From Past to Present; the Success of the Republic of Turkey in the Summer Olympic Games

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: 3, 36 - 52, 30.12.2021

Mehmet Zıyagıl

Öz

Turkey could not show a stable success in the Olympic Games. This study aims to evaluate the success of Turkish Sports in the process from the 1924 Paris Olympic Games to 2020 Tokyo.
In this research as a descriptive survey model, the official websites of the International Olympic Committee (IOC, International Olympic Committee) and the Turkish National Olympic Committee (TMOK) were used to obtain all the data about Turkey from the 1924 Paris Olympic Games to 2020 Tokyo.
In the last century, Turkey's most outstanding achievements are 7th place in 1948 London, 11th place in 1956 Melbourne/Stockholm, 6th place in 1960 Rome, 17th place in 1968 Mexico City and 18th place in 1996 Atlanta. While there was no significant change in Turkey's place in the general ranking in the last four Olympic Games, it remained in the 40th place with a significant increase in the number of quarter-finals. Significantly, in the 2020 Tokyo Olympic Games, Turkey's place in the overall ranking was increased from 41st to 35th, with one increase in the number of gold medals and five increases in the number of bronze medals.
In conclusion, the success level of the Republic of Turkey in the 2020 Tokyo and other Olympic Games is significantly below that of 1948 London and 1960 Rome. To be success in future, it should be known that the method of preparing athletes for the Olympic Games with the selection of a limited number of talented athletes at an early age should be abandoned. Instead, after the long-term movement and sports training provided by qualified physical education teachers and coaches from the period of pre-school to secondary school years, Olympic athletes standing out with their skills and performance from the vast majority of students in Turkey, should be attended the more planned and structured training programs.

Anahtar Kelimeler

Olympic Games, Republic of Turkey, Medal Rankings

Geçmişten Günümüze; Türkiye Cumhuriyetinin Yaz Olimpiyat Oyunlarındaki Başarısı

Öz

Olimpiyat Oyunlarında Türkiye istikrarlı bir başarı sergileyememiştir. Bu çalışma, 1924 Paris Olimpiyat Oyunlarından 2020 Tokyo’ya uzanan süreçte Türk Sporunun başarısının değerlendirilmesini amaçlamaktadır.
Betimsel tarama modeli olan bu araştırma ile 1924 Paris Olimpiyat Oyunlarından 2020 Tokyo’ya kadar Türkiye ile ilgili tüm verilerin elde edilmesinde Uluslararası Olimpiyat Komitesi (IOC, International Olympic Committee) ile Türkiye Milli Olimpiyat Komitesinin (TMOK) resmi internet sitelerinden yararlanılmıştır.
Son yüzyılda Olimpiyat oyunlarında 1948 Londra’da 7’nci, 1956 Melbourne/Stockholm’de 11’nci, 1960 Roma 6’ıncı, 1968 Meksiko’da 17’nci ve 1996 Atlanta’da 18’inci sıra Türkiye’nin en belirgin başarılarıdır. Belirgin şekilde 2020 Tokyo Olimpiyat Oyunlarında Türkiye’nin genel sıralamadaki yeri 41’incilikten 35’inciliğe yükselmesi, altın madalya sayısındaki bir ve bronz madalya sayısındaki beş artış ile olmuştur.
Sonuç olarak, Türk sporunun 2020 Tokyo ve diğer Olimpiyatlarındaki başarı seviyesi, 1948 Londra ve 1960 Roma’nın çok altındadır. Gelecekte başarılı olmak için erken yaşta sınırlı sayıda yetenekli sporcunun seçilmesiyle Olimpiyat Oyunlarına sporcu hazırlama yönteminin terk edilmesi gerektiği bilinmelidir. Bunun yerine okul öncesi dönemden ortaokul yıllarına kadar nitelikli beden eğitimi öğretmenleri ve antrenörlerin vereceği uzun vadeli hareket ve spor eğitimi sonucunda Türkiye’deki öğrencilerin büyük çoğunluğu içinden beceri ve performansıyla belirgin şekilde öne çıkan sporcuların daha planlı yapılandırılmış antrenman programlarına alınması ile Olimpik sporcular yetiştirilmelidir.

Anahtar Kelimeler

Olimpiyat Oyunları, Türkiye, Madalya Sıralaması

Kaynakça

• Altun, M., Koçak, S. (2015). Türkiye’nin Sportif Başarı Açısından Değerlendirilmesi: Bakü Avrupa Oyunları Örneği, Spor Bilimleri Dergisi, 26 (3), 114–128.
• Cupples, B, O'Connor, D and Cobley, S. (2018). ‘Distinct trajectories of athlete development: A retrospective analysis of professional rugby league players’, Journal of Sports Sciences (published online).
• Green, M., & Houlihan, B. (2005). Elite sport development. Policy learning and political priorities. London and New York: Routledge.
• Gulbin, J., Jason P., Gulbin, K., Karen, E., Oldenziel, J.R., Juanita R. Weissensteiner, and Gagné, F. (2010). ‘A look through the rear view mirror: developmental experiences and insights of high performance athletes’. Talent Development and Excellence, 2(2), 149–164.
• Balyi I. (2001). Sport System Building and Long-term Athlete Development in British Columbia. Canada: SportsMed BC. https://citeseerx.ist.psu.edu/ viewdoc/download?doi=10.1.1.1058.7920&rep=rep1&type=pdf.
• Balyi, I., Way, R., Higgs, C. (2013). Long-Term Athlete Development. Human Kinetics, Champaign, IL. De Bosscher, V., De Knopa, P., Bottenburg, M., Shibli, S., Binghamd, J. (2009). Explaining international sporting success: An international comparison of elite sport systems and policies in six countries. Sport Management Review, 12 113–136.
• Duffy, P. (2006). Sport Coaching. In: Petry, K., Froberg, K. & Madella, A. (Ed.) (2006) Thematic Network Project AEHESIS - Report of the Third Year. Cologne: IESF.
• Duffy, P. (2005). Coach Training in Europe: Implication for Asian Countries, Presentation to the Asian Regional Coaching Conference of the International Council for Coach Education, Hong Kong.
• Duffy, P., Petrovic, L. & Crespo, M. (2010). The European framework for the recognition of coaching competence and qualification: Implications fort he sport of athletics in Europe: A report to European Athletics. New Studies in Athletics, 26(1), 27-41.
• Florida. R. (2014). Did Russia really win the Sochi medal count? The Atlantic, February 23, 2014.
• MYK, Mesleki Yeterlilikler Kurumu (2021). Erişim Tarihi, 05.09.2021, https://www.myk.gov.tr/
• IOC, International Olympic Committee. Erişim, 05.09.2021. https://olympics.com/ioc.
• ICCE, ASOIF & LBU, (2013). International Sport Coaching Framework. Version 1.2. Published by Human Kinetics, Campaign, Illinois, United States, p,12.
• Oakley, B., & Green, M. (2001). The production of Olympic champions: International perspectives on elite sport development system. European Journal for Sport Management, 8, 83–105.
• SHAPE, Society of Health and Physical Educators (2021). https Erişim Tarihi, 05.09.2021.://www. shapeamerica.org,
• Şahin, S., Şenduran, F. (2020). Effect of sports health and exercise research on Olympic game success: An analytical and correlational survey. African Educational Research Journal, 8(2):139-146.
• Sergeyev, Y.D. (2015). The Olympic Medals Ranks, Lexicographic Ordering, and Numerical Infinities. Springer Science+Business Media New York, Volume 37, Number 2, 4-8.
• TMOK, Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi, “Olimpiyat-Oyunlari”. Erişim Tarihi, 05.09.2021 https://www.olimpiyatkomitesi.org.tr/.
• Ziyagil, M.A. ve Sevimli, D. (2013). Avrupa Birliği ile uyum sürecinde yükseköğretimde antrenörlük eğitiminin yeniden yapılanması, Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,Vol 15:1,9-28.
• Ziyagil, M.A. (2019). Spor Bilimlerinde Rekreasyon Bölümünün Fiziksel Uygunluk ve Sağlıklı Yaşam Bölümüne Dönüştürülmesi. Herkes için Spor ve Wellness Araştırmaları 2 (Ed. Erdal Zorba), 59-75.