The Effect of Undergraduate Education, Gender and Department on Prospective Teachers’ Lifelong Learning Dispositions
Yıl 2018,
, 58 - 74, 27.07.2018
Yeşim Duymuş
,
Sema Sulak
Öz
The aim of
this study is to investigate the effect of prospective teachers’ undergraduate
education on their lifelong learning dispositions. The study was carried out on
the fourth year students enrolled at Bartın University Faculty of Education in
2015-2016 academic year. The data were obtained through Undergraduate Education
Evaluation Form developed by the researcher and “Lifelong Learning Dispositions
Scale” developed by Diker (2009). The effect of undergraduate education,
department and gender on lifelong learning dispositions was investigated
through multiple regression analysis. As a result of the study, it was
discovered that prospective teachers’ views on their undergraduate education
didn’t differ with respect to their departments and gender. According to the
data obtained in undergraduate education evaluation form, prospective teachers
regard themselves most competent in communication in mother tongue, and they
believe they are not competent enough in communication in foreign language and
financial literacy. It was observed that teacher candidates had medium level
lifelong learning dispositions. The students with the highest level of lifelong
learning disposition were in the department of Turkish language teaching and
those with the lowest level were in primary school teaching department. It was
concluded that gender variable affected lifelong learning disposition.
Kaynakça
- Ayan, M. (2011). Eğitim Fakültelerinin Sınıf Öğretmenliği Programlarının Öğretmenlik Mesleği Genel Yeterliklerini Kazandırma Düzeyi.Doktora Tezi.Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Ayaz, C. (2016). Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi.Yüksek Lisans Tezi, Bartın Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
- Bütün Kuş, B. (2005). Öğretmenlerin Bilgisayar Öz Yeterlik İnançları ve Bilgisayar Destekli Öğretime Yönelik Tutumları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
- Demiray, R. ve Karadeniz Ş., (2008). İlköğretimde Yaşam Boyu Öğrenme İçin Bilgi Okuryazarlığı Becerilerinin Geliştirilmesi. Cypriot Journal Of Educational Sciences, 2(6), 89-119.
- Coşkun, Y.D. ve Demirel, M. (2012). Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri.Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 42. 108-120.
- Coşkun Diker, Y. (2009) Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Becerilerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara
- Gencel, İ.E. (2013). Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Yeterliklerine Yönelik Algıları Eğitim ve Bilim. 38(170), 237- 252.
- Güleç,İ., Çelik, S., Demirhan, B. (2012) Yaşam Boyu Öğrenme Nedir? Kavram ve Kapsami Üzerine Bir Değerlendirme. Sakarya University Journal Of Education,2/3(Aralık /December 2012) Ss. 34-48.
- İzci, E. ve Koç, S. (2012). “Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenmeye İlişkin Görüşlerinin Değerlendirilmesi”, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C. 5, No.9: 101-114.
- Kara, D. (2012). Öğretmenlik Meslek Bilgisi Derslerinin Öğretmen Adaylarına Öğrenme Ve Öğretme Sürecine İlişkin Yeterlikleri Kazandırması Yönünden Değerlendirilmesi. Doktora Tezi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
- Karakuş, C. (2013). Meslek Yüksek Okulu Öğrencilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Yeterlikleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi/Journal Of Research İn Education And Teaching, Ağustos 2013.
- Kılıç, Ç. (2014) Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenmeye Yönelik Algıları Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi Cilt 3, Sayı 4.
- Kıvrak, E. (2007). Avrupa Birliği Ve Türkiye’de Yaşamboyu Öğrenme Politikaları ve İstihdam İlişkisinin Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- MEB. (2009). Türkiye Hayat Boyu Öğrenme Strateji Belgesi-Yüksek Planlama Kurulu. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
- MEB (2006). MEGEP, Türkiye’nin Başarısı İçin İtici Güç: Hayat Boyu Öğrenme Politika Belgesi.
- Odabaş, H., Polat, C. (2008).Bilgi Toplumunda Yaşam Boyu Öğrenmenin Anahtarı: Bilgi Okuryazarlığı. A.Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, Sayı: 30, Erzurum.
- Taşkın,Ç., Hacıömeroğlu, G. (2010). Meslek Bilgisi Derslerinin Öğretmen Adaylarının Profesyonel Gelişimindeki Önemi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 28 (Temmuz 2010/II), Ss. 165-174.
- Tunca, N. ,Alın-Şahin, S. ve Aydın, Ö. (2015). Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 11, Sayı 2, Ağustos 2015.
- Şahin, M. ve Akbaşlı ,S. Ve Yanpar Yelken T. (2010). Key Competences For Lifelong Learnıng: The Case Of Prospective Teachers, Educational Research And Review Vol. 5 (10), S. 545-556.
- Yüksek Öğretim Kurumu (2006). Eğitim Fakültesi Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları. http://www.yok.gov.tr/documents/10279/49665/aciklama_programlar.
Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri Üzerinde Lisans Eğitimi, Cinsiyet ve Bölümün Etkisi
Yıl 2018,
, 58 - 74, 27.07.2018
Yeşim Duymuş
,
Sema Sulak
Öz
Bu çalışmanın amacı öğretmen adaylarının
lisans düzeyinde aldıkları eğitimin yaşam boyu öğrenme eğilimlerine etkisini
incelemektir. Çalışma 2015-2016 öğretim yılında Bartın Üniversitesi Eğitim
Fakültesi’nde öğrenim görmekte olan son sınıf öğrencileri üzerinde
gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verisi,
araştırmacı tarafından geliştirilen Lisans Eğitimi Değerlendirme Formu
ve Coşkun Diker (2009) tarafından geliştirilen “Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri
Ölçeği” ile elde edilmiştir. Lisans eğitimi, öğrenim görülen bölüm türü ve
cinsiyetin yaşam boyu öğrenme eğilimi üzerindeki etkisi çoklu regresyon ile
incelenmiştir. Araştırma sonucunda; öğretmen adaylarının lisans düzeyindeki
aldıkları eğitime ilişkin görüşlerinin cinsiyet ve bölüme göre anlamlı
farklılık göstermediği bulunmuştur. Lisans eğitimi değerlendirme formundan elde
edilen sonuçlara göre öğretmen adaylarının kendilerini en yeterli hissettikleri
alan, anadilde iletişim iken; en yetersiz hissettikleri alan ise yabancı dilde
iletişim ile finansal okur yazarlık olarak saptanmıştır. Üniversite
öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin orta düzeyde olduğu
görülmüştür. Yaşam boyu öğrenme eğilimi
en yüksek olan Türkçe öğretmenliği, en düşük olan ise Sınıf Öğretmenliği
öğrencileri olarak saptanmıştır. Yaşam boyu öğrenme eğilimi üzerinde cinsiyet
değişkenin etkili olduğu sonucuna varılmıştır.
Kaynakça
- Ayan, M. (2011). Eğitim Fakültelerinin Sınıf Öğretmenliği Programlarının Öğretmenlik Mesleği Genel Yeterliklerini Kazandırma Düzeyi.Doktora Tezi.Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Ayaz, C. (2016). Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi.Yüksek Lisans Tezi, Bartın Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
- Bütün Kuş, B. (2005). Öğretmenlerin Bilgisayar Öz Yeterlik İnançları ve Bilgisayar Destekli Öğretime Yönelik Tutumları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
- Demiray, R. ve Karadeniz Ş., (2008). İlköğretimde Yaşam Boyu Öğrenme İçin Bilgi Okuryazarlığı Becerilerinin Geliştirilmesi. Cypriot Journal Of Educational Sciences, 2(6), 89-119.
- Coşkun, Y.D. ve Demirel, M. (2012). Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri.Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 42. 108-120.
- Coşkun Diker, Y. (2009) Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Becerilerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara
- Gencel, İ.E. (2013). Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Yeterliklerine Yönelik Algıları Eğitim ve Bilim. 38(170), 237- 252.
- Güleç,İ., Çelik, S., Demirhan, B. (2012) Yaşam Boyu Öğrenme Nedir? Kavram ve Kapsami Üzerine Bir Değerlendirme. Sakarya University Journal Of Education,2/3(Aralık /December 2012) Ss. 34-48.
- İzci, E. ve Koç, S. (2012). “Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenmeye İlişkin Görüşlerinin Değerlendirilmesi”, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C. 5, No.9: 101-114.
- Kara, D. (2012). Öğretmenlik Meslek Bilgisi Derslerinin Öğretmen Adaylarına Öğrenme Ve Öğretme Sürecine İlişkin Yeterlikleri Kazandırması Yönünden Değerlendirilmesi. Doktora Tezi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
- Karakuş, C. (2013). Meslek Yüksek Okulu Öğrencilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Yeterlikleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi/Journal Of Research İn Education And Teaching, Ağustos 2013.
- Kılıç, Ç. (2014) Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenmeye Yönelik Algıları Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi Cilt 3, Sayı 4.
- Kıvrak, E. (2007). Avrupa Birliği Ve Türkiye’de Yaşamboyu Öğrenme Politikaları ve İstihdam İlişkisinin Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- MEB. (2009). Türkiye Hayat Boyu Öğrenme Strateji Belgesi-Yüksek Planlama Kurulu. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
- MEB (2006). MEGEP, Türkiye’nin Başarısı İçin İtici Güç: Hayat Boyu Öğrenme Politika Belgesi.
- Odabaş, H., Polat, C. (2008).Bilgi Toplumunda Yaşam Boyu Öğrenmenin Anahtarı: Bilgi Okuryazarlığı. A.Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, Sayı: 30, Erzurum.
- Taşkın,Ç., Hacıömeroğlu, G. (2010). Meslek Bilgisi Derslerinin Öğretmen Adaylarının Profesyonel Gelişimindeki Önemi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 28 (Temmuz 2010/II), Ss. 165-174.
- Tunca, N. ,Alın-Şahin, S. ve Aydın, Ö. (2015). Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 11, Sayı 2, Ağustos 2015.
- Şahin, M. ve Akbaşlı ,S. Ve Yanpar Yelken T. (2010). Key Competences For Lifelong Learnıng: The Case Of Prospective Teachers, Educational Research And Review Vol. 5 (10), S. 545-556.
- Yüksek Öğretim Kurumu (2006). Eğitim Fakültesi Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları. http://www.yok.gov.tr/documents/10279/49665/aciklama_programlar.