Social Policy, Poverty and Urban Poverty

Yıl 2020, Cilt: 16 Sayı: 30, 2966 - 2993, 31.10.2020

Eylem Beyazıt

https://doi.org/10.26466/opus.708198

Cited By: 2

Öz

One of the most polemical areas of social policy is poverty. Poverty studies in the social policy domain and academic results show that poverty will remain for a long time a significant problem area. While debates continue between theories of the social state, of the welfare state and the new approaches of liberalism, it is known that dimension and property of poverty have changed with globalization. Urban poverty and the shifting urban poverty states, considering population that is increasingly gathered in cities, lead governments to produce and implement new public policies in terms of access effectively to public services. The main purpose of this study is to discuss poverty and urban poverty within the framework of social policy meaning. Moreover, it is essential to understand and examine the new poverty processes that will be produced in the future through urban poverty. Nowadays, the concentration of the population in urban rather than rural areas causes the urban poverty to deepen. Trying to re-understand the urban of the future through deepening urban poverty will create a reasonable basis for the establishment of inclusive social policies. The discussions on social policy and the shift of urban poverty demonstrate that urban poverty will be the main determinant of the urban of the future and urban management as a common problem area that transcends the ideological disagreement.

Anahtar Kelimeler

Social policy, poverty, urban poverty

Sosyal Politika, Yoksulluk ve Kent Yoksulluğu

Öz

Sosyal politikanın en tartışmalı alanlarından biri yoksulluktur. Yoksulluğun sosyal politika alanında ele alınışı ve akademik bulgular, yoksulluğun uzun bir süre daha sosyal politikanın önemli bir sorun alanı olacağını göstermektedir. Sosyal devlet, refah devleti ve liberalizmin yeni yaklaşımları arasında tartışmalar sürerken küreselleşme ile özellikle yoksulluğun hem boyutunun hem de niteliğinin değiştiği bilinmektedir. Kent yoksulluğu ve kent yoksulluğunun değişen halleri, giderek kentlerde toplanan dünya nüfusu düşünüldüğünde, kamusal hizmetlere etkin ulaşım açısından yönetimleri şimdiden yeni kamu politikaları üretmeye ve uygulamaya yönlendirmektedir. Bu çalışmanın temel amacı sosyal politikanın ne olduğundan yola çıkarak yoksulluk ve kent yoksulluğunu tartışmaktır. Ayrıca, gelecekte kent yoksulluğu üzerinden üretilecek yeni yoksulluk süreçlerini şimdiden anlamak ve değerlendirmek önemlidir. Günümüzde nüfusun kıra oranla giderek kentlerde yoğunlaşması özellikle kent yoksulluğunun derinleşmesine neden olmaktadır. Geleceğin kentlerini derinleşen kent yoksulluğu üzerinden yeniden okuyup anlamaya çalışmak, kapsayıcı sosyal politikaların oluşturulması için sağlıklı bir zemin oluşturacaktır. Sosyal politika ve yoksulluk çerçevesinde, kent yoksulluğu ve kent yoksulluğunun dönüşümü ile ilgili tartışmalar gösteriyor ki yakın zamanda ideolojik tartışmaları da aşan ortak bir sorun alanı olarak kent yoksulluğu, geleceğin kentleri ve yönetimleri bakımından temel belirleyici olacaktır

Anahtar Kelimeler

Sosyal Politika, Yoksulluk, Kent Yoksulluğu

Kaynakça

• Adaman, F. ve Keyder, Ç. (2005). Türkiye’de büyük kentlerin gecekondu ve çöküntü mahallelerinde yaşanan yoksulluk ve sosyal dışlanma. Avrupa Komisyonu Çalışma, Sosyal İşler ve Fırsat Eşitliği Dairesi Sosyal İçerme Belgesi Raporu, 12.09.2019 tarihinde https://ec.europa.eu/employment_social/social_inclusion/docs/2006/study_turkey_tr.pdf adresinden erişildi.
• Aktan, C. C. (2002). Yoksullukla mücadele stratejileri. Ankara: Hak-İş Yayınları.
• Aldemir, Ş. ve Özpınar, Ö. (2004). Kapitalizm, yoksulluk ve sosyal dışlanma, Amme İdaresi Dergisi, 37(2), 1-11.
• Aybar, M. A. (2002). Marksizm ve sosyalizm üzerine düşünceler. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Bauman, Z. (1999). Çalışma, tüketicilik ve yeni yoksullar. Ü. Öktem (Çev.), İstanbul: Sarmal Yayınevi.
• Beyazıt, E. (2019). Hatay kent kimliği. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Beyazıt, E. ve Güneş, M. (2016). Yeni yerel yönetim yasalarının sosyal politikaya katkıları, International Journal of Academic Value Studies, 2(4), 78-89.
• Bıçkı, D. (2005). Kentsel yoksulluğun yapısal faktörlerle analizi: ekonomik ve politik yapının yeniden örgütlenmesi; karşılaştırmalı bir analiz, İş Güç Elektronik Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 7(1), 104- 138.
• Bilsel, S.G., Polat, E., Çalışır, S. ve Hovardaoğlu, O. (2002). Kentsel yoksulluk/yoksulluğun değişik tanımları ve boyutları üzerine. Yoksulluk, Kent Yoksulluğu ve Planlama, 8 Kasım Dünya Şehircilik Günü 26. Kolokyumu, Ankara: TMMOB Şehir Plancıları Odası, 193-197.
• Bostanoğlu, Ö. (2002). Küresel kent yoksulluğu ve avrupa’daki türkler. Yoksulluk, Kent Yoksulluğu ve Planlama, 8 Kasım Dünya Şehircilik Günü 26. Kolokyumu, Ankara: TMMOB Şehir Plancıları Odası, 333-359.
• Buğra, A. (2008). Kapitalizm, yoksulluk ve Türkiye’de sosyal politika. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Buğra, A. ve Keyder, Ç. (2003). Yeni yoksulluk ve Türkiye’nin refah rejimi. Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı İçin Hazırlanan Proje Raporu, 12.09.2019 tarihinde https://www.tr.undp.org/content/dam/turkey/docs/povreddoc/UNDP-TR-new_poverty.pdf adresinden erişildi.
• Buğra, A. ve Keyder, Ç. (2008). Sosyal politika yazıları. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Castells, M. (1997), Kent, sınıf, iktidar. A. Erendil (Çev.), Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Chossudovsky, M. (1999). Yoksulluğun küreselleşmesi. N. Domaniç (Çev.), İstanbul: Çivi Yazıları.
• Çolak, A. (2019). Sosyal politikanın uluslararası taraflarından uluslararası çalışma örgütü ve küreselleşme, Balkan ve Yakın Doğu Sosyal Bilimler Dergisi, 5(1), 73-84.
• Çolakoğlu, E. (2003). Kentsel yoksulluk. Yerel ve Kentsel Politikalar, M. A. Çukurçayır-A. Tekel (Ed.), Konya: Çizgi Kitabevi.
• Devlet Planlama Teşkilatı. (2001). Sosyal hizmetler ve yardımlar özel ihtisas komisyonu raporu. Ankara: DPT Yayınları.
• DiNitto, D. M. (1991). Social welfare: Politics and public policy. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall.
• Duman, F. (2017). Durumsal muhafazakârlık anlayışı üzerine teorik & eleştirel bir değerlendirme, Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(2), 797-818.
• Erdem, T. (2003). Yoksulluk üzerine sosyolojik bir çalışma “Ankara kent yoksulları”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, Ankara.
• Erder, S. (2002). Kentsel gerilim. Ankara: Um:ag Vakfı Yayınları.
• Erdoğan N. (2007). Yoksulluk halleri-Türkiye’de kent yoksulluğunun toplumsal görünümleri. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Erdoğan, M. (1998), Liberal toplum liberal siyaset. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Ergun, C.-Gül, H. ve Sallan Gül, S. (2013). Neoliberal küreselleşme ve küresel kent. C. Ergun-M. Güneş-A. D. Ergun (Ed.), Kent Üzerine Özgür Yazılar, içinde İstanbul: Bağlam Yayınları.
• Esin, P. (1982). İş bölümü, yabancılaşma ve sosyal politika. Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayını.
• Giddens, A. (2001). Üçüncü yol ve eleştirileri. Ankara: Phoenix Yayınevi.
• Gül, H. ve Sallan Gül, S. (2004). Ekonomik krizler karşısında ankaralı yoksulların yaşam stratejileri, Dünya Şehircilik Günü 28. Kolokyumu: Değişen - Dönüşen Kent ve Bölge, ODTÜ, Ankara.
• Gül, H. ve Sallan Gül, S. (2007). Sosyal devletten çalışma refahına geçişte sosyal haklar ve yoksullar, Amme İdaresi Dergisi, 40(3), 1-30.
• Gül, H. ve Sallan Gül, S. (2008). Yoksulluk ve yoksulluk kültürü tartışmaları. N. Oktik (Ed.), Türkiye’de Yoksulluk Çalışmaları, İzmir: Yakın Kitabevi.
• Güven, S. (1996). Toplum politikası yazıları. Bursa: Ezgi Kitabevi Yayınları.
• Güven, S. (2001). Sosyal politikanın temelleri. (3. bs.), Bursa: Ezgi Kitabevi Yayınları.
• Heywood, A. (2013). Siyasi ideolojiler. A. K. Bayram, Ö. Tüfekçi, H. İnaç, Ş. Akın, B. Kalkan (Çev), (5. bs.) Ankara: Liberte Yayıncılık.
• Işık, O. ve Pınarcıoğlu, M. M. (2018). Nöbetleşe yoksulluk:Sultanbeyli örneği.İstanbul: İletişim Yayınları.
• Jargowsky, P. ve Bone, M.J. (1990). Ghetto poverty: basic questions. L. E. Lynn – M. G.H. McGeary (Ed.) Inner- City Poverty in The United States, Washington D.C: National Academy Press, 16-55.
• Kaygalak, S. (2001). Yeni kentsel yoksulluk, göç ve yoksulluğun mekânsal yoğunlaşması: mersin/demirtaş mahallesi örneği, Praksis, 2, 124-172.
• Koray, M. ve Topçuoğlu, A. (1995). Sosyal politika. Bursa: Ezgi Kitabevi Yayınları.
• Lewis, O. (1971). Sanchez’in çocukları. L. Ragıp (Çev.), İstanbul: e Yayınları.
• Malthus, T. (1998). An Essay on the Principle of Population an Essay on the Principle of Population, London: Electronic Scholarly Publishing Project.
• Özbek Sönmez, İ. (2002a). Türkiye metropollerinde gettolaşma eğilimleri, Yoksulluk, Kent Yoksulluğu ve Planlama, 8 Kasım Dünya Şehircilik Günü 26. Kolokyumu, Ankara: TMMOB Şehir Plancıları Odası, 459-466.
• Özbek Sönmez, İ. (2002b). Yoksulluğu sürekli kılan faktörler üzerine gözlemler izmir kent merkezi tarihi konut alanı örneği, Kentleşme, Göç ve Yoksulluk, 7. Ulusal Sosyal Bilimler Kongresi, Ankara: İmaj Yayınevi, 247-268.
• Özbudun, S. (2002). Küresel bir yoksulluk kültürü mü? Y. Özdek (Ed.), Yoksulluk, Şiddet ve İnsan Hakları, TODAİE İnsan Hakları Araştırma ve Derleme Merkezi, Yayın No: 311, Ankara: TODAİE Yayınları.
• Özdek, Y. (Ed) (2002). Yoksulluk, şiddet ve insan hakları.Ankara, TODAİE Yayınları, Yayın No: 311.
• Rawls, J. (1985). A theory of justice, England: Oxford University Press.
• Recife Declaration. (1996). United Nations centre for human settlements (Habitat) the recife declaration. Urban Poverty: A World Challenge, Recife International Meeting on Urban Poverty, 17-21 March 1996, Recife: Brazil.
• Sallan Gül, S., Gül, H. ve Ergun, C. (2003). Türkiye’de yoksulluk kültürü tezlerine bakış: ankara örneği. Yoksulluk ve Sosyal Hizmetler, Sosyal Hizmet Sempozyumu, 9-11 Ekim 2003, Antalya.
• Sallan Gül, S. (2002). Türkiye’de yoksulluk ve yoksullukla mücadelenin sosyolojik boyutları: göreliden mutlak yoksulluğa. Y. Özdek (Ed.), Yoksulluk, Şiddet ve İnsan Hakları, TODAİE İnsan Hakları Araştırma ve Derleme Merkezi, Yayın No: 311, Ankara: TODAİE Yayınları.
• Sallan Gül, S. (2006). Sosyal devlet bitti yaşasın piyasa!, Ankara: Ebabil Yayınları.
• Sen, A. (2000). Social exclusion: concept, application and scrutiny, Asian Development Bank, Social Development Papers No: 1, Manila- Philippines.
• Şenses, F. (2006). Küreselleşmenin öteki yüzü yoksulluk. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Spencer, H. (2016). Devlete karşı insan. Y. S. Altındal (Çev.), İstanbul: Litera Yayınları.
• Talas, C. (1992). Türkiye’nin açıklamalı sosyal politika tarihi. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Tekeli, İ. (2000). Kent yoksulluğu ve modernite’nin bu soruya yaklaşım seçenekleri üzerine. A. H. Akder - M. Güvenç (Der.), Devlet Reformu, Yoksulluk, Bölgesel Gelişme ve Kırsal Yoksulluk-Kent Yoksulluğu (s.139-160)., İstanbul: TESEV Yayınları,
• Türk Sanayicileri ve İş Adamları Derneği. (2000). Türkiye’de bireysel gelir dağılımı ve yoksulluk-Avrupa Birliği ile karşılaştırma. TÜSİAD Yayınları Yayın No: TÜSİAD-T/2000-12/295), İstanbul: Lebib Yalkın Yayımları.
• Ünsal, F. (2002). Toplumsal barışın korunması bağlamında kent yoksulluğunun çağdaş kentsel dinamikler çerçevesinde değerlendirilmesi. Yoksulluk, Kent Yoksulluğu ve Planlama, 8 Kasım Dünya Şehircilik Günü 26. Kolokyumu, Ankara: TMMOB Şehir Plancıları Odası, 55-72.
• World Development Report-2000/2001. (2001). Attacking poverty. World Development Report, New York: Oxford University Press.