Determination of Job Satisfaction Perceptions of Healthcare Professionals Working in a Municipality: A Qualitative Research

Yıl 2021, Cilt: 17 Sayı: 34, 1204 - 1223, 28.02.2021

Türkan Aşcıoğlu , Mehtap Kızılkaya

https://doi.org/10.26466/opus.789148

Öz

Work has a basic function as it is the way of gaining economic gain that is necessary for individuals to survive. If the employees' attitudes towards the job are positive, then job satisfaction can be mentioned. Job satisfaction is very important as it is related to satisfaction from the general life. This study was conducted to determine the job satisfaction of health workers in a municipality in İstanbul from their perception. The population for this research consists of 47 health workers that provide service to the municipality. There search sample consists of the 35 health workers who agreed voluntarily to join. The nurses were given the personal information form and interview form. The data was collected between 1 January 2018-28 Febuary 2018 using semi-structured interview technics from qualitative research methods. The data was analyzed, themes were formed, and commentary was made afterconducting a literature review according to the results of the study. Insufficiency of the number of health workers, having to do tasks that are not included in their job definition, too much work load due to not having a separation between infirmaryand ambulance personnel, the necessity of having clear job boundaries, and insufficient socio-cultural activities in the unitwerefound. Another finding was that the health personnel wanted managers to discuss with them through more meetings to hand leissues with in the organization. According to the results of the study, more comprehensive studies must be conducted to increase the job satisfaction of the health personnel.

Anahtar Kelimeler

health worker, job satisfaction, municipality, qualitative research

Bir Belediyede Görev Yapan Sağlık Çalışanlarının İş Doyumu Algılarının Belirlenmesi: Nitel Bir Araştırma

Öz

İş, bireylerin yaşamını devam ettirmelerinde gerekli olan ekonomik kazanç sağlama yolu olduğu için temel bir işleve sahiptir. Çalışanların işe yönelik tutumları olumlu ise iş doyumundan söz edilebilir. İş doyumu yaşamın genelinden alınan doyumla ilintili olduğu için oldukça önemlidir. Bu çalışma, İstanbul’da bir belediyede görev yapan sağlık çalışanlarının iş doyumuna yönelik görüşlerini kendi algıladıkları doğrultuda belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın evrenini, ilgili belediyenin sağlık hizmeti veren birimindeki 47 sağlık çalışanı, örneklemini ise çalışmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden 35 sağlık çalışanı oluşturmuştur. Sağlık çalışanlarına kişisel bilgi formu ve görüşme formu uygulanmıştır. Veriler, 1 Ocak- 28 Şubat 2018 tarihleri arasında, nitel araştırma yöntemlerinden yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılarak toplanmıştır. Veriler analiz edilmiş, temalar oluşturulmuş, araştırma sonuçlarına göre literatür taraması yapılarak yorumlanmıştır. Sağlık personellerinin sayısının yeterli olmadığı, mesleki tanımları dışındaki işlerle uğraşmak zorunda kalındığı, ambulans personeli ve revir personelinin ayrı olmaması nedeniyle iş yükünün fazla olduğu, mesleki sınırların netleşmesi gerektiği, birim içi sosyo-kültürel faaliyetlerin yetersiz olduğu gibi bulgulara ulaşılmıştır. Sağlık personellerinin kurum içindeki sorunların giderilmesinde, yöneticilerin daha sık toplantılar yaparak kendileriyle görüşmelerini istedikleri saptanmıştır. Çalışma sonucunda ilgili kurumda çalışan sağlık personellerinin iş doyumunu arttırmak için daha kapsamlı çalışmaların yapılması önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler

sağlık çalışanı, iş doyumu, belediye, nitel

Kaynakça

• Akbaş, T. (2011). Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti devlet hastanelerinde çalışan hemşirelerin iş doyumu düzeyinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Yakın Doğu Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Hemşirelik Programı.
• Aksu, G., Acuner, A.M. ve Tabak, R.S. (2002). Sağlık Bakanlığı Merkez ve taşra teşkilatı yöneticilerinin iş doyumuna yönelik bir araştırma: Ankara örneği. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası, 55(4), 271-82.
• Aldehema, M.A. (2016). Sağlık çalışanlarının iş doyumunu etkileyen bireysel ve örgütsel faktörler ve maliyetleri. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı; İzmir.
• Alghamdi, F.S., (2015). Another look at job and life satisfaction among employees: Evidence from a developing country. American Journal Of Industrial And Business Management, 5, 11-19.
• Altınışık, S. (1997). Örgütsel etkililikte iş doyumunun etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 3(2), 135-153.
• Aşan, Ö. ve Erenler, E. (2018). İş tatmini ve yaşam tatmini ilişkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13 (2), 203-216.
• Aytekin, A. ve Fatma, Y.K. (2014). Yenidoğan yoğunbakım kliniği’nde çalışan hemşirelerde iş doyumu ve etkileyen faktörler. İzmir Behçet Uz Çocuk Hast. Dergisi, 4(1), 51-58.
• Çam, O., ve Yıldırım, S. (2010). Hemşirelerde iş doyumu ve etkileyen faktörler. Türkiye Klinikler, 2(1), 64-70.
• Çankaya, S., Gürdal, O., Tunç, T. ,Orhan, H. (2018). Eğitim-araştırma hastanelerinde çalışanların iş doyumu, örgütsel bağlılık ve tükenmişlik düzeyleri arasındaki ilişkilerin yapısal eşitlik modeli ile incelenmesi: Ordu İli örneği. SDÜ Tıp Fak Derg. 25(4), 436-449.
• Çelik, M. (2016). Tükenmişlik yaşam doyumu ve iş yükü ilişkisi: Denizli’de faaliyet gösteren muhasebe meslek mensupları üzerinde bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(4), 1139-1152.
• Çelik, S., Ünal, Ü., Saruhan, S. (2012). Cerrahi kliniklerde çalışan hemşirelerin mesleki profesyonelliklerinin değerlendirilmesi. İ.Ü.F.N. Hem. Dergisi, 20(3), 193-199.
• De Cuyper, N. ve De Witte, H. (2006). Autonomy and workload among temporary workers: Their effects on job satisfaction, organizational commitment, life satisfaction, and self-rated performance. International Journal of Stress Management, 13(4), 441-459.
• Dede, M. ve Çınar, S. (2008). Dahiliye yoğun bakım hemşirelerinin karşılaştıkları güçlükler ve iş doyumlarının belirlenmesi. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, 1(1), 3-14.
• Demir, S. (2016). Hemşirelerde iş doyumuna etki eden faktörlerin incelenmesi. Tezsiz Yüksek Lisans Bitirme Projesi İzmir Katip Çelebi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sağlık Kuruluşları Yöneticiliği Anabilim Dalı; İzmir
• Derin, N. (2007). Devlet hastanelerinde çalışan sağlık personelinin iş doyum düzeyleri ve etkileyen faktörler. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi; Eskişehir.
• Düzenli, Z. (2015). Hemşirelerde rol çatışması ve rol belirsizliğinin iş doyumuna etkisi. Atatürk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Psikiyatri Hemşireliği Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi;.
• Düzova, S. (2015). 112 acil servis hizmetlerinde çalışan personelin iş doyumu: Ankara İli örneği. Yüksek Lisans Tezi, Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı Sağlık Kuruluşları Yöneticiliği, Ankara
• Eğinli, A.T. (2009). Çalışanlarda iş doyumu: Kamu ve özel sektör çalışanların iş doyumuna yönelik bir araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23(3), 35-52.
• Erdem, O. ve Dikici, A. M. (2009). Liderlik ve kurum kültürü etkileşimi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(29), 198-213.
• Goh, Z., Ilies, R. ve Wilson, S.K. (2015). Supportive supervisors improve employees daily lives: The role supervisors play in the impact of daily workload on life satisfaction via work–family conflict. Journal of Vocational Behavior, 89, 65-73.
• Göktepe, N. ve Aykal, Ü. (2012). Hemşirelerin verimliliğe ilişkin tutumları ile hastanelerin örgütsel ve yönetsel yapılarına ilişkin özelliklerinin karşılaştırılması. Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 9(1), 16-22.
• Göktepe, N. ve Aykal, Ü. (2012). Hemşirelerin verimliliğe ilişkin tutumları ile hastanelerin örgütsel ve yönetsel yapılarına ilişkin özelliklerinin karşılaştırılması. Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 9(1), 16-22.
• Hatipoğlu, C. (2013). Hekimlerde empati, iş doyumu iş stresi düzeyleri ve birbirleri ile ilişkisi. Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Anabilim Dalı; Denizli.
• İğdelipınar, N. (2013). Çalışanların iş tatmin düzeylerine yöneticilerin etik liderlik davranışlarının etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Bahçeşehir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İnsan Kaynakları Yönetimi; İstanbul.
• Judge, T.A., Heller, D., ve Mount, M.K. (2002). Five-Factor model of personality and job satisfaction: A meta- analysis. Journal of Applied Psychology, 87(3): 530.
• Kansu, N. (2016). Sağlık kurumlarındaki lider (yönetici) tutumlarının çalışanların örgütsel bağlılığı üzerine etkisi. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Yönetimi Anabilim Dalı Hastane ve Sağlık Kurumları Yönetimi Bilim Dalı; İstanbul,.
• Kaya, B. (2009). Ebelerin iş doyumu ve tükenmişlik durumlarını etkileyen faktörler. Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Kadın Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı
• Kaya, T.N. ve Bilgin S. (2015). Çankırı İl merkezinde birinci basmak sağlık kuruluşlarında çalışan ebe ve hemşirelerde iş doyumu düzeyi ve etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 1(1), 1-24.
• Kesgin, M.T. ve Kublay, G. (2011). Özel bir hastanede çalışan hemşirelerin yaşam alışkanlıkları ve çalışma koşullarından kaynaklı sağlık sorunlarının değerlendirilmesi. Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi, 41- 49.
• Özkan, Ö., Koçyiğit, Z. Ve Şen, Ü. (2013). Özel hastanelerde çalışan hemşirelerin algılanan iş ve gelir güvencesizliği ile çalışma koşulları. Cumhuriyet Hemşirelik Dergisi, 2(1), 15-25.
• Özyer, K., Irk, E. ve Anaç, S. (2015). İş tatmini ve yaşam tatmini ilişkisinde iş arkadaşlığının aracılık rolü. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 16 (1), 261-278.
• Pehlivan, S., Lafçı, D., Demiray, G. ve Yaman, M. (2015). Cerrahi kliniğinde çalışan hemşirelerin örgüt kültürünü algılamaları. Sağlık ve Hemşirelik Yönetim Dergisi, 2(1), 12-24.
• Rode, J.C. (2004). Job satisfaction and life satisfaction revisited: A longitudinal test of an integrated model. Human Relations, 57(9), 1205–1230.
• Saygılı, M. ve Çelik, Y. (2011). Hastane çalışanlarının çalışma ortamlarına ilişkin algıları ile iş doyumu düzeyleri arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 14(1), 40-71.
• Sungur, T. (2016). Aile hekimliği personelinin iş doyumu: İstanbul Esenler İlçesi örneği. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Yönetimi Ana Bilim Dalı.
• Taş, A. ve Önder, E. (2010). Yöneticilerin liderlik davranışlarının personel iş doyumuna etkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 9(32), 1730.
• Toker, İ. (2013). Acil tıp uzmanlık öğrencilerinde iş doyumu ve tükenmişlik düzeylerini etkileyen faktörler. Uzmanlık Tezi, Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı.
• Tözün, M., Çulhacı, A., ve Ünsal, A. (2008). Aile hekimliği sisteminde birinci basamak sağlık kurumlarında çalışan hekimlerin iş doyumu. TAF Prev Med Bull, 7(5).
• Türk, K., Eroğlu, C., veTürk, D. (2008). TC. devlet hastanelerindeki çalışma koşullarının stres üzerine etkilerini ölçmeye yönelik bir araştırma: Geyve Devlet Hastanesi örneği. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 5(1), 1303- 5134.
• Vural, F., Dura, A.A., Fil, Ş., Çiftçi, S., Torun, S.D. ve Patan, R. (2012). Sağlık çalışanlarında memnuniyet, kurumda kalma ve örgütsel bağlılığa etki eden faktörler. Balıkesir Sağlık Bilimleri Dergisi, 1(3), 137-144.
• Yıldırım, A. ve Hacıhasanoğlu, R. (2011). Sağlık çalışanlarında yaşam kalitesi ve etkileyen değişkenler. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 2(2), 61-68.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (6. Baskı). Ankara: Tıpkı Basım.
• Yücel, D., Timlioğlu, S. ve Sağlam, Z.A. (2013). Asistan hekim oryantasyon (uyum) eğitimlerinin etkinliğinin ölçülmesi. Göztepe Tıp Dergisi, 28(3), 120-124.
• Yürümezoğlu, H.A. (2012). Kanıta dayalı hemşirelik yönetimi uygulamalarının hemşire iş doyumu örgütsel bağlılık ve işten ayrılma niyeti üzerine etkisi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü; İzmir.