Siyer ilminin en temel kaynaklarını Kur'an ayetleri ve hadisler oluşturmaktadır. Gerek klasik siyer eserlerine, gerekse modern siyer çalışmalarına bakıldığında hemen her konunun pek çok ayet ve rivayetle işlendiği görülür. Ancak bunu yaparken, ayet ve rivayetlerin kullanılmasında bazı önemli sorunlar dikkat çekmektedir. Örneğin teoride kaynak olarak öncelikle Kur’an’a başvurulması gerekirken bazen bunun pratikte ihmal edilmesi, çeşitli zaman ve zeminlerde nazil olan ayetlerin kronolojik olarak okunmasının bazen göz ardı edilmesi, bazı geleneksel bilgilerin, bir şekilde Kur'an-ı Kerim'e söylettirilmesi, bazı geleneksel rivayetler ile bilgilerin, Kur'an ayetlerine tercih edilebilmesi, yoruma açık olan bazı ayetlerin, çeşitli rivayetlere dayanarak tek bir anlama indirgenmesi gibi hususlar bu cümledendir. Siyer yazıcılığında rivayetlerin kullanımında görülen en önemli sorunlar arasında normal şartlarda meydana gelmiş bir olayın, olduğundan daha farklı, gizemli ve abartılı bir şekilde anlatılması, beşeri bir bilgiyi vahiyleştirme, sıradan bir olayı mucizeleştirme, efsaneleştirme yahut mecazi ifadeleri hakikatleştirme gibi bazı hususları burada sıralanabilir. Siyer yazıcılığında ayet ve rivayet kullanımında görülen çeşitli problemleri örnekleriyle ele alan bu makale, anılan yöntem hatalarına düşülmeksizin daha metodik bir siret yazıcılığını önermektedir.
The Qur’an and the hadith constitute the foundational sources of the discipline of Sirah. In both classical and modern sirah works almost every topic of the sirah is naturally treated through Qur’anic verses and narrations. However, certain important problems seem to arise in this practice concerning the use of the Qur’an and hadith. These problems include: a) ignoring the Qur’anic evidence in places where the Qur’an should be consulted theoretically as the primary source; b) disregarding the chronological reading of the Qur’anic verses that were revealed in various times and places; c) forcing the Qur’an to say what was in fact only part of the traditional lore; d) preferring some traditional knowledge over the Qur’an’s clear statements; and e) reducing the interpretation of some verses to a single meaning where alternative intepretations are equally possible. Most serious problems regarding the use of narrations in Sira writing, on the other hand, include: a) telling certain episodes, which were realized under normal circumstances, in a mysterious and embellished manner; b) turning a piece of knowledge coming to the Prophet from a human source into a revelation from God; c) miraculization and legendization of ordinary events; and d) assigning literal truth to metaphorical statements. This article discusses these problems through ample examples and proposes a methodic Sira writing without falling into the above-mentioned methodological errors.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2020 |
Gönderilme Tarihi | 16 Nisan 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Sayı: 2 |