Bu
yazı, Antik Dünya üzerine şimdiye kadar büyük oranda göz ardı edilmiş bir konu
olan Eskiçağda orman yangınları hakkında bir ön çalışma olarak
değerlendirilmelidir. Yazar yöntemsel ve teorik bir dizi değerlendirmenin
ardından orman yangınlarına antik literatürde ne sıklıkta ve hangi kapsamda değinildiği
sorusuna yanıt aramaktadır. Homeros’un dizelerinde büyük orman yangınları
genellikle savaş sahnelerini dramatize etmek için biçemsel öğe olarak
kullanılmaktadır. Yunan polis’lerinde ise yangınla mücadele için alınmış somut
tedbirleri belirlemek bir hayli zordur. Yine de bundan bu temanın antik toplumlarda
önemli bir sorun olmadığı sonucu çıkarılmaz. Atina’da “yangın önleme”ye sadece
Aristoteles tarafından değinilmektedir. Diğer polis’lerdeyse memurların bu
görevle hangi kapsamda sorumlu oldukları bilinmemektedir. Ağaçların
kendiliğinden tutuşmaları fenomeni Antik Dünya’da ilgi uyandırmış ve Hellenistik
Dönem doğa bilimlerinde ihtilaflı tartışmalara konu olmuştur. Her halükarda
Lucretius’un yangın sebepleri tipolojisinin bugün dahi geçerliliğini koruması
kayda değerdir. Bu incelemede söz konusu tipolojinin orman yangınlarına
ilişkin malzemenin ilerideki çalışmaları olanaklı kılacak bir sınıflandırmaya
uygun olduğu ortaya konmuştur.
Orman yangınları çevre sorunları Homeros Lucretius Thukydides
Birincil Dil | Almanca |
---|---|
Konular | Dilbilim |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ağustos 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: Suppl. 1 |