Mitos Between Politics and History: Aristotle and Nietzsche on Tragedy

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 13, 780 - 797, 29.12.2017

Sedat Doğan

https://doi.org/10.26466/opus.356312

Öz

Mythos is the founding element
of tragedy, both to Aristotle and Nietzsche. However, when details are given,
it is seen that Aristotle’s reading of tragedy is ultimately driven by his work
in politics and ethics. But Nietzsche has developed his tragedy
interpretetation under a very original historical understanding. The history of
Nietzsch’'s appointment for death of tragedy and the mythos, or the tragedies
performed in those days, was the peak of the natural progression of poetry for
Aristotle. This will inevitably lead to great differences Aristotle’s and
Nietzsche’s interpretations of mythos, because of their concept of mythos. The
purpose of this study is to try to understand contacts between this difference
of meaning and  their politic and
historic interpretetaion and explain the consequences of these differences.

Anahtar Kelimeler

History, Logos, Mitos, Politics, Tragedy

Politika ve Tarih Arasında Mitos: Aristoteles ve Nietzsche

Öz

Mitos, hem Aristoteles’e hem de
Nietzsche’ye göre tragedyanın özsel ya da kurucu öğesidir. Ancak ayrıntılara
girildiğinde Aristoteles’in tragedya okumasının nihai anlamda genelde politika
özelde etik alanındaki çalışmalarının güdümünde ilerlediği görülür. Nietzsche
ise tragedya okumasını oldukça özgün tarihsel bir kavrayışla gelişirmiştir.
Nietzsche’nin, tragedyanın dolayısıyla da mitosun ölümü için tayin ettiği
tarihler ya da bu tarihlerde icra edilen tragedyalar, Aristoteles için şiirin
doğal gelişim seyrinin zirvesini oluşturuyordu. Bu durum kaçınılmaz olarak
Aristoteles ve Nietzsche’nin mitos yorumlarında, doğrudan mitos kavramına
yüklenen anlamdan kaynaklanan büyük farklılıklara neden olacaktır. Bu çalışmanın
amacı, bu anlam farklılığının bu iki düşünürün sırasıyla merkeze aldıkları
politika ve tarih kavrayışıyla ne tip bir irtibatı olduğunu anlamaya çalışmak
ve bu yorum farklılığının sonuçlarını belirlemektir.

Anahtar Kelimeler

Logos, Mitos, Politika, Tarih, Tragedya

Kaynakça

• Aristoteles. (2006). Retorik (çev. M. H. Doğan). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Aristoteles. (2010). Metafizik (çev. A. Arslan). İstanbul: Sosyal Yayınları.
• Aristoteles. (2013). Poetika (çev. F. Akderin). İstanbul: Say Yayınları.
• Hazard, P. (1999). Batı düşüncesindeki büyük değişme (çev. E. Güngör). Ankara: Ötüken Yayınları.
• Kant, I. (2000). Prolegomena (çev. İ. Kuçuradi ve Y. Örnek). Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu.
• Latacz, J. (2006). Antik Yunan tragedyaları (çev. Y. Onay). İstanbul: Mitos-Boyut Yayınları.
• MacIntyre, A. (2011). Erdem peşinde (çev. M. Özcan). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Mumford, L. (2013). Tarih boyunca kent (çev. G. Koca ve T. Tosun). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Nietzsche, F. (2015a). Tarihin yaşam için yararı ve sakıncası (çev. M. Tüzel). İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
• Nietzsche, F. (2014). Tragedyanın doğuşu (çev. İ. Z. Eyüboğlu). İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
• Nietzsche, F. (2015b). Yunanlıların trajik çağında felsefe (çev. G. Aytaç). İstanbul: Say Yayınları.
• Preus, A. (2007). Historical dictionary of Ancient Greek philosophy. Maryland: The Scarecrow Press.
• Ross, D. (2011). Aristoteles (çev. A. Arslan), İstanbul: Kabalcı.
• Topakkaya, A. ve Aşar, H. (2015). Etkin istenç bağlamında Nietzsche’nin tarih görüşü. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(1), 57-70.