Values Education Processes in Turkish Elementary Schools: A Multiple Case Study

Yıl 2021, Cilt: 8 Sayı: 1, 1 - 13, 27.01.2021

Halil Ekşi , Çınar Kaya

https://doi.org/10.17220/ijpes.2021.8.1.389

Öz

Due to the comprehensive nature of the values education process, multi-method investigations taking all stakeholders into account is of great importance. In this study, it is aimed to conduct an in-depth examination, on the effective values education programs being implemented in a private and a public secondary level educational institution in Turkey; and to compare and contrast the two cases, and to assess several indicators the processes in terms of output behaviors and attitudes. Characteristics and the efficiency of values education processes in the institutions were examined through teacher, student and parent interviews and self-report quantitative scales. The values of education processes offered by the educational institutions were examined in terms of students' value attitudes levels, and their self-report appraisals of the school climate. Also, the data on the values education competency of these institutions and the institutional culture based on teacher reports were collected through self-report questionnaires. Data were analyzed with respective procedures and the results were integratively discussed within the scope of the relevant literature. It has been seen that the values education in these schools with various unresolved issues and inadequacies, have the potential to reveal tangible results. Foremost contribution of the present study is envisaged to shed light on the values education processes and potential outcomes of these processes in Turkish schools.

Anahtar Kelimeler

Values education,, character education,, multiple case study

Kaynakça

• Acarbay, F. Y. (2006). Kapsamlı okul iklimini değerlendirme ölçeğinin (öğrenci formu) Türkçe dilsel eşdeğerlik güvenirlik ve geçerlik çalışması [Turkish linguistic equivalence reliability and validity study of the Comprehensive School Climate Scale (Student form)] (Master’s Thesis). Yeditepe University, Istanbul.
• Acat, B. M., & Aslan, M. (2011). Okulların karakter eğitimi yetkinliği ölçeği [Character education competence in schools scale]. Değerler Eğitimi Dergisi, 9(21), 7-27. https://dergipark.org.tr/tr/pub/ded/issue/29179/312453
• Berkowitz, M. W. (2011). What works in values education? International Journal of Educational Research, 50,153-158. https://doi.org/10.1016/j.ijer.2011.07.003
• Berkowitz, M. W., & Bier, M. C. (2005). What works in character education: A research-driven guide for educators. Character Education Partnership.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri (5. Baskı) [Scientific research methods (5th Edition)]. Pegem.
• Çalık, T., ve Kurt, T. (2010). Okul iklimi ölçeğinin (OİÖ) geliştirilmesi, geçerlik ve güvenirlik çalışmaları [Validity and reliability of School Climate Scale]. Eğitim ve Bilim, 35(157), 167-180.
• Creswell, J. W. (2013). Qualitative inquiry and research design: Choosing among five approaches (3. Ed.). Sage Publications
• Demirutku, K., & Sümer, N. (2010). Temel değerlerin ölçümü: Portre değerler anketi’nin Türkçe uyarlaması [Measurement of core values: Turkish version of the Portrait Values Survey]. Türk Psikoloji Yazıları, 13(25), 17-25.
• Dereli-İman, E. (2014). The effect of the values education programme on 5.5-6-year-old children’s social development: social skills, psycho-social development and social problem-solving skills. Educational Sciences: Theory & Practice. 14(1), 262-268. https://doi.org/10.12738/estp.2014.1.1679
• Dilmaç. B. (1999). İlköğretim öğrencilerine insani değerler eğitimi verilmesi ve Ahlaki Olgunluk Ölçeği ile eğitimin sınanması [Teaching human values to elementary students and testing the effectiveness of education with the Moral Maturity Scale.]. (Master’s Thesis, Marmara University, Istanbul). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi
• Ekşi, H. (2003). Temel insani değerlerin kazandırılmasında bir yaklaşım: Karakter eğitimi programları. Değerler Eğitimi Dergisi, 1(1), 76 -96.
• Ekşi, H., ve Okudan, A. Y. (2011). Eğitim yöneticilerinin bakış açısı ile değerler eğitimi [Education of values with the perspective of educational managers]. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 8(2), 178-190.
• Güler, A., Halıcıoğlu, M. B., ve Taşğın, S. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri [Qualitative research methods in the social sciences]. Seçkin Yayıncılık.
• Izgar, G., Beyhan, Ö. (2015). Değerler eğitimi programinin ilköğretim okulu 8. sinif öğrencilerinin demokratik tutum ve davranişlarina etkisi. Değerler Eğitimi Dergisi, 13(29), 439-470. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/ded/issue/29167/312343
• Johnson, R. B., Onwuegbuzie, A. J., & Turner, L. A. (2007). Toward a definition of mixed methods research. Journal of Mixed Methods Research, 1(2), 112-133.
• Katilmis, A., Ekşi, H., & Ozturk, C. (2011). Efficiency of social studies integrated character education program. Educational Sciences: Theory and Practice, 11(2), 854-859.
• Kaymakcan, R. & Meydan, H. (2011). Din kültürü ve ahlak bilgisi programları ve öğretmenlerine göre değerler eğitimi. Değerler Eğitimi Dergisi, 9(21), 29-55.
• Kurtdede-Fidan, N. (2009). Öğretmen adaylarının değer öğretimine ilişkin görüşleri. Kuramsal Eğitimbilim, 2(2), 1-18.
• Lickona, T. (1996). Eleven principles of effective character education. Journal of Moral Education, 25(1), 93-100. https://doi.org/10.1080/0305724960250110
• Lovat, T. (2010). The new values education: A pedagogical imperative for student wellbeing. In International Research Handbook ôn Values Education and Student Wellbeing (pp. 3-18). Springer Netherlands.
• Meydan, A. & Bahçe, A. (2010). Hayat bilgisi öğretiminde değerlerin kazandırılma düzeylerinin öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 20-7.
• Meydan, H. (2014). Okulda değerler eğitiminin yeri ve değerler eğitimi yaklaşımları üzerine bir değerlendirme [An evaluation on the role of values education in school and values education approaches]. Bülent Ecevit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1(1), 93-104.
• Schwartz, S. H., Melech, G., Lehmann, A., Burgess, S., Harris, M., & Owens, V. (2001). Extending the cross-cultural validity of the theory of basic human values with a different method of measurement. Journal of Cross-Cultural Psychology, 32, 519-542. https://doi.org/10.1177/0022022101032005001
• Tahiroğlu, M., Yıldırım, T., & Çetin, T. (2010). Değer eğitimi yöntemlerine uygun geliştirilen çevre eğitimi etkinliğinin, ilköğretim 7. sinif öğrencilerinin çevreye ilişkin tutumlarina etkisi. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 231-248. Terzi, A. R. (2005). İlköğretim okullarında örgüt kültürü [Organizational culture in primary schools]. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 43, 423-442.
• Yalar, T. & Yanpar-Yelken, T. (2011). Değerler eğitiminin iyileştirilmesi ile ilgili öğretmen görüşlerinin belirlenmesi ve bir program modülü örneğinin geliştirilmesi [Determining the teachers’ opinions on improving values education and developing a programme module sample]. Electronic Journal of Social Sciences, 10(38), 79-98.
• Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (5. Baskı) [Qualitative research methods in social sciences (5th edition)]. Seçkin.
• Yıldırım, K. (2009). Values education experiences of Turkish class teachers: A phenomonological approach. Eurasian Journal of Educational Research, 35, 165-184.