Effects of Business Ethics in Ahi Community on Management Mentality

Yıl 2013, Cilt: 2013 Sayı: 1, 1 - 14, 03.06.2013

Köksal Büyük Uğur Keskin

Öz

Ahi community cannot be defined solely as a commercial organization. The most fundamental purpose of Ahi community is to bring up people who are beneficial to the society, within the principals of lifelong learning, from cradle to grave. It is a school of discipline which strains to create an ideal society, teaching social solidarity, cooperation, rights, law and justice, humanitarian values and good morals. The principals in fütüvvetname’s (rules and regulations of Ahi community) which are accepted as by-laws of Ahi community, are important in terms of providing individual and social stability to the whole society and being the sources of business ethics. The belief in God as “the Sole Proprietor” resulted in the acceptance of “generosity, sharing one’s properties with others, protecting poor people and honesty in commerce” as fundamental principles in Ahi community. The principle of “working for the world as if one will never die, and working for hereafter as if one will die tomorrow”, provided a balance between form and meaning. The life is not limited to the world in Ahi philosophy. The belief in hereafter required a continuous self-control. They protected not only the rights of themselves but also those of the society with a sense of social responsibility, departing from the understanding of “Serving people is serving God”.

Anahtar Kelimeler

Ahi, Ahi community, Ethics, Management Ethics

Kaynakça

• Akça, G. (2003). Ahilik Geleneği ve Günümüz Fethiye Esnafı. YayınlanmamıĢ Doktora Tezi,Konya: Selçuk Üniversitesi Sos. Bil. Enstitüsü. Bayram, M. (1991). Ahi Evren ve Ahi TeĢkilâtının KuruluĢu, Konya. Bayram, M. (1986). Anadolu Selçukluları Zamanında Ahi TeĢkilatı'nın KuruluĢu ve GeliĢmesi, Ahilik ve Esnaf. Esnaf ve Sanatkârlar Dernekleri Birliği Yayınları, Ġstanbul Bodur, H. E. (1999). "Ahilik ve Türk GiriĢimcilik Kültürünün OluĢumuna Katkıları". II. Uluslararası Ahilik Kültürü Sempozyumu Bildirileri. Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara Ceylan, K. (2012). Ahilik. T.C. Gümrük ve Ticaret Bakanlığı Kültür Yayınları. No:1, KırĢehir Çağatay, N. (1989). Bir Türk Kurumu Olan Ahilik, Ankara. ÇalıĢkan, Y. & Ġkiz, M. L. (1993). Kültür, Sanat ve Medeniyetimizde Ahilik. Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara Çelik, C. (2003). "Ġslam Ġktisat Ahlakına Dair Birbirini Tamamlayan BakıĢ Açıları: Weber ve Ülgener Üzerine KarĢılaĢtırmalı Bir Ġnceleme".Ġslami AraĢtırmalar, Sayı:4, c: 16. Çetindağ, Y. (2003). ġark Klasiklerinden Seçmeler. Kaynak Yayınları, Ġstanbul Demir, G. (2000). Osmanlı Devleti’nin KuruluĢu ve Ahilik. Sade Ofset Matbaası, Ġstanbul Demir, Ö. & Acar, M. (1997). Sosyal Bilimler Sözlüğü, 3. Basım. Vadi Yayınları, Ankara Eker, G. Ö. (1999). "ĠletiĢimde Yüklendiği Fonksiyonla Türk Kültürü Ġçinde Esnaf Dükkânlarındaki Levhalarda Ahilik Gelenekleri". II. Uluslararası Ahilik Kültürü Sempozyumu Bildirileri, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara Ekinci, Y. (1993). Ahilik. KiĢisel Baskı, Ankara Ergin, M. (1998). Dede Korkut Kitabı. Ġstanbul. Erken, V. (1999). "Ahilik TeĢkilatının Vizyonu". II. Uluslararası Ahilik Kültürü Sempozyumu Bildirileri. Kültür Bakanlığı Yayınları, KırĢehir. Es-Sülemi, Ġ. el-H. (1977). Tasavvufta Fütüvvet. Çev. Süleyman AteĢ. Ankara Ü.Ġ.F. Yay, Ankara Gazali (1989). Ġhya-u Ulumiddin. Bedir yayınevi. Gazali (2010a).Yöneticilere Altın Öğütler. Semerkand Yayın, Ġstanbul. Gazali (2010b). Hak Yolunun Esasları. 7. Basım. Semerkand Yayın, Ġstanbul. Giese, F. (1, Ağustos 1925). "Osmanlı Ġmparatorluğunun TeĢekkülü Meselesi". Türkiyat Mecmuası. Gölpınarlı, A. (1950). "Ġslam ve Türk Ġllerinde Fütüvvet TeĢkilatı". Ġstanbul: Ġ.Ü. Ġktisat Fakültesi Mecmuası. Cilt. II. Gülerman A. & TaĢtekil S. (1993), Ahi TeĢkilatının Türk Toplumunun Sosyal ve Ekonomik Yapısı Üzerindeki Etkileri, Kültür Bakanlığı, Ankara. Güllülü, S. (1992). Ahi Birlikleri, Ötüken Yayınları, Ġstanbul. Güzel, A. (2005). Ahilik Sisteminde Sanat ve Ticaret Ahlakına Kısa Bir BakıĢ. I. Ahi Evranı Veli ve Ahilik AraĢtırmaları Sempozyumu, KırĢehir. Hacı BektaĢ Veli (1996). Fevaid (Yararlı Öğütler). Haz. Baki Öz. Can Yayınları, Ġstanbul. Hacı BektaĢ Veli (2002). Makâlât. Türkiye Sağlık ĠĢçileri Sendikası Yayımları Ġnalcık, H. (2009). Devlet-i Aliyye, Osmanlı Ġmparatorluğu Üzerine AraĢtırmalar I, ĠĢ Bankası Kültür Yayınları, Ġstanbul. Kazıcı, Z. (1988). Türkiye Diyanet Vakfı Ansiklopedisi. Ġstanbul. Keskin, U.(2010). Ġnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalarının Dengeli Sonuç Kartı Yöntemi Ġçindeki Yeri ve Önemine ĠliĢkin Bir AraĢtırma. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. YayınlanmıĢ Doktora Tezi. Keykavus (2008). Kabusname. Lacivert Yayıncılık, Ġstanbul. Köprülü, F. (1988). Osmanlı Devletinin KuruluĢu. 3. Baskı. Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara. Köprülü, F. (1981). Türk Edebiyatında Ġlk Mutasavvıflar. 4. Baskı. Diyanet ĠĢleri BaĢkanlığı Yayınları, Ankara. Maverdi (2008).Yönetimin Esasları. Çev. Mehmet Ali Kara. Ġlke Yayıncılık, Ġstanbul. Soykurt,R.(1971). Orta Yol Ahilik.Ankara: GüneĢ Matbaacılık. ġirazi, S. Allâme ZemahĢeri (2004). Bostan ve Gülistan ile Altın Küpeler. Bedir Yayınevi, Ġstanbul Tabakoğlu, A. (2007). Ahiliğin Türk Esnaf Ahlakına Tesirleri. II. Ahi Evranı Veli ve Ahilik AraĢtırmaları Sempozyumu, Ankara. Ġbn Battuta (2005). Ġbn Battuta Seyahatnamesi. Çev. A. Sait Aykut. Yapı Kredi Yayınları, Ġstanbul. Tusi, N. (2007). Ahlak-ı Nasıri. Çev. Anar Gafarov ve Zaur ġükürov. Litera Yayıncılık, Ġstanbul. Ülgener, S. F. (1981). Ġktisadi Çözülmenin Ahlâk ve Zihniyet Dünyası. Der Yayınları, Ġstanbul. Yakıcı, A. (1999). Günümüz Ticaret Etiğinin OluĢmasında Fütüvvetnamelerden Yararlanma Yöntemleri. II. Uluslararası Ahilik Kültürü Sempozyumu Bildirileri. Kültür Bakanlığı Yayınları, KırĢehir.