Responsibility of Public Institutions in Building “Trust” For Social Solidarity

Yıl 2021, Cilt: 1 Sayı: 1, 56 - 86, 31.01.2021

Mehmet Güneş

Öz

As a key to building the future solidly and correctly social solidarity means that society is to unite and act together with its institutions and organizations in common values. The key concept of social solidarity which is “trust” is that the individual acts in line with his promises and acts honestly when communicating with the other persons.

There are different classifications in the social equivalent of the concept of “trust” which directly feeds social solidarity and helps carry social cohesion to the future. Today, the problem of social trust is seen as one of the main causes of the disruptions in the realization of justice which is the goal of law and the functioning of the public administration responsible for public services. In practice, it is often argued that the reason behind many factors such as violations and disruptions in the field of funda-mental rights and freedoms, failure to fulfill the requirements of the rule of law, and failure to perform an effective and efficient functioning in public administration is the main problem of trust.

In this study, It is examined in responsibilities of public institutions for ensuring “trust” in achieving social solidarity. Various evaluations and solution proposals will be presented about these institutions, which directly determine the trust in the state in the political system that in what situations they can build trust and lead to the deterioration of social trust

Anahtar Kelimeler

Trust, Social Solidarity, Political Responsibility, Public Institutions

Toplumsal Dayanışma İçin ”Güven”İn İnşasında Kamu Kurumlarının Sorumluluğu

Öz

Toplumsal dayanışma, her türlü zorlukla baş etmenin, geleceği sağlam ve doğru şekilde inşa etmenin bir anahtarı olarak toplumun bireyler, kurum ve kuruluşlarıyla ortak değerlerde birleşmesi ve birlikte hareket etmesidir. Toplumsal dayanışmanın anahtar kavramı olan “güven”, bireyin verdiği sözler doğrultusunda hareket etmesi ve karşı tarafla iletişim kurarken dürüst şekilde davranmasıdır. Toplumsal dayanışmayı doğrudan besleyen ve toplumsal birlikteliği geleceğe taşımaya yardımcı olan “güven” kavramının toplumsal karşılığında farklı sınıflandırmalar söz konusudur. Günümüzde toplumsal güven sorunu, hukukun hedefi olan adaletin gerçeklemesinde ve kamu hizmetleri sorumlusu kamu yönetiminin işleyişindeki aksaklıkların en temel nedenlerinden biri olarak görülmektedir. Çoğu zaman uygulamada, temel hak ve özgürlükler alanındaki ihlal ve aksamalar, hukuk devletinin gereklerinin yerine getirilmemesi, kamu yönetiminde etkin ve verimli bir işleyişin gerçekleşmemesi gibi birçok faktörün altındaki nedenin çoğunlukla güven sorunu olduğu ileri sürülmektedir.

Bu çalışmada toplumsal dayanışmayı elde etmede güvenin nasıl sağlanacağına ilişkin kamu kurumlarının sorumlulukları incelenmektedir. Siyasal sistem içerisinde devlete olan güveni doğrudan belirleyen kamu otoritesini oluşturan bu kurumların, hangi hallerde güveni inşa edebileceği ve hangi durumlarda toplumsal güvenin bozulmasına yol açacağına ilişkin yapılan araştırmalar dikkate alınarak çeşitli değerlendirme ve çözüm önerileri getirilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Güven, Toplumsal Dayanışma, Siyasal Sorumluluk, Kamu Kurumları

Kaynakça

• Akgün, Birol (2001). “Türkiye'de Siyasal Güven: Nedenleri ve Sonuçları”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 56 (4), 1-23.
• Aghion, Philippe, Yann Algan, Pierre Cahuc, and Andrei Shleifer (2010). “Regulation and Distrust”, Quarterly Journal of Economics, 125 (3): 1015-1049.
• Alpar, Güray. (2014). Antropolojik Bakış Açısıyla Stratejik Dünya Tarihi, Palet Yayınları: Konya.
• Alpar, Güray (2015). Uluslararası İlişkilerde Strateji ve Savaş Kültürünün Gelişimi, Palet Yayınları: Konya.
• Aronson, Elliot (1997). “Back to the Future: Retrospective Review of Leon Festinger’s: A Theory of Cognitive Dissonance”, The American Journal of Psychology, 110(1): 127-137.
• Aslan, Seyfettin (2016). “Türkiye’de Sosyal Sermaye Bileşenlerinden Güven Hakkında Bir Değerlendirme”, C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt. 17, Sayı 2, ss.181-204.
• Ataay, Faruk (2013). “Adalet ve Kalkınma Partisi’nin ‘Başkanlık Sistemi’ Önerisi Üzerine Değerlendirme”, Alternatif Politika, Cilt 5, Sayı 3, 266-294.
• Aydemir, Mehmet Ali ve Tecim, Erhan (2012). “Türk Toplumunda Aile ve Dinin Sosyal Sermaye Potansiyeli”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı:28, ss. 43-59.
• Baltacı, Ali (2019). “Sosyal Sistem Kuramı ve Eğitim Örgütlerine Etkileri”, Medeniyet Eğitim Araştırmaları Dergisi, Cilt:3, Sayı:1, s.1-19.
• Başak, Suna (2010). “Genelleşmiş Güven ve Toplumsal Cinsiyet”, Edebiyat Fakültesi Dergisi, Cilt:27, Sayı:1, 53-71.
• Bjørnskov, C. ve Voigt, S. (2014). “Constitutional Verbosity and Social Trust”, Public Choice, 161(1), 91-112.
• Bouckaert, G. Ve Van de Walle (2003). “Quality of Public Service Delivery and Trust in Government”, in Ari Salminen (ed.), Governing Networks:EGPA Yearbook, Amsterdam: IOS Press, pp. 299-318.
• Can, Ali (2015). “Türkiye’de Toplumsal ve Kamusal Güvenin İnşası”, The Journal of Academic Social Science Studies (JASSS), Sayı: 34, ss.261-273.
• Chanley, Virginia A., Thomas J. Rudolph, and Wendy M. Rahn. (2000). “The Origins and Consequences of Public Trust in Government: A Time Series Analysis.” Public Opinion Quarterly, 64:239-256.
• Demircan, Nigâr ve Ceylan, Adnan (2003). “Örgütsel Güven Kavram: Nedenleri ve Sonuçlar”, Yönetim ve Ekonomi, Cilt:10, Sayı:2, ss.139-150.
• Diamond, Larry (2008). Progress and Retreat in Africa: The Rule of Law versus the Big Man, Journal of Democracy, Johns Hopkins University Pres, Volume 19, Number 2, pp.138-149.
• Durkal, Müzeyyen Eroğlu ve Korkmaz, Hatun (2017). “Kamu Güveni İnşasında Kurumların Rolü: Bimer Örneği”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, C.22, Kayfor15 Özel Sayısı, ss.2159-2181.
• Dünya Değerleri Araştırması (2020). https://www.worldvaluessurvey.org/wvs.jsp.
• Emre, C., Hazama, Y. ve Mutlu, S. (2003). “Cultural Values, Morality and Public Administration in Turkey”, Yönetim Bilimi Yazıları, C.Emre (Ed.), Ankara: İmaj, ss. 433-454.
• Esmer, Yılmaz (1999). “Devrim, Evrim, Statüko: Türkiye’de Sosyal, Siyasal Ekonomik Değerler”, Türkiye Ekonomik ve Sosyal Etüdler Vakfı (TESEV), İstanbul.
• Fischer, Peter, Dieter Frey, Claudia Peus, Andreas Kastenmüller (2008). “The Theory of Cognitive Dissonance: State of the Science and Directions for Future Research”, Clashes of Knowledge, Eds. Meusburger, Peter, Welker, Michael Edgar Wunder, Dordrecht: Springer, pp.189-198.
• Fukuyama, Francis (1998). Güven, Sosyal Erdemler ve Refahın Yaratılması, Çev: Ahmet Buğdaycı, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları: Ankara.
• Gür, Nurullah (2017). “Güven, Bürokrasi ve Refah Devleti”, İnsan ve Toplum Dergisi, Haziran, Cilt: 7, Sayı: 1, Sayfa: 89-116.
• Hardin, Russel (2006). Trus t, Polity Press: USA.
• Hetherington, Marc (2005). Why Trust Matters: Declining Political Trust and the Demise of American Liberalism, Princeton, NJ: Princeton University Press.
• Karagül, Mehmet (2012). Sosyal Sermaye (Kapitalizmin Kör Noktası), Nobel Yayınları: Ankara.
• Karagül, Mehmet ve Dündar, Süleyman (2006). “Sosyal Sermaye ve Belirleyicileri Üzerine Ampirik Bir Çalışma”, Akdeniz İİBF Dergisi, (12), ss. 61-78.
• Karakurt, Elif (2008). “Sürdürülebilir Bir Kentsel Yaşam Açısından Sosyal Sermayenin Önemi”, “İş, Güç” Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, Cilt:10, Sayı:2, ss. 76-100.
• Moran, Michael (2018). “Whatever Happened to Overloaded Government?”, The Political Quarterly, Vol. 89, No. 1, January–March, p.29-37.
• Örmeci, Ozan (2020). “Dünya Değerler Araştırması 7. Dalga Veri Setindeki Türkiye Bulguları”,http://politikaakademisi.org/2020/08/02/dunya-degerler-arastirmasi-7-veri-setindeki -turkiye-bulgulari/
• Özbudun, Ergun (2015). Türk Anayasa Hukuku, Yetkin Yy.: Ankara.
• Özsağır, Arif (2007). “Ekonomide Güven Faktörü”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, C.6, S.20, ss.46-62.
• Pitlik, Hans ve Kouba Ludek (2015). “Does Social Distrust Always Lead to a Stronger Support for Government Intervention?”, Public Choice, 163(3-4).
• Putnam, Robert D. (2000). Bowling Alone: The Collapse and Revival of American Community, Simon&Schuster Inc., New York USA.
• Sabel, Charles F. (1993). “Studied Trust: Building New Forms of Cooperation in a Volatile Economy”, Human Relations, Volume: 46 issue: 9, page(s): 1133-1170.
• Tüysüz, Nurettin (2011). “Sosyal Sermayenin Ekonomik Gelişme Açısından Önemi ve Sosyal Sermaye Endeksinin Hesaplanması”, T.C. Kalkınma Bakanlığı Yayınları, Ankara.
• Uğuz, Hülya E. ve Örselli, Erhan ve Sipahi, E. Banu (2011). “Sosyal Sermayenin Ölçümü: Türkiye Deneyimi”, Akademik İncelemeler Dergisi, Cilt:6 Sayı:1, ss. 8-40.
• Uslaner, Eric M. (2002). “Trust in the Knowledge Society”, Social Capital, Cabinet of the Government of Japan, March 24-25, Tokyo, Japan.
• Voigt, S. (2009). Explaining Constitutional Garrulity, International Review of Law and Economics, 29(4), 290-303.
• Yıldız, Zafer ve Topuz, Hüseyin (2011). “Sosyal Sermaye ve Ekonomik Kalkınma İlişkisi Açısından Türkiye Üzerine Bir Değerlendirme”, Sosyal Siyaset Konferansları, Sayı: 61, ss. 201–226.