Hz. Peygamber'in Hz. Âişe'nin Kişilik Gelişimine Katkısı

Yıl 2023, , 27 - 47, 30.06.2023

Yasemin Barlak

https://doi.org/10.47169/samer.1290070

Öz

Hz. Peygamber’in sünnetinin ve İslam hukuk kaidelerinin toplumda belirginleşmesi daha çok hicretten sonra gerçekleşmiştir. Hz. Peygamber Hz. Âişe ile bu dönemde yuva kurmuş, bu vesileyle Hz. Âişe İslam hukukunun ve sünnetin detayları ile birlikte öğrenilmesine büyük katkı sağlamıştır. O, Hz. Ebû Bekir’in kızı olduğu için karakter bakımından çok güçlü ve aynı zamanda kültürlü bir insandı. Bununla birlikte Hz. Peygamber’in henüz onun küçüklüğünden itibaren yetişmesine dikkat etmesi, evliliği sonrasında güvenli ve destekleyici bir aile ortamı sağlaması, birlikte kaliteli zaman geçirmeye özen göstermesi ve toplum içinde saygınlık kazanması için gerekli imkanları hazırlaması Hz. Ayşe’yi kişilik olarak geliştirmiş, eşinin vefatından sonra onun İslam toplumunda dinî bir otorite olmasını beraberinde getirmiştir. Rasûlullah’ın Hz. Âişe ile ilişkileri bizlere aynı zamanda ideal bir eş örneği sunmaktadır. Bu makalede Hz. Peygamber’in Hz. Âişe ile evlilik süreci ve evlilik sonrası ilişkileri Hz. Âişe’nin kişilik gelişimine etkisi açısından incelenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Siyer, Hz. Peygamber, Hz. Âişe, Aile, Kişilik gelişimi

The Contribution of Prophet Muhammad to the personality Development of ʿĀʾisha

Öz

The crystallization of the sunnah of Prophet Muhammad and the principles of Islamic law in society occurred more prominently after the migration (hijrah). During this period, Prophet Muhammad established a household with ʿĀʾisha, thereby making a significant contribution to the understanding of Islamic law and the details of the Sunnah. As the daughter of Abu Bakr, ʿĀʾisha was a strong and cultured individual in terms of her character. Moreover, Prophet Muhammad’s attention to her upbringing since her young age, his provision of a safe and supportive family environment after their marriage, his efforts to spend quality time together, and his creation of the necessary environment for her to gain respect within the community contributed to the development of ʿĀʾisha’s personality. Following her husband's passing, she became a religious authority in the Islamic society. The relationship between Prophet Muhammad and ʿĀʾisha also serves as an ideal example of a spouse. This article examines the marriage process between Prophet Muhammad and ʿĀʾisha, as well as their post-marriage relationship, in terms of their impact on ʿĀʾisha’s personality development.

Anahtar Kelimeler

Sirah, Propet Muhammed, Hz. Aisha, Family, Personality development

Kaynakça

• Ahmed b. Hanbel, Ebû Abdillah eş-Şeybânî. el-Müsnedü Ahmed b. Hanbel. thk. Şuayb el-Arnavût. 50 Cilt. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 2001.
• Aksu, Ali. “İfk Olayı Üzerine Bir Değerlendirme (Sebep ve Sonuçları Açısından)”. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 8 /1 (Haziran 2004), 1-21.
• Algül, Hüseyin. “Hz. Ebû Bekir’in İslâm’ın İlk Yıllarındaki Faaliyetlerine Genel Bir Bakış”. İstem 1/1 (2003), 23 – 38.
• Arslan İhsan. “Hz. Âişe’nin Evlilik Yaşı Örf mü, Din mi?”. Trabzon İlahiyat Dergisi 6/1 (Haziran 2019), 37-72. https://doi.org/10.33718/tid.51883961
• Atan, Abdullah - Buluş, Mustafa. “Aile İletişim Becerileri Psikoeğitim Programının Eşlerin Evlilik Doyumuna Etkisi”. İlköğretim Online (Şubat 2019), 226-240. https://doi.org/10.17051/ilkonline .2019.527205
• Azimli, Mehmet. “Hz. Aişenin Evlilik Yaşı Tartışmalarında Savunmacı Tarihçiliğin Çıkmazı”. İslâmî Araştırmalar Dergisi 16/1 (2003), 28-37.
• Barlak, Yasemin. “Gençlerin Topluma Kazandırılmasında Sorumluluk Verme Metodu: Hz. Peygamber ve Üsame b. Zeyd Örneği. Uluslararası Gençlik ve Ahlâk Sempozyumu Bildiriler. ed. Hasan Barlak vd. 2 Cilt. Sinop: İkizler Matbaası, 2016.
• Belâzürî, Ahmed b. Yahyâ b. Câbir b. Dâvud. Ensâbü’l-eşrâf. thk. Süheyl Zekkâr ve Riyâd ez-Zerkelî. 13 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Fikr, 1996.
• Buhârî, Ebû Abdillah Muhammed b. İsmâil. el-Câmiu’s-sahîh (Sahîhu’l-Buhârî). Dımaşk-Beyrut: Dâru İbn Kesîr, 2002.
• Ceyhan, Aydoğan Aykut. “An investigation of adjustment levels of Turkish university students with respect to perceived communication skill levels”. Social Behavior and Personality: An International Journal 34(4) (January 2006), 367-380.
• Demircan, Adnan. Cahiliyeden İslâm’a Kadın ve Aile. İstanbul: Beyan Yayınları, 2. Basım, 2017.
• Ebû Dâvûd, Süleymân b. el-Eş’as es-Sicistânî. Sünen-i Ebî Dâvûd, thk. Şuayb el Arnavûd. 7 Cilt. Beyrut: Dâru’r-Risâleti’l-Âlemiyye, 2009.
• Ebû Nuaym, Ahmed b. Abdillah b. Ahmed el-Isfahânî. Hilyetü’l-evliyâ. 10 Cilt. Mısır: Matbaatu‘s-Saâde, 1974.
• Erkocaaslan, Recep. Hz. Âişe’nin Hayatı, Şahsiyeti ve Hz. Peygamber Sonrası İslâm Tarihindeki Rolü. İstanbul: Beyan Yayınları, 2. Basım, 2017.
• Erul, Bünyamin. “Hz. Aişe Kaç Yaşında Evlendi? Dokuz mu? On Dokuz mu?”. İslâmî Araştırmalar Dergisi 19/4 (2006), 637-649.
• Fayda, Mustafa. “Âişe”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 2/201-205. İstanbul: TDV Yayınları, 1989.
• Fayda, Mustafa. “Ebû Bekir”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 10/101-108. İstanbul: TDV Yayınları, 1994.
• Grabus, Merzuk. “Hz. Peygamber Döneminde Hz. Ebû Bekir’in Sahâbe Arasındaki Konumu” Türkiye Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi 11 (Haziran 2021), 269-286.
• Güngör, Hüdayar Cihan. Evlilik Doyumunu Açıklamaya Yönelik Bir Model Geliştirme. Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 2007.
• Hamidullah, Muhammed. İslâm Peygamberi. çev. Salih Tuğ. 2 Cilt. İstanbul: İrfan Yayımcılık, 5. Basım, 1990.
• İbn Habîb, Ebû Ca‘fer Muhammed b. Ümeyye b. Amr el-Bağdadi. el-Muhabber. thk. Ilse Lichtenstädter. Beyrut: Dâru’l-Âfâki’l-Cedîde, 1942.
• İbn Hişâm, Ebû Muhammed Cemâleddîn Abdülmelik. es-Sîretü’n-nebeviyye. thk. Mustafa es-Sekkâ vd. 2 Cilt. Mısır: Şirketü Mektebe ve Matbaatü Mustafa, 1955.
• İbn Manzûr, Muhammed b. Mükerrem b. Ali. Lisânü’l-Arab. 15 Cilt. Beyrut: Dâru Sâdır, 3. Basım, 1994.
• İbn Sa’d, Muhammed b. Sa’d b. Menî’ ez-Zührî et-Tabakâti-kebîr. thk. Ali Muhammed Ömer. 11 Cilt. Kahire: Mektebetü’l-Hancı, 2001.
• İbnü’l-Esîr, İzzeddin. Üsdul-ğâbe fî ma’rifeti’s-sahâbe. thk. Ali Muhammed Ma’vez - Âdil Ahmed Abdi’l-Mevcûd. 8 Cilt. Beyrut: Dârü’l-Kutubi’l-’İlmiyye, 1994.
• Kandemir, M. Yaşar. “Hatice”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 16/465-466. İstanbul: TDV Yayınları, 1997.
• Kavuştu, Şura. Hz. Muhammed’in Aile Reisi Olarak Örnek Şahsiyeti. Konya: Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2006.
• Kazancı, Ahmet Lütfi. “Hazreti Peygamberde Sevgi”. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi 5/5 (1993), 53-66.
• Kazıcı, Ziya. Hz. Muhammed’in Aile Hayatı ve Eşleri. İstanbul: Çamlıca Yayınları, 2003.
• Köse, Feyza Betül. Medine’de Sosyal Hayat Dört Halife Dönemi. İstanbul: Mana Yayınları, 2. Basım, 2016.
• Kur’ân Yolu. Erişim 28 Nisan 2023. https://kuran.diyanet.gov.tr
• Önkal, Ahmet. “Cübeyr b. Mut’im”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 8/104-105. İstanbul: TDV Yayınları, 1993.
• Öztoprak, Mustafa. “Bireysel Ve Toplumsal Meselelerde Hz. Peygamber’in Problem Çözme Yöntemleri”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 0/37 (Aralık 2015), 231-265.
• Savaş, Rıza. “Hz. Aişe’nin Evlenme Yaşı İle İlgili Farklı Bir Yaklaşım”. DEÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi 9 (1995), 139-144.
• Savaş, Rıza. İslâm’ın İlk Asrında Kadın. İstanbul: Siyer Yayınları, 2017.
• Suyûtî, Celaleddîn Abdurrahman b. Ebî Bekr. Târîhu’l-hulefâ. thk. Hamdî ed-Dimirşâd. b.y.: Mektebetü Nizâr Mustafa el-Bâz, 2004.
• Taberî, Muhammed b. Cerîr b. Yezîd b. Kesîr b. Gâlib el-Âmülî Ebû Ca’fer. Târîḫu’l-ümem ve’l-mülûk. 11 Cilt. Beyrut: Dâru’t-Turâs, 2. Basım, 1967.
• Tarhan, Nevzat. Evlilik Psikolojisi Öncesi ve Sonrasıyla Evlilik. 15. Basım. İstanbul: Timaş Yayınları, 2013.
• Ya’kûbî, Ahmed b. İshâk b. Ca’fer b. Vehb b. Vâzıh. Târîhu’l-Ya’kûbî. nşr. Halîl el-Mansûr. 2 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 2. Basım, 2002.
• Yardım, Ali. “Esmâ bint Ebû Bekir es-Sıddîk”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 11/402-404. İstanbul: TDV Yayınları, 1995.