Bu makalede covid-19 pandemisi esnasında İtalya’ da egemen olan savaş söylemi çerçevesinin yansıması sunulacaktır. Istıraba, yokluğa, ölüm ve yıkıma neden olan savaş, kişinin fiziksel bütünlüğünün değişmez tehdidini temsil eder. 2003’ de ki Sars salgınından sonra, 2020’ de insanların hayatını ve sağlığını tehlikeye sokan dramatik savaş görüntüsü sert bir şekilde gündeme geri döndü. Yalnızca sağlık çalışanları, politikacılar, gazeteciler değil, aynı zamanda bölge belediyeleri de yaygın bir şekilde savaş metaforları kullanımına doğru çekildiler. Metaforların, uzmanlık dillerinde ve şiirlerdeki kullanımlarına bir göz attıktan sonra, internet röportajlarına, kitaplara, araştırmalara, soruşturmalara, videolara ve gazete yazılarından derlenen iki yüz başlığa yansımalarına geçilecektir. Seçilen başlıklar İtalyanların gözle görülür bir yaygınlıkla bilimsel ve politik, yazılı basın ve günlük iletişimlerinde savaş terimlerini ve savaş metaforlarını kullandıklarını göstermektedir. Savaş ve pandemi kavramlarını birleştirmek çok tehlikeli bir durumdur. Gerçekte, bu denli agresif sözcüklerin pek de güven verici sonuçlar üretmediği görülmüştür. Dolayısıyla gelecekte, sivil sorumluluk, sivil dayanışma, birlik ve işbirliği ruhunu teşvik edici, barışçıl değer ve ilkelerden esinlenen daha az tehlikeli ve daha az savaş içeren metaforların benimsenmesi umulmaktadır.
This article is a reflection on the war rhetoric framework dominant in Italy during the Covid-19 pandemic. War represents a constant threat to the physical integrity of people since it causes suffering, deprivation, devastation and death. After the SARS epidemic in 2003, the dramatic image of the war that endangers people’s health and life came back to the fore in 2020. Not only doctors, politicians, journalists, opinion leaders but also ordinary citizens drew widely from the war metaphors’ repertoire. After a historical excursus on the role of metaphor in poetry and in “language for specific purposes”, a reflection based on the investigation of a microcorpus born from the collection of two hundred titles of newspaper articles, videos, surveys, books and interviews collected on the web has been carried out. The selected titles are a tangible demonstration of the pervasive inclination of Italians towards the use of war metaphors in their daily, journalistic, political and scientific communication. It is a very dangerous attitude combining two phenomena such as “pandemic” and “war”. It has been noticed that this verbal aggressiveness has produced results which are not very reassuring. Therefore, we hope for the adoption of metaphors and words less violent in the future and their replacement with a metaphorical dimension inspired by pacifist principles and values, which will encourage the spirit of collaboration, unity, solidarity and civil responsibility.
Si presenterà in questo articolo una riflessione sulla cornice retorica bellica dominante in Italia durante la pandemia da Covid-19. La guerra causando sofferenza, privazione, devastazione e morte, rappresenta una minaccia costante all’ integrità fisica delle persone. Dopo l’epidemia di Sars del 2003, l’immagine drammatica della guerra che mette in pericolo la salute e la vita delle persone, è ritornata prepotentemente alla ribalta nel 2020. Al repertorio delle metafore belliche hanno attinto diffusamente non solo medici, politici, giornalisti, opinionisti, ma anche comuni cittadini. Dopo un excursus storico sul ruolo della metafora nella poesia e nei linguaggi specialistici, si passerà ad una riflessione basata sull’evidenza di un microcorpus nato dalla raccolta di duecento titoli di articoli di giornale, video, inchieste, sondaggi, libri e interviste collezionati sul web. I titoli selezionati sono una dimostrazione tangibile della pervasiva propensione degli italiani al ricorso alle metafore belliche e al lessico della guerra nella comunicazione quotidiana, giornalistica, politica e scientifica. Accomunare due fenomeni come la “pandemia” e la “guerra” è un’attitudine molto pericolosa. Si è visto infatti come quest’aggressività verbale abbia prodotto risultati non molto rassicuranti. Ci si auspica, pertanto, l’adozione in futuro di scelte lessicali e metaforiche meno belligeranti e violente e la loro sostituzione con una dimensione metaforica ispirata a principi e valori pacifisti, che incoraggino lo spirito di collaborazione, unità, solidarietà e responsabilità civile.
Birincil Dil | İtalyanca |
---|---|
Konular | Dilbilim |
Bölüm | Dünya dilleri, kültürleri ve edebiyatları |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 21 Şubat 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Sayı: 26 |