İşten Ayrılma Eğiliminde Ücrette Algılanan Eşitlik Ve Demografik Farklılığın İncelenmesi: Otel İşletmelerinde Bir Araştırma

Yıl 2018, Cilt: 4 Sayı: 6, 117 - 132, 20.08.2018

Filiz Arslan

Öz

Turizm işletmelerinin varlığı ve başarısında nitelikli insan unsurunun desteği oldukça önemlidir. Birçok faktör gibi ücret kazanımlarındaki eşitlik algılamalarının çalışanların işletmede kalma davranışı için önemli bir etken olduğu literatürde önemle belirtilmektedir. Çalışanların işten ayrılma ile sonuçlanan davranışları işgören devir hızını artırmakta ve işletmeler için üretim maliyetlerini yükseltmektedir. Bu çalışma ile ortaya konulmak istenen amaç, otel işletmelerinde çalışanların ücret algılamalarının işten ayrılma eğilimi ile ilişkisini belirlemek ve ücret algılamalarının demografik değişkenlere göre farklılığını incelemektir. Çalışanların ücrette eşitlik algılamaları ile cinsiyet, yaş, eğitim durumu, işletmedeki pozisyon değişkenleri arasında anlamlı farklılıklar bulunmuş; işten ayrılma davranışı ile ücrette algılanan eşitlik arasında negatif yönlü ilişki olduğu gözlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Ücret, Eşitlik Teorisi

Kaynakça

• Akyıldız, H. (2001). Ücret Yapısının Oluşumu. Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Yayını No:11. Aldemir, C., Ataol, A. ve Budak, G. (2001). İnsan Kaynakları Yönetimi. İzmir: Barış Yayınları. Ambrose, M. (2002). Contemporary Justice Research: A New Look At Familiar Question. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 89, 803- 812. Arnold, H. J. & Feldman, D. C. (1986). Organizational Behavior. Newyork: McGraw Hill Book Company. Baron, J. N., Kreps, D. M. (1999). Strategic Human Resources-Frameworks for General Managers. United States of America: John Wiley & Sons Press. Bingöl, D. (1998). İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Beta Yayıncılık. Brown, M. (2001). Unequal pay, Unequal Responses? Pay refents and their implications for pay livel satisfaction. Journal of Management Studies, 38(6), 879-899. Cohen-Charash, Y., Spector, P. E.(2001). The Role of Justice in Organizations; A Meta-Analysis. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 86( 2), 278- 321. Çakır, Ö. (2006). Ücret Adaletinin İş Davranışları Üzerindeki Etkileri. Kamu İşletmeleri İşverenler Sendikası. Ankara: Başbakanlık Basımevi. (Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Anabilim Dalı, Doktara Tezi, Danışman: Mustafa Yaşar Tınar, İzmir, 2006). DeConinck, J., Stilwell, D. (2004). Incorporating Organizating Justice, Role States, Pay Saticfaction And Supervisor Saticfaction in A Model Of Turnover Intention. Journal of Business Research, 57, 225- 231. Emhan, A, Meriç, İ, Zincirkıran, M. (2014). Mediating effect of learning capacity on between turnover intention and organizational commitment: a case in health sector. International Review of Social Sciences, 2(8), 257-269. Eren, E. (2000). Türkiye Büyük Ölçekli İşletmelerde uygulanan Ücret ve Maaş Yönetimi Politika ve Stratejileri. Erciyes Üniversitesi 8. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildirileri, Kayseri. Fields, D., Pang, M., Chiu, K. (2000). Distributive and Procedural Justice As Predictors of Employee Outcomes in Hong Kong. Journal of Organizational Behavior, 21, 547- 562. Fitz-enz, J., Davison, B. (2002). How to Measure Human Resources Management. Newyork: McGraw Hill. Folger, R., Konovsky, M. A. (1989). Effects of Prosedural and Distributive Juctice on Reaction to Pay Raise Decision. Academy of Management, Journal, 32(1), 115-130. Greenberg, J. (1987). A Taxonomy of Organizational Justice Theories. Academy of Management Rewiev, 16( 2) , 9- 22. Greenberg, J. (1990). Organizational Justice: Yesterday, Today and Tomorrow. Journal of Management, 16(2), 399- 432. Gökçe S.G., Emhan A., Özer Z., Kaya A. (2017). “Sinizim, Kişilerarası Çatışma ve İşten Ayrılma Niyeti Arasındaki İlişkinin Analizi: Sağlık Sektöründe Bir Uygulama,” Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, Vol 20(1): 81-92. Gürbüz, G. (2002). İşletmelerde Ücretlendirmenin İlkeleri. İstanbul: Literatür Yayınları. Hendrix, W. H., Robbins, T., Miller, J., Summers, T. P. (1998). Effects of Procedural and Distributive Justice on Factors Predictive of Turnover. Journal of Social Behavior and Personality, 13( 4), 611- 632. McCourt, W., Eldridge, D. (2003). Global Human Resource Management. USA: Edward Elgar Publishing Limited. Mcfarlin Dean, B., Sweeney, Paul D. (2005). Wage Comparison With Similar And Dissimilar Others. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 78, 113-131. Özgen, H., Öztürk, A., Yalçın, A. (2002). İnsan Kaynakları Yönetimi. Adana: Nobel Kitabevi. Palmer, M., Winters, K. T. (1993). İnsan Kaynakları. (Çev. Şahiner, D.). İstanbul: American Management Association/Rota Yayın Yapım Tanıtım. Rothman Robet, A. (1987). Working, Sociological Perspectives. New Jersey: Prectice Hall. Sabuncuoğlu, Z. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi. Bursa: Ezgi Kitapevi. Teo, T., Lim, V. (2001). The Effects of Perceived Justice on Satisfaction and Behavioral Intentions: The Case of Computer Purchase. International Journal of Retail & Distribution Management, 29( 2), 109-124. Tsui, Anne S., Terri D. Egan, Charles O’Reilly III (1992). Being Different: Relational Demography and Organizational Attachment, Administrative Science Quarterly, Vol: 37, No:4, s. 549-579. Tütüncü, Ö. (2003). Konaklama İşletmelerinde İnsan Kaynakları Kapsamında İş Gücü Devir Hızının Analizi ve Muğla Bölgesi Örneği. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(2): 146-169. Ural, A. ve Kılıç, İ. (2013). Bilimsel Araştırma Süreci ve SPSS ile Veri Analizi. Ankara: Detay Yüksel, Ö. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi. Ankara: Şafak Matbaacılık (Gezi Kitapevi yayınları).