Development of Adult Education Analysis Scale Trainee Form and Examining Trainee Views in Terms of Various Variables

Yıl 2021, Cilt: 18 Sayı: 42, 5345 - 5377, 13.10.2021

Engin Dilbaz , Coşkun Bayrak

https://doi.org/10.26466/opus.901823

Öz

The aim of the research is to develop the Adult Education Analysis Scale Trainees Form analyzing political and strategic characteristics, organizational structure and practices of adult education in Turkey according to the views of trainees, and to analyze the adult education according to the views of trainees in terms of different variables. In the first phase of the study, the Adult Education Analysis Scale Trainee Form was developed. In this phase, 397 trainees selected through easy accessibility were studied. As a result of the analysis; a 3-factor structure with 17 items and eigenvalues above 1.00, which explains 47.32% of the total variance, was revealed. The second stage of the research is designed in descriptive scanning model. In the second stage, 614 participants selected through stratified sampling form the sample of the study. At this stage, multiple regression analysis (MANOVA) and t-test were used to analyze the data. As a result of the study conducted in order to examine the views of the trainees in terms of various variables,it was concluded that the participants were mostly high school graduates with 37.4 percent; and as the number of courses they attended increase, the views of the trainees on the quality of their training practices change negatively. As a result; it is recommended to repeat the research in different universes and compare the results.

Anahtar Kelimeler

Scale, Organizational Structure, Policy and Strategy, Adult Education

Yetişkin Eğitimi Analiz Ölçeği Kursiyer Formunun Geliştirilmesi ve Kursiyer Görüşlerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi

Öz

Araştırmanın amacı Türkiye’de yetişkin eğitiminin politik ve stratejik özelliklerini, örgütsel yapısını ve uygulamalarını kursiyer görüşlerine göre analiz etmeye yönelik Yetişkin Eğitimi Analiz Ölçeği Kursiyer Formu’nu geliştirmek ve kursiyerlerin görüşlerine göre yetişkin eğitimini çeşitli değişkenler açısın-dan incelemektir. Araştırmanın birinci aşamasında Yetişkin Eğitimi Analiz Ölçeği Kursiyer Formu geliştirilmiştir. Bu aşamada kolay ulaşılabilirlik yoluyla seçilen 397 kursiyer ile çalışılmıştır. Analizler sonucunda toplam varyansın %47,32’sini açıklayan, 17 maddeli ve öz değerleri 1.00’in üzerinde olan 3 faktörlü bir yapı ortaya konmuştur. Araştırmanın ikinci aşaması betimsel tarama modelinde tasarlanmıştır. İkinci aşamada tabakalı örnekleme yoluyla seçilen 614 katılımcı araştırmanın örneklemini oluşturmaktadır. Bu aşamada verilerin analizinde çoklu regresyon analizi (MANOVA) ve t-test kullanılmıştır. Kursiyerlerin görüşlerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi amacıyla yapılan çalışma sonucunda katılımcıların 37,4 oran ile en çok lise mezunlarından oluştuğu; katıldıkları kurs sayısı arttıkça kursiyerlerin, eğitim uygulamalarının niteliğine ilişkin görüşleri negatif yönde değişkenlik gösterdiği sonuçlarına ulaşılmıştır. Sonuç olarak; araştırmanın farklı evrenlerde tekrar yapılarak sonuçlarının karşılaştırılması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Ölçek, Örgütsel Yapı, Politika Ve Strateji, Yetişkin Eğitimi

Kaynakça

• Ağcihan, E. (2015) Yetişkin eğitimi alanında eğitim veren eğitmenlerin yetişkin eğitimi alanındaki yeterlilikleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniveristesi, Eğitimi Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Babanlı, N. (2018). Yetişkin eğitimindeki kursiyerlerin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Aydın Üniversitesi ve Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüleri, İstanbul.
• Bağcı, E. (2011). Avrupa Birliği’ne üyelik sürecinde Türkiye`de yaşam boyu eğitim politikaları. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(2), 139-173.
• Balcı, A. (1995). Örgütsel gelişme. Ankara: Pegem.
• Balcı, A. (2001). Sosyal bilimlerde araştırma, yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem Akademi.
• Başaran, İ. E. (1996). Türkiye eğitim sistemi. Ankara: Yargıcı.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, K. E., Akgün, E. Ö., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri (11. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Candy, P. C. (2003). Lifelong learning and ınformation litercy report. U.S. National Commission on Libraries and Information Science and National Forum on Information Literacy. Prague: Information Literacy Meeting of Experts.
• Cohen, L., Manion, L. ve Morrison, K. (2000). Research methods in education. (5th Edition). New York: Routledge Falmer.
• Costello, A. B. aand Osborne, J. (2005). Best practices in exploratory factor analysis: four recommendations for getting the most from your analysis. Practical Assessment, Research and Evaluation, 10, 1-9.
• Comrey, A. L. and Lee, H. B. (1992). A first course in factor analysis (2nd Edition). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
• DeVellis, R. F. (2012). Scale development: theory and applications. (3rd Edition). California: Sage.
• Douglas, B. (2002). Sample size requirements for testing and estimating coefficient alpha. Journal of Educational and Behavioral Statistics, 27, 335-340.
• Drucker, P. F. (1996). Yeni gerçekler. (Çev: B. Karanakçı). Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür.
• Ekiz, D. (2003). Eğitimde araştırma yöntem ve metotlarına giriş. Ankara: Anı.
• Eurostat. (2019). Adult education survey. https://ec.europa.eu/eurostat/cache/metadata/EN/trng_aes_12m0_esms.htm# (Erişim tarihi: 23.10.2019).
• Fabrigar, L. R., Wegener, D. T., MacCallum, R. C. and Strahan, E. J. (1999). Evaluating the use of exploratory factor analysis in psychological research. Psychological Methods, 4(3), 272-299.
• Ford, J., MacCallum, R. and Tait, M. (1986). The application of exploratory factor analysis in applied psychology: A critical review and analysis. Personnel Psychology, 39, 291 - 314.
• Goldberg, L. and Velicer, W. (2006). Principles of exploratory factor analysis. S. Struck (Ed). In Differentiating Normal and Abnormal Personality (p.209-237). New York: Springer.
• Gorsuch, R. L. (1997). New procedure for extension analysis in exploratory factor analysis. Educational and Psychological Measurement, 57(5), 725–740.
• Gökçe, B. (2004). Toplumsal bilimlerde araştırma (4. Baskı). Ankara: Savaş.
• Haig, B. (2005). An abductive theory of scientific method. Psychological Methods, 10(4), 371-88 .
• Henson, R. and Roberts, J. (2006). Use of exploratory factor analysis in published research: common errors and some comment on ımproved practice. Educational and Psychological Measurement, 66, 393-416.
• Hovardaoğlu, S. (2000). Davranış bilimleri için araştırma teknikleri. Ankara: VE-GA.
• Huck, S. W. (2012). Reading statistics and research. (6th edition). New York: Pearson.
• Karasar, N. (2007). Bilimsel araştırma yöntemi: kavramlar, ilkeler, teknikler (17. Baskı). Ankara: Nobel.
• Kline, R. B. (2013). Principles and practice of structural equation modeling. New York: Guilford.
• McCroskey, J. C. and Young, T. J. (1979). The use and abuse of factor analysis in communication research. Human Communication Research, 5(4), 375-382.
• Miser, R. (2002). Küreselleşen dünyada yetişkin eğitimi. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35(2), 55-60. Miser, R., Ural, O. ve Ünlühisarcıklı, Ö. (2013). Adult education in Turkey. Adult Learning, 24(4), 167-174.
• Norris, M. and Lecavalier, L. (2009). Evaluating the use of exploratory factor analysis in developmental disability psychological research. Journal Of Autism And Developmental Disorders, 40, 8-20.
• Nunnally, J. C. and Bernstein, I. H. (1994). Psychometric theory (3rd Edition.). New York: McGrawHill.
• OECD. (2019). Skills matter: Additional results from the survey of adult skills. https://read.oecd-ilibrary.org/education/skills-matter_1f029d8f-en#page1(Erişim tarihi: 25.04.2020).
• Oktay, A. (2001). 21. Yüzyılda eğitim ve Türk eğitimi sistemi. İstanbul: Sedar.
• Özdamar, K. (2004). Paket programlar ile istatiksel veri analizi-1. Eskişehir: Kaan.
• Özoğlu, S. Ç. (1992). Davranış bilimlerinde anket; bilgi toplama aracının geliştirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 25 (2), 321-337.
• Pallant, J. (2007). SPSS survival manual—A step by step guide to data analysis using SPSS for windows (3rd Edition.). Maidenhead: Open University.
• Park, S. J. (2002). The change of South Korean adult education in globalization. International Journal of Lifelong Education., 21(3), 285-294.
• Pett, M., Lackey, N. and Sullivan, J. (2003). Making sense of factor analysis: The use of factor analysis for instrument development in health care research. California: Sage.
• Sayılan, F. (2009). Küreselleşme ve yetişkin eğitimi. A. Yıldız ve M. Uysal (Der.).Yetişkin Eğitimi içinde (s.255-272). İstanbul: Kalkedon.
• Tabachnick, B. G., Fidell and L. S. (2007). Using multivariate statistics (5th Edition). New York: Allyn & Bacon. Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlilik. Ankara: Seçkin.
• Titmus, C., Buttedahl, P., Ironside, D. and Lengrand, P. (1997). Yetişkin eğitimi terimleri sözlüğü. (Çev: F. Oğuzkan). Ankara: UNESCO Uluslararası Eğitim Bürosu.
• UNHCR. (2020). UNHCR Türkiye istatistikleri. http://www.unhcr.org/tr/wp-content/uploads/sites/14/2020/09/UNHCR-Turkey-General-Fact-Sheet-September-2020.pdf (Erişim tarihi: 27.09.2020).