An Investigation into the Articles Published in Turkish Psychological Counseling and Guidance Journal Between 1990-2019 in Terms of Various Factors

Yıl 2021, Cilt: 6 Sayı: 1, 119 - 151, 15.03.2021

Osman Söner Hazel Duru

https://doi.org/10.29250/sead.787675

Cited By: 1

Öz

Turkish Psychological Counseling and Guidance (PCG) Journal continues to serve as one of the leading journals in the field of PCG, that has been published for many years, and constitutes a common framework for the field. To ensure the continuity of development in the field, on which subjects in the field of PCG are periodically focused, what causes of periodical subject weights might be, how the research methods used in the studies have changed from the past to the present, whether or not the techniques applied in the data analysis have developed, it seems important to find answers to questions about whether the sample may have been used. This study adopts content analysis, one of the qualitative research methods. In this study, content analysis of 439 articles published in Turkish Psychological Counseling Journal from past to present was done. As a result of the articles examined, type of research, province of study, subject of study, analysis techniques used, sample group, and number of authors were investigated. According to the findings obtained, the highest quantitative research was found for the research type in the Turkish PCG journal; university students was found as the sample group; review as an analysis technique; marriage as a subject; the province from which the sample group was selected was Ankara. Finally, the number of authors in the articles was determined for the studies with one author. The results of the study were discussed in the light of the literature and suggestions were made for the researchers.

Anahtar Kelimeler

Psychological counseling and guidance, Turkish Psychological Counseling and Guidance Journal, investigation of articles

Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisinde 1990-2019 Yılları Arasında Yayınlanan Makalelerin Çeşitli Faktörler Açısından İncelenmesi

Öz

Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi ülkemizde PDR alanında uzun yıllardır yayın hayatına devam eden, alan için ortak bir çatı oluşturan ve alanın önde gelen dergilerinden biridir. Alandaki gelişimin sürekliliğinin sağlanabilmesi için PDR alanındaki bilimsel çalışmaların dönemsel olarak hangi konular üzerinde yoğunlaştığı, dönemsel konu ağırlıklarının sebeplerinin neler olabileceği, çalışmalarda kullanılan araştırma yöntemlerinin geçmişten bugüne nasıl değişim gösterdiği, veri analizinde uygulanan tekniklerin gelişim gösterip göstermediği, çalışmalarda yoğun olarak hangi örneklemin kullanıldığı ve neden bu örneklemin kullanılmış olabileceği ile ilgili soruların cevaplarını bulmak önemli görünmektedir. Araştırma nitel araştırma yöntemleriyle gerçekleştirilmiş ve verilerin analizinde içerik analizi kullanılmıştır. Bu araştırmada Türk Psikolojik Danışma Dergisi’nde geçmişten bugüne yayınlanan 439 makalenin içerik analizi yapılmıştır. Çalışma sonucunda incelenen makalelerden yola çıkarak; araştırmanın türü, araştırmanın yapıldığı il, çalışmanın konusu, kullanılan analiz teknikleri, örneklem grubu ve yazar sayısı değişkenlerine yer verilmiştir. Araştırmada elde edilen bulgulara göre; Türk PDR dergisinde yayınlanan çalışmaların araştırma türü olarak en yüksek nicel araştırma; örneklem grubu olarak üniversite öğrencileri; analiz tekniği olarak derleme; konu olarak evlilik; örneklem grubunun seçildiği il açısından Ankara ve son olarak makalelerdeki yazar sayısı açısından ise tek yazarlı olan çalışmaların en fazla olduğu saptanmıştır. Çalışma bulgularından hareketle çıkan sonuçlar literatür ışığında tartışılmış ve araştırmacılar için öneriler getirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Psikolojik danışma ve rehberlik, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, makale incelemesi

Kaynakça

• Beals, L. (1956). Rehberliğin lüzumu hakkında rapor. Maarif Vekaleti VI. Maarif Şurası Dokümanları, Ankara.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2016). Korelasyonel araştırmalar. Bilimsel Araştırma Yöntemleri (22. Baskı) içinde (ss. 184- 189). Ankara: Pegem Akademi.
• Camadan, F. (2019). Türkiye’deki üniversitelerde yer alan psikolojik danışma ve rehberlik uygulama ve araştırma merkezleri üzerine bir inceleme [Öz]. IX. Uluslararası Yükseköğretimde Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik Araştırmaları Kongresi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research methods in education (First ed.). New York, NY: Routledge.
• Devlet Planlama Teşkilatı. (1972). Erişim adresi: http://www.sbb.gov.tr/wp-content/uploads/2018/11/%C3%9C%C3%A7%C3%BCnc%C3%BCBe%C5%9FY%C4%B1ll%C4%B1k-Kalk%C4%B1nma-Plan%C4%B1-1973-1977%E2%80%8B.pdf
• Fraenkel, J.R. and Wallen, N.E. (2000). How to Design and Evaluate Research in Education. New York: McGraw-Hill Higher Education.
• Gerçek Kişiler ve Özel Hukuk Tüzel Kişiler ile Kamu Kurum ve Kuruluşlarınca Açılacak Aile Danışma Merkezleri Hakkında Yönetmelik (2007). T.C. Resmî Gazete, 26407, 18 Ocak 2007.
• Gerçek Kişiler ve Özel Hukuk Tüzel Kişiler ile Kamu Kurum ve Kuruluşlarınca Açılacak Aile Danışma Merkezleri Hakkında Yönetmelik (2009). T.C. Resmî Gazete, 27152, 25 Şubat 2009.
• Güven, M., Kısaç, İ., Ercan, L. ve Yalçın, İ. (2009). Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisinde yayınlanan makalelerin çeşitli özellikler açısından incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(31), 80-87.
• Güven, M. ve Aslan, A. M. (2018). Psikolojik danışma ve rehberlik alanında Türkiye’deki bilimsel dergilerde yayınlanan makaleler üzerine bir inceleme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(55), 593-604.
• Konuk, E., Akyıl, Y., Arduman, E., Erenel, S. ve Sarımurat Baydemir, N. (2011, Ekim). Türkiye’de Çift ve Aile Terapisi: Yasal Düzenlemeler ve Eğitim Standartları. VI. Ulusal Aile ve Evlilik Terapileri Kongresi. İstanbul.
• Kuzgun, Y. (1993). Türk eğitim sisteminde psikolojik danışma ve rehberlik. Eğitim Dergisi, 6, 3–8.
• Kuzgun, Y. (2000). Mesleki danışma uygulama-kuramlar. Ankara: Nobel yayınevi.
• Rufi, J. (1956). Türkiye’de orta öğretim, müşahedeler, problemler ve tavsiyeler. Maarif Basımevi, Ankara.
• Seçer, İ., Ay, İ., Ozan, C. ve Yılmaz, B.Y. (2014). Rehberlik ve psikolojik danışma alanındaki araştırma eğilimleri: bir içerik analizi. Turkish Psychological Counseling and Guidance Journal, 5(41), 49-60.
• Tan, H. (1974). Ülkemizde rehberlik ve psikolojik danışma çalışmalarında gelişmeler ve sorunları. Tecrübi Psikoloji Araştırmaları, 33-48.
• Tan, H. (1986). Psikolojik yardım ilişkileri danışma ve psikoterapi. İstanbul: Millî Eğitim Basımevi.
• Tompkins, E. (1954). Türkiye Cumhuriyeti orta dereceli okullarda organizasyon, idare, teftiş. Maarif Vekaleti VI. Maarif Şurası Dokümanları, Ankara.
• Tuzgöl Dost, M. ve Keklik, İ. (2012). Alanda çalışanların gözünden psikolojik danışma ve rehberlik alanının sorunları. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (23), 389 – 407.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (11.Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yükseköğretim Kurumu. (2018). Erişim adresi: https://www.yok.gov.tr/Documents/Kurumsal/egitim_ogretim_dairesi/YeniOgretmen-Yetistirme-Lisans Programlari/Rehberlik_ve_Psikolojik_Danismanlik_Lisans_Programi.pdf