Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Soğuk Savaş Sonrası Dönemde ABD-BM İlişkisi

Yıl 2019, Cilt: 20 Sayı: 1, 143 - 157, 03.06.2019
https://doi.org/10.17494/ogusbd.595141

Öz



Bu çalışmanın temel amacı,
çağdaş uluslararası sistemde en büyük uluslararası örgüt olan Birleşmiş
Milletler (BM) ile yine sistem içerisindeki en önemli güç olarak tanımlanan ABD
arasındaki ilişkiyi analiz etmektir. Uluslararası İlişkiler literatüründe
devlet/uluslararası örgüt ilişkisini inceleyen geleneksel yaklaşımlar örgütleri
devletlerin güç yada çıkarını maksimize eden araçlar olarak tanımlamaktadır. Bu
çalışmada ana akım yaklaşımların söz konusu iki aktör arasında kurdukları tek
taraflı ilişki eleştirilerek genelde devlet ve örgüt özelde ise ABD ile BM
arasında karşılıklı bir ilişki olduğu iddiası tartışılmaktadır. ABD açısından
varlığını ve operasyonlarını sürdürmek için ABD’ye muhtaç olan BM, bu ülkenin
hegemonyasını yaymasında önemli bir araçtır. Diğer yandan ise, BM, merkezinde
yer aldığı uluslararası sistemin normatif yapısı vasıtasıyla uluslararası
sistem içerisindeki tüm aktörlerin yanı sıra ABD dış politikası üzerinde de
sınırlayıcı bir etkiye sahiptir.



 



Kaynakça

  • Aaronson, Mike. (2014).Interventionism in US Foreign Policy From Bush to Obama. Obama’s Foreign Policy: Ending the War on Terror. Ed. Michelle Bentley ve Jack Holland. Oxon: Routledge. ss.124-138. Arend, Anthony Clark (1999). Legal Rules and International Society. Oxford: Oxford University Press. Arts, Bas (2000).Regimes, Non-State Actors and the State System: A ‘Structurational’ Regime Model. European Journal of International Relations. Vol 6(4).ss.515-544. BM Şartı (1945). http://uhdigm.adalet.gov.tr/sozlesmeler/coktaraflisoz/bm/bm_01.pdf, (Erişim Tarihi: 12 Aralık 2017). Bosco, David L.(2009).Five to Rule Them All: The UN Security Council and The Making of the Modern World. Oxford: Oxford University Press. Bush, George (1991).Operation Desert Storm Launched. Address to the Nation from the White House. 16 Ocak.http://dosfan.lib.uic.edu/ERC/briefing/dispatch/1991/html/Dispatchv2no03.html, (Erişim Tarihi: 21 Aralık 2017). Buzan, Barry ve Waever, Ole (2003).Regions and Powers. Cambridge: Cambridge University Press. Cameron, Fraser (2005).US Foreign Policy after the Cold War: Global Hegemon or Reluctant Sheriff? Second Edition.Oxon: Routledge. Cronin, Bruce (2001).The Paradox of Hegemony: America’s Ambiguous Relationship with The United Nations. European Journal of International Relations. Vol.7. ss.103-130. Daalder, Ivo H. (2016).Obama’s Foreign Policy: Not Every Global Problem has an American Solution. The Washington Post.https://www.washingtonpost.com/graphics/national/obama-legacy/effect-on-global-politics.html, (Erişim Tarihi: 17 Aralık 2017). Dessler, David (1989).What’s Stake in the Agent-Structure Debate? International Organization. Vol.43. No.3. ss.441-473. Finnemore, Martha (2009). Legitimacy, Hypocrisy, and The Social Structure of Unipolarity.World Politics. 61. No 1. ss.58-85. Haig, Alxander M.,Jr. (1991).The Challenges to American Leadership. US Foreign Policy in the 1990s. Ed. Greg Schmergel. New York:Palgrave Macmillian. ss.34-46. Herring, George C. (2008).From Colony to Superpower: US Foreign Relations since 1776. ABD: Oxford University Press. Holland, Jack (2014).Introduction: Why is change so hard? Understanding continuity in Barack Obama’s foreign policy. Obama’s Foreign Policy: Ending the War on Terror. Ed. Michelle Bentley ve JackHolland, Oxon: Routledge. ss.1-16. Howard, Lise Morje (2010).Sources of Change in the United States-United Nations Relations. Global Governance. Vol.16. No.4. ss.485-503. Ikenberry, G. John (2003).State Power and the Institutional Bargain: America’s Ambivalent Economic and Security Multilaretalism. US Hegemony and International Organizations. Ed. Rosemary Foot, S. Neil MacFarlane, ve Michael Mastanduno. Oxford: Oxford University Press. ss.49-72. Ikenberry, G. John (2002).America’s Imperial Ambition.Foreign Affairs. Vol. 81. Issue 5. ss.44-60. Ikenberry, G. John (2000).America’s Liberal Grand Strategy: Democracy and National Security in the Post-War Era.American Democracy Promotion: Impulses, Strategies and Impacts. Ed. M. Cox, G.J. Ikenberry, ve T. Inoguchi, Oxford: Oxford UniversityPress. ss103-127. Johnstone, Ian (2004). US-UN Relations after Iraq: The End of the World (Order) As We Know It? EJIL. Vol 15. No 4.ss. 813-838. Keskin, Funda (2005).Birleşmiş Milletler ve Türkiye. Ankara: Ekin Yayınları. Keskin, Funda (1998).Uluslararası Hukukta Kuvvet Kullanma: Savaş, Karışma ve Birleşmiş Milletler. Ankara: Mülkiyeliler Birliği Vakfı Yayınları. Krauthammer, Charles. (1991). The Unipolar Moment. Foreign Affairs.Vol. 70. No.1. America and the World. ss.23-33. Malone, David M. (2003).US-UN Relations in the Security Council in the Post Cold War Era. US Hegemony and International Organizations. Ed. Rosemary Foot, S. Neil MacFarlane, ve Michael Mastanduno. Oxford: Oxford UniversityPress. ss.73-91. Mastanduno, Michael (2008).After Bush: A Return toMultilateralism in Us Foreign Policy. Nanzan Review American Studies. Volume 30. ss.33-46. Ostergard, Robert L. Jr. (2006). The Failure of America’s Post–Cold War Foreign Policy: From the Persian Gulf to the Gulf of Guinea. The Whitehead Journal of Diplomacy and International Relations. 7. 43. ss.43-55. Pattison, James (2010). Humanitarian Intervention and the Responsibility to Protect: Who Should Intervene? Oxford: Oxford University Press. Powell admits Iraq evidence mistake. (3 Nisan 2004).BBC.http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/3596033.stm. (Erişim Tarihi 17 Kasım 2017). Presenditial Directive Decision/ NSC 25.(3 Mayıs 1994).The White House.http://www.fas.org/irp/offdocs/pdd/pdd-25.pdf. (Erişim Tarihi: 22 Aralık 2017). Puchala, David (2005).World Hegemony and the United Nations. International Studies Review. 7. ss.572-573. Reisman, W. Michael (1999).The United States and International Institutions.Survival. 41-4.Winter.ss.62-80. Scale of assessments for the apportionment of the expenses of the United Nations. 23 Aralık 2015).BM Genel Kurul Kararı. A/Res/70/245.http://undocs.org/en/A/RES/70/245. (Erişim Tarihi: 22 Aralık 2017). Secretary-General'sNote: Top Ten Providers of Assessed Contributions to United Nations Budgets and of Voluntary Contributions to United Nations Funds. Programmes and Agencies, including the standing Peacebuilding Fund. (3 Kasım 2016). Birleşmiş Milletler. http://www.un.org/pga/71/wp-content/uploads/sites/40/2015/08/Top-ten-providers-of-assessed-contributions-to-United-Nations-budget-and-of-voluntary-contributions-to-the-United-Nations-funds-programmes-andagencies_3-Nov.pdf. (Erişim Tarihi: 22 Aralık 2017). Text of President Bush's 2002 State of the Union Address.(29 Ocak 2002).The Washington Post. http://www.washingtonpost.com/wp-srv/onpolitics/transcripts/sou012902.htm. (Erişim Tarihi: 15 Aralık 2017). The US and the UN in 2016: Congressional Briefing Book. Better World Campaign.https://betterworldcampaign.org/wp-content/uploads/2016/02/BWC-Briefing-Book-2016.pdf, (Erişim Tarihi: 15 Aralık 2017). Top 10 Financial ContributorsTo UN Peacekeeping Budget August 2016. (1 Eylül 2016). Peace Operations Review.http://peaceoperationsreview.org/infographic/top-10-financial-contributors-to-un-peacekeeping-budget-aug-2016/. (Erişim Tarihi: 24 Aralık 2017). Transcript of President Bush's address to a joint session of Congress on Thursday night, September 20, 2001. (21 Eylül 2001).BBC.http://edition.cnn.com/2001/US/09/20/gen.bush.transcript/. (Erişim Tarihi: 24 Aralık 2017). Volger, Helmut (2010).History of the Foundation of the UN.A Concise Encyclopedia of the United Nations. Ed. Helmut Volger. Second Revised Edition. Leiden-Boston: Martinus Nijhoff Publishers.ss.216-230. Waltz, Kenneth (1979).Theory of International Politics. ABD: Addison-Wesley Publishing Company. Wolfgang, Ben (2017).In U.N. Address, Trump Replaces Obama’s Soft Talk with Big Stick.The Washington Post. 19 Eylül.https://www.washingtontimes.com/news/2017/sep/19/donald-trump-ends-barack-obamas-un-policy/. (Erişim Tarihi: 16 Aralık 2017). Young, Oran R. (1968).The United Nations and the International System. International Organization. Vol.22. No.4. (Güz). ss.902-922. o.4. (Güz). ss.902-922.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Tamer Kaşıkçı 0000-0003-2299-8863

Yayımlanma Tarihi 3 Haziran 2019
Gönderilme Tarihi 23 Mayıs 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019 Cilt: 20 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Kaşıkçı, T. (2019). Soğuk Savaş Sonrası Dönemde ABD-BM İlişkisi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(1), 143-157. https://doi.org/10.17494/ogusbd.595141
AMA Kaşıkçı T. Soğuk Savaş Sonrası Dönemde ABD-BM İlişkisi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. Haziran 2019;20(1):143-157. doi:10.17494/ogusbd.595141
Chicago Kaşıkçı, Tamer. “Soğuk Savaş Sonrası Dönemde ABD-BM İlişkisi”. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 20, sy. 1 (Haziran 2019): 143-57. https://doi.org/10.17494/ogusbd.595141.
EndNote Kaşıkçı T (01 Haziran 2019) Soğuk Savaş Sonrası Dönemde ABD-BM İlişkisi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 20 1 143–157.
IEEE T. Kaşıkçı, “Soğuk Savaş Sonrası Dönemde ABD-BM İlişkisi”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, c. 20, sy. 1, ss. 143–157, 2019, doi: 10.17494/ogusbd.595141.
ISNAD Kaşıkçı, Tamer. “Soğuk Savaş Sonrası Dönemde ABD-BM İlişkisi”. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 20/1 (Haziran 2019), 143-157. https://doi.org/10.17494/ogusbd.595141.
JAMA Kaşıkçı T. Soğuk Savaş Sonrası Dönemde ABD-BM İlişkisi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2019;20:143–157.
MLA Kaşıkçı, Tamer. “Soğuk Savaş Sonrası Dönemde ABD-BM İlişkisi”. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, c. 20, sy. 1, 2019, ss. 143-57, doi:10.17494/ogusbd.595141.
Vancouver Kaşıkçı T. Soğuk Savaş Sonrası Dönemde ABD-BM İlişkisi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2019;20(1):143-57.