KAMU YÖNETİMİ REFORMUNUN PSİKOLOJİK SÜRECİ VE İNSAN UNSURU

Yıl 2017, Sayı: 26, 313 - 326, 30.04.2017

Barış Övgün Özge Kantaş

Öz

Kamu yönetiminde reform birçok akademik çalışmaya konu olmuş olsa da bu çalışmaların büyük bir bölümü reformu yönetsel boyutta bir ihtiyaç olarak ele almış ve onun ekonomik ve toplumsal yönlerine pek eğilmemiştir. Az sayıdaki çalışma ise ekonomi ve reform ilişkisine değinmiş ve toplumsal boyutu da sadece talepler ekseninde ele almıştır. Ancak reformun önemli bir yönü daha vardır: Dahil olan psikolojik süreçler. İnsanlar neden reform ister sorusu kadar önemli ama belki de ondan daha yeni olan ve ilişkili literatüre yeni doğurguları beraberinde getirecek olan soru, insanların neden reformları kabul ettiğidir. Bu çalışmanın konusunu da literatürde hemen hemen hiç değinilmemiş olan bu soru oluşturmaktadır. Bu soru şu açıdan önemlidir: Reformlar sadece yapılara, yani kurumlara ilişkin değildir. Bu yapılara hayat veren ve uygulamanın hem nesnesi hem de öznesi olan, insanlardır. Bu nedenle, bu makalenin önermesi de reformun psikolojik süreçlerinin, insan faktörünün ve ait olduğu bağlamın ele alınması gereği; buna bağlı olarak da insanlar ile reformların hazırlanması ve uygulanması arasındaki etkileşimin analiz edilmesi ihtiyacıdır. Böylece bu makalede reformlar ve reformlara ilişkin psikolojik süreçler, uygulamalı sosyal psikoloji perspektifinden ele alınmış, bu bağlamda farklı kuramsal açıklamalar ve bağlantılı örneklerle tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Reform, Kamu Yönetimi, İnsan, Temel Psikolojik İhtiyaçlar Kuramı

Kaynakça

• Akdoğan, H., ve Köse, Y. (2011), “Kamu Politika Sürecinde Çoklu Akış Model”, Kamu Politikası Süreci: Teorik Perspektifler, Modeller, Analiz Yöntemleri, (Ed: Alican Kaptı), Seçkin, Ankara, s.85-97. Allport, G. (1935), “Attitudes”, A Handbook of Social Psychology, (Ed: C. Murchison”, Clark University Press, Worcester, s.798-844. Allport, G. (1954), “The Historical Background of Modern Social Psychology”, Handbook of Social Psychology, (Ed: G. Lindzey), Mass: Addison-Wesley Cambridge, s.3-56. Bem, D.J. (1970), Beliefs, Attitudes, and Human Affairs, CA: Brooks/Cole, Belmont. Deci, E. L. ve Ryan, R. M. (2012) “Motivation, Personalit and Development Within Embedded Social Contexts: An Overview Of Self-Determination Theory”, The Oxford Handbook Of Human Motivation, (Ed: R. M. Ryan), Oxford University Press, Oxford, England, s. 85- 107. Ertürk, B. (1971), “Bir Psikolojik Değişim Sorunu Olarak İdari Reform”, Amme İdaresi Dergisi, C.4, S. 3, s.72-89. Güler, B. A. (2013), Yerel Yönetimler Liberal Açıklamalara Eleştirel Bir Yaklaşım, İmge Kitabevi, Ankara. Güneş, M. (2012), “Kamu Yönetiminde Değişim Talebine Karşı Direncin Niteliği”, Kuram ve Yöntem Açısından Türkiyede Kamu Yönetimi, TODAİE, s.427-447. Kingdon J. W. (2003). Agendas, Alternatives, and Public Policies. NY: Longman, New York. Kingdon, J. W. (1984). Agendas, Alternatives, and Public Policies, Little Brown, Boston. Kingdon, J. W. (2001). Model of Agenda-Setting, With Applications. Law Review, 2, s.331-337. Kingdon, J.W. (2003). “Outside Government, But Not Just Looking In”, Agendas, Alternatives, and Public Policies, (Ed: J.W. Kingdon), NY: Longman, New York, p.65 Payaslıoğlu, A. T. (1971), “İdari Reformun Sınırlılıkları”, Amme İdaresi Dergisi, C.4, S. 2, s.14-23. Ryan, R.M., Di Domenico, S.I., Ryan, W.S., ve Deci, E.L, (2017), (Baskıda), “Pervasive Influences on Wellness and Thriving: Cultural, Political, and Economic Contexts and the Support of Basic Psychological Needs” , F. Guay, H.W. Marsh, D. McInerney ve R. Craven, SELF: Driving Positive Psychology and Well-Being (Vol. 6, International advances in self-research), NC: Information Age Press, Charlotte. Tutum, C. (1971), “İdari Reformda Başlıca Yaklaşımlar”, Amme İdaresi Dergisi, C.4, S. 2, s.32-45. Tyler, T. R. (1990), Why People Obey The Law, CT: Yale University Press, New Haven.