Amaç: Acil servise başvuran hastalarda şikayete yönelik kısıtlı muayene ile ayrıntılı fizik muayene sürelerini ve bu muayeneler sonrasında oluşan ön tanıların doğruluk oranını karşılaştırmak ve hastaların tanı koyma aşamasında şikayet, fizik muayene ve tetkiklerin ne düzeyde etkili olduğunu değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntem: Acil servise başvuran 500 sarı alan hastası çalışmaya dahil edildi. Hastaların demografik özellikleri, şikayetleri, fizik muayene bulguları kaydedildi. Şikayet, kısıtlı ve ayrıntılı fizik muayene bulgularına göre düşünülen ön tanılar kaydedildi. Kesin tanı ile diğer tanılar istatistiksel olarak karşılaştırıldı.
Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 48.76 ±18.66 ve %44’ü erkekti. Hastanın şikayetine göre (Grup 1), şikayete yönelik yapılan kısıtlı fizik muayene (Grup 2) ve ayrıntılı fizik muayeneye göre ön tanıların (Grup 3) doğruluk oranı sırasıyla %64.6, %76 ve %89.2 saptandı. Her 3 grup arasında istatiksel olarak anlamlı fark bulundu ( p<0.001). Hastaların şikayete yönelik kısıtlı fizik muayene zamanı ortalaması 2.53 ± 0.87 dakika, ayrıntılı fizik muayene zamanı ortalaması ise 7.00 ± 1.80 dakika tespit edildi. Her iki fizik muayene zamanı aralarında anlamlı fark vardı (p<0.001). Hastaların kliniklere yatış oranı % 15.4 olarak saptandı. Hastaların %81’i (n=405) acil servisten taburcu edildi.
Sonuç: Acil servise başvuran hastalarda, hasta değerlendirme ve muayene süresi arttıkça doğru tanı konma oranları artmaktadır.
Objective: The aim of this study is to compare the duration of limited physical examination with detailed physical examination in patients admitted to the emergency department and the accuracy rate of pre-diagnoses after these examinations. In addition, it is to evaluate the effectiveness of the complaints, physical examination and tests at the diagnosis stage of the patients.
Material and Method: 500 yellow field patients who applied to the emergency department were included in the study. The demographic characteristics, complaints and physical examination findings of the patients were recorded. Preliminary diagnoses considered based on complaints, limited and detailed physical examination findings were recorded. Definitive diagnosis and other diagnoses were compared statistically.
Results: The average age of the patients was 48.76 ±18.66 and 44% were male. Accuracy of preliminary diagnoses intended for complaint (Group 1), limited examination for complaint (Group 2) and detailed examination (Group 3) rates were respectively 64.6%, 76% and 89.2%. There was a statistically significant difference between the 3 groups (p<0.001). Limited examination for complaint and detailed examination time averages were respectively 2.53 ± 0.87 min and 7.00 ± 1.80 min. Both physical examination times were statistically compared with each other and a significant difference was found between them (p<0.001). 15.4% of the patients were hospitalized. Constitute a large majority of the admissions to the hospital 405 (81%) has been discharged from the hospital.
Conclusion: In patients admitted to the emergency department, the rate of correct diagnosis increases as the duration of patient evaluation and examination increases.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Acil Tıp |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Mart 2021 |
Gönderilme Tarihi | 26 Ocak 2021 |
Kabul Tarihi | 12 Şubat 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 3 Sayı: 1 |
Anka Tıp Dergisi Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
Anka Tıp Dergisi Budapeşte Açık Erişim Deklarasyonu’nu imzalamıştır.