Antrenörlük Mesleki Etkililiğinin 30978 Sayılı Antrenör Eğitimi Yönetmeliği Kapsamında Değerlendirilmesi

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 1, 123 - 136, 28.04.2020

Mehmet Zıyagıl

Öz

Bir milletin sağlık ve zindeliği ile uluslararası büyük organizasyonlardaki başarısı etkili spor sisteminin ürünüdür. Etkili spor sisteminin en temel bileşenleri antrenör ve eğitmenlerdir. Bu konuda en önemli işlerden biri ise, antrenörlerin ve eğitmenlerin kalite odaklı eğitimi ve sınıflandırılmasıdır. Bu çalışmanın amacı, ulusal etkili spor sisteminin temelini oluşturan nitelikli antrenör ve eğitmenlerin yetiştirilmesini düzenleyen 14 Aralık 2019 tarihli 30978 sayılı Gençlik ve Spor Bakanlığının hazırladığı “Antrenör Eğitim Yönetmeliği”nin analizi ve değerlendirmesidir.
Uluslararası başarı ile sportif ve fiziksel etkinliklere katılımda Türkiye’nin gelişmiş ülkeler arasında yer alabilmesi için spor bilimcilerin ve ilgili Spor Federasyonlarının ortaklaşa hazırladığı antrenör eğitim programının geliştirilmesine, antrenörlerin derecelendirilmesine ve OSYM gibi bağımsız kurumların objektif değerlendirmesine ihtiyaç vardır.
Bu değerlendirmenin sonuçları, en son düzenlemenin sadece fiziksel uygunluk ve sağlıklı yaşam tarzı haricinde antrenörlük alanını kapsadığını ve bilimsel olmayan şekilde spor antrenörlerini sporcuların yaş gruplarına göre sınıflandırdığını, görev, yetkinlik ve temel faaliyetlerinin belirlendiğini göstermiştir. Yönetmelikte, antrenör niteliğini artıran deneyim kazanma sadece süre ve seminerler ise standartları belli olmayan eğitim etkinliği olarak algılanmıştır. Üniversitelerin spor bilimleri alanı lisans eğitimi mezunları ile başarılı sporcu ve antrenörlere verilen hak ve muafiyetler alan yeterliliği ölçen merkezi sınav yapılmadan verilmektedir.
Antrenör ve eğitmenlerin bilgi, beceri, deneyim, profesyonellik ve başarı düzeyleri şeffaf ve objektif şekilde yapılan kurumsal alan yeterlilik sınavlar ile yapılmalıdır.

Anahtar Kelimeler

antrenörlük ve eğitmen derecelendirilmesi., mesleki yeterlilik, nitelikli antrenör ve eğitmen

Kaynakça

• Baker, J. & Young, B. (2014). 20 years later: deliberate practice and the development of expertise in sport, International Review of Sport and Exercise Psychology, 7:1, 135-157,
• Balyi, I. (2001). Sport system building and long-term athlete development in Canada: the situation and solutions. Coaches Report, 8(1), 25-28.
• Duffy, P. (2006) Sport Coaching. In: Petry, K.,Froberg, K. & Madella, A. (Ed.) (2006) Thematic Network Project AEHESIS - Report of the Third Year. Cologne: IESF.
• Duffy, Patrick (2005) Coach Training in Europe: Implication for Asian Countries, Presentation to the Asian Regional Coaching Conference of the International Council for Coach Education, Hong Kong.
• Duffy, P., North, J., Curado, J., & Petrovic, L. (2013). CoachNet: The further development of a coordinated network for Sport Coaching in Europe. A report for the European Union. Leeds: Leeds Metropolitan University and the International Council for Coaching Excellence.
• Duffy, P., Petrovic, L. & Crespo, M. (2010). The European framework for the recognition of coaching competence and qualification: Implications fort he sport of athletics in Europe: A report to European Athletics. New Studies in Athletics, 26(1), 27-41.
• ICCE, ASOIF & LBU, (2013). International Sport Coaching Framework. Version 1.2. Published by Human Kinetics, Campaign, Illinois, United States, p,12.
• https://www.myk.gov.tr/ (Erişim Tarihi, 03.01.2020).
• https://www. shapeamerica.org, (03.01.2020).
• http://www.tuik.gov.tr (Erişim Tarihi, 03.01.2020).
• http://sgm.gsb.gov.tr, (Erişim Tarihi, 03.01.2020).
• Bales, J., Petrovic, L. & Livingstone, K. (2019). To Lead and Support The Development of Sport Coaching Globally, Report to the 2019 ICCE General Assembly for 2017-2019 Tokyo.
• Ziyagil, M. A. ve Sevimli, D. (2013). Avrupa Birliği ile uyum sürecinde yükseköğretimde antrenörlük eğitiminin yeniden yapılanması. Atatürk Üniversitesi, Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 15:1, 9-28.