilmesi çok önemlidir. Bu çalışmada ilk kez tanıtımı yapılan Giresun Yönteminde, kütükte üretim yöntemine göre yetiştirme birimi başına elde edilen ergin yırtıcı sayısı daha fazladır ve yetiştirme süresi daha kısadır. Yöntemde, yırtıcı larvalarının meydana geldiği aşamada ölmüş ya da hasta olduğu düşünülen larvaların yetiştirme sürecinden çıkarılması olanağı vardır. Giresun Yöntemi, ayrıca, yetiştirme çalışması sonunda elde edilebilecek ergin yırtıcı sayısının tahmin edilmesi olanağını da sunmaktadır.
Giresun Yönteminin ilk fikirlerinin oluşturularak küçük ölçekli deneme çalışmalarının başlatılmasından itibaren yöntemin bilim camiasına tanıtılacak aşamaya gelmesine kadar geçen iki yıllık süreçteki desteklerinden dolayı Giresun Orman Bölge Müdürü Sayın Ahmet ULUKAN’a ve 2023 yılında Orman Zararlılarıyla Mücadele Şube Müdürlüğü görevini devralan Sayın Zeynel Başdoğan DOMAÇ’a teşekkür ederiz.
In this study, a new approach in the mass rearing of Rhizophagus grandis Gyll. (Coleoptera: Monotomidae) that can be referred as Giresun Method is introduced. It is important to rear R. grandis efficiently in the Biological Control Laboratories of the Regional Forestry Directorates that is used in the biological control of Dendroctonus micans (Kugelann, 1794) (Coleoptera: Curculionidae), which is one of the most important pests of oriental spruce (Picea orientalis (L.) Link.) forests. The Giresun Method, which is introduced for the first time in this study, results in higher numbers of adult predators per rearing unit than rearing in logs and has a shorter rearing period of time. In this method, when the predator larvae develop, it is possible to discard dead or sick larvae from the rearing process just before transferring them to sand basins. Giresun Method also offers the possibility of estimating the numbers of adult predators that can be obtained at the end of the rearing study.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Orman Entomolojisi ve Orman Koruma |
Bölüm | Koruma |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 3 Kasım 2023 |
Yayımlanma Tarihi | 14 Aralık 2023 |
Gönderilme Tarihi | 18 Eylül 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 10 Sayı: 2 |