OKUL ÖNCESİ DÖNEMDE ÇOCUKLARIN FİZİKSEL AKTİVİTELERİNİN ARTIRILMASINDA GELENEKSEL OYUNLARIN ROLÜ

Yıl 2022, Cilt: 3 Sayı: 2, 141 - 149, 30.04.2022

Siğnem Bağcı

Öz

Oyun, okul öncesi dönemde fiziksel, bilişsel, sosyal ve duygusal boyutlarıyla gelişimin ayrılmaz bir parçasıdır.
Çocuklara adeta bir hayat provası fırsatı sunan oyunların toplumdaki değişim ve gelişmelerden etkilenmesi de
kaçınılmazdır. Geleneksel oyunların yerini dijital oyunlara bırakarak unutulmaya yüz tutmasıyla,
toplumumuzun bu kültürel mirası tehlike altına girmektedir. Geçmişten günümüze oynanan oyunlar
incelendiğinde sosyal, toplumsal, bilişsel birçok kazanımın yanında fiziksel gelişim üzerine de büyük katkılar
sağlayacak hareketli oyunların varlığı göze çarpmaktadır. Bu derleme makalede, fiziksel aktivitelerin
geleneksel oyunların içeriğindeki yeri irdelenmiş, okul öncesi dönemde hareketli oyunların önemine değinilmiş
ve eğitim sürecine geleneksel oyunların entegre edilmesiyle fiziksel gelişim üzerinde görülebilecek olumlu
etkilere dikkat çekilmiştir.

Anahtar Kelimeler

oyun, geleneksel oyunlar, okul öncesi dönem, fiziksel gelişim, erken çocukluk

Kaynakça

• Acay, S. (2004). Çocuk Ezgileri. İstanbul: Morpa Yayınları.
• Akandere, M. (2006). Eğitici Okul Oyunları. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Aral, N. & F. Gürsoy, A. Köksal. (2001). Okul Öncesi Eğitiminde Oyun, İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
• Artan, İ., Alisinanoğlu, F., Yükçü, Ş. B., Uslu, A. E. I., İbiş, E., & Akay, D. (2017). Türkiye’de oyun sokakları üzerine bir inceleme: Ankara ve İstanbul örnekleri. International E-Journal of Advances in Education, 3(7), 87-99.
• Athey, I. (1984). Contributions of play to development. In T. D. Yawkey & A. D. Pellegrini (Eds.), Child’s play: Developmental and applied (pp. 9–27). Hillsdal: Erlbaum.
• Aytekin H. (2001). Okulöncesi eğitim programları içinde oyunun çocuğun gelişimine olan etkileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dumlupınar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
• Baran, M. (1993). Çocuk Oyunları. Ankara: Kültür Bakanlığı -Çocuk Kitapları-.
• Burrows M. (2007). Exercise and bone mineral accrual in children and adolescents. Journal of Sports Science and Medicine, 6, 305-312.
• Dinç, M. (2012). Oyun sektöründe 29 yıl / 1983-2012. Türkiye Dijital Oyunlar Federasyonu. https://www.tbmm.gov.tr/arastirma_komisyonlari/bilisim_internet/docs/sunumlar/turkiye_dijital_oyunlar_federasyonu.pdf adresinden erişilmiştir.
• Durualp, E. (2009). “Altı Yaşındaki Çocukların Sosyal Becerilerine Oyun Temelli Sosyal Beceri Eğitiminin Etkisinin İncelenmesi.” Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Eastman, W. (1997). Active living: physical activities for infants, toddlers, and preschoolers. Early Childhood Education Journal, 24(3), 161-164.
• Erçelik, Mehmet. (2011). “Türkiye’de Oynanan Geleneksel Çocuk Oyunları”, Konya: http://gure.meb.k12.tr/meb_iys_dosyalar/28/01/752379/dosyalar/2015_05/09050714_gelenekselocuk_oyunlari.pdf Erişim Tarihi: 25.02.2022.
• Gallahue, DL. & Donnely, F. (2003). Developmental Physical Education for All Children. Champaign: Human Kinetics.
• Ginsburg, K. R. (2007). The importance of play in promoting healthy child development and maintaining strong parent-child bonds. Pediatrics, 119(1), p.182-191.
• Güneş, M. & Güneş, H. (2008). Öğretmen ve Öğrenciler İçin Yaşayan Çocuk Oyunları. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Fırat, H. (2013).Çocuk Oyunları-Eğitim İlişkisi: Bezirgân Başı Örneği. Journal of Turkish Studies, 8(13), 885-896.
• Hazar, M. (1996). Beden Eğitimi ve Sporda Oyunla Eğitim. Ankara: Tubitay Yayınevi.
• Hazar, Z., Tekkurşun Demir, G., & Dalkıran, H. (2017). Ortaokul öğrencilerinin geleneksel oyun ve dijital oyun algılarının incelenmesi: Karşılaştırmalı metafor çalışması. Spormetre, 15(4), 179-190.
• Janz, K. F., Burns, T.L., Levy, S.M., Torner, J.C., Willing, M.C., Beck, T.J. et al. (2004). Everyday activity predicts bone geometry in children: The Iowa bone development study. Medicine & Science in Sports & Exercise, 36(7), 1124–31.
• Koçyiğit, S., Tuğluk. M. Nur. & Kök, M. (2007). Çocuğun Gelişim Sürecinde Eğitsel Bir Etkinlik Olan Oyun. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 0(16), 324-342.
• Kösa Topçu, Ayten. (2008) Görsel Sanatlar Eğitiminde Bir Öğretim Yöntemi Olarak Yaratıcı Drama. Yayımlanmamış Yükseklisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Güzel Sanatlar Eğitimi Anabilim Dalı, Resim-İş Öğretmenliği Bilim Dalı, Konya.
• NASPE (National Association for Sport and Physical Education). (2011). Active start: a statement of physical activity guidelines for children from birth to age 5, 2nd Edition.
• AAHPERD Publications, Oxon Hill, Md., (19.02.2022) http://www.aahperd.org/naspe/ standards/nationalGuidelines/ActiveStart.cfm.
• Oliver, M., Schofield, G.M. & Schluter, P.J. (2010). Parent influences on preschoolers’ objectively assessed physical activity. Journal of Science and Medicine in Sport, 13, 403–409.
• Raitakari, O.T., Porkka, K.V., Taimela, S., Telama, R., Rasanen, L. & Viikari, J. S. (1994). Effects of persistent physical activity and inactivity on coronary risk factors in children and young adults: The cardiovascular risk in young Finns study. American Journal of Epidemiology, 140, 195–205.
• Sääkslahti, A., Numminen, P., Varstala, V., Helenius, H., Tammi, A., Viikri, J. et al. (2004). Physical activity as a preventive measure for coronary heart disease risk factors in early childhood. Scandinavian Journal of Medicine & Science in Sports, 14 (3), 143–149.
• Sluss, D. J. (2015). Supporting play in early childhood: Environment, curriculum, assessment. Stamford, Connecticut: Cengage Learning.
• Strickland, E. (2004). Growing stronger with purposeful play. Early Childhood Today/ Scholastic, 19(2), Academic Research Library, 6.
• Strong, W. B., Malina, R. M., Blimkie, C. J. R., Daniels, S. R., Dishman, R. K., Gutin, B. et al. (2005). Evidence based physical activity for school-age youth. The Journal of Pediatrics, 146(6), 732–737.
• Şirin, S. (2011). “Anaokuluna devam eden beş yaş çocuklara sayı ve işlem kavramlarını kazandırmada oyun yönteminin etkisi”. Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Eğitim Bilimler Enstitüsü, Bursa.
• Toksoy, A. C. (2010). Yarışma Niteliği Taşıyan Geleneksel Çocuk Oyunları. Acta Turcıca - Çevrimiçi Tematik Türkoloji Dergisi, 2(1), 205-220.
• Tuncor, F.(2000) Eğitici Çocuk Oyunları. İstanbul:Esin Yayınları.
• World Health Organization (2004). Global strategy on diet, physical activity and health. Geneva: WHO.
• Yavuzer, H.(1993). Ana baba ve çocuk. İstanbul: Remzi Kitabevi.