Siyasal İletişimde Propaganda Aracı Olarak Seçim Müzikleri: 24 Haziran 2018 Seçimleri Örneği

Yıl 2018, Cilt: 6 Sayı: 5, 31 - 45, 01.11.2018

Emrah Budak

Öz

Kitle iletişim araçlarının çeşitlenmesi ve toplumda günden güne etkinliğini artırması siyasi partiler için bir kazanım aracı olmuştur. Siyasi partiler parti propagandalarını kitle iletişim araçları ile topluma sunarken, propaganda teknikleri de giderek değişiklik göstermiştir. Siyasal reklamlar, kampanyalar, sosyal medya kullanımının yanı sıra seçim müzikleri de propaganda sürecine dâhil olmuştur. Siyasi partiler seçim müziklerinde kullandıkları kelime ve ezgilerle parti tanıtımı ve seçim kampanyası yapmaktadır. Bu çalışmada Türkiye’de 24 Haziran 2018 Seçimlerinde aldıkları oy oranı ile mecliste yer alan Ak Parti, Cumhuriyet Halk Partisi, Halkların Demokratik Partisi, İyi Parti, Milliyetçi Hareket Partisi ve Saadet Partisi’nin seçim müzikleri içerik ve eleştirel söylem analizi ile incelenmiştir. İncelenme neticesinde partiler, seçim süreçlerinde kullandıkları müziklerde kendi ideolojileri yönünde propaganda yapmışlardır. Partilerin kullanılan kelimelerle de ideolojileri ile bağlantılı olarak birtakım dini, ulusal ve kültürel kodları işlemiş ve partilerin gelecek icraatları yönünde mesajlar verdiği saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Siyasal İletişim, Propaganda, Seçim Müzikleri, Siyasi Reklamcılık, Türk Siyasi Partileri.

Election Music as a Means of Propaganda in Political Communication: The Case of 24 June 2018 Elections

Öz

Diversification of the mass media and their increasing effects on the society day by day have been a means of gain for political parties. While the political parties present the party propaganda to the community through mass media, the propaganda techniques have also changed. Political advertisements, campaigns, use of social media, as well as election musics have been included in the propaganda process. Political parties are making party publicity and election campaign with the words and melodies they use in the election musics. In this study, election musics of parties that were able to be in the parliament by the vote they get in the June 24 2018 election of Turkey, Ak Parti, Büyük Birlik Partisi, Cumhuriyet Halk Partisi, Demokrat Parti, Halkların Demokratik Partisi, İyi Parti, Milliyetçi Hareket Partisi, Saadet Partisi were examined by content and critical discourse analysis. It was found that they made propaganda in the musics they used during the election process in the direction of their ideologies. Also it was found that parties have used a number of religious, national and cultural codes in connection with their ideologies and have given messages about the planned future actions of the parties.

Anahtar Kelimeler

Political Communication, Propaganda, Election Musics, Political Advertising, Turkish Political Parties.

Kaynakça

• Aziz, A. (2017) Siyasal İletişim, Nobel Yayıncılık, Ankara
• Bilgin, N. (2006). Sosyal Bilimlerde İçerik Analizi: Teknikler ve Örnek çalışmalar, Siyasal Kitabevi, Ankara.
• Brown, S., & Volgsten, U. (2005). Music and Manipulation: On the Social Uses and Social Control of Music, Berghahn Books, USA.
• Çakı, C. vd, (2018). “Horst-Wessel” Propaganda Marşı Üzerinden Nazizm İdeolojisinin İnşası.
• Çankaya, E. (2015) Siyasal İletişim Dünyada ve Türkiye’de, İmge Kitabevi, Ankara.
• Derci B. (2004). Türkiye’nin Seçim Tarihi: Şarkılar, Sloganlar, Afişler. (Erişim Tairhi, 20 Ekim 2018) http://bugraderci.blogspot.com/2014/03/turkiyenin-secim-tarihikampanyalar.html
• Domenach, JM. (2003) Politika ve Propaganda, (Çev. Tahsin Yücel), Varlık Yayınları, İstanbul.
• Erdoğan, İ. (2000). Müziğin ve toplumsalın üretimi: Müziğin siyasal ekonomisi, kültürü ve ideolojisi üzerinde araştırma gereği. Ve Müzik: Araştırma ve Yorum Dergisi, Hacettepe Üniversitesi Devlet Konservatuarı, Sayı 6, s. 8-16.
• Graber, D. ve Smith J.M. (2005) Political Communication Faces the 21st Century. Journal of Communication, September s. 479-507.
• Habermas, J. (1997) İdeoloji Olarak Teknik ve Bilim, (Çev. Mustafa Tüzel) Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
• Hitler, A. (1994) Kavgam, Toker yayınları, (Çev. Mine Toker) İstanbul.
• Hurhaber, (2007). http://www.hurhaber.com/iste-unutulmaz-secim-sarkilari/haber-59184 (Erişim Tarihi 20 Ekim 2018).
• Jowett, G. S. ve O’Donnell, V. (2014). Propaganda & Persuasion, Sage Publications, USA. Kazancı, M. (1999) Kamuda ve Özel Sektörde Halkla İlişkiler, Turhan Kitabevi, Ankara.
• Köker, E. (1998) Politikanın İletişimi iletişimin Politikası, Vadi Yayınları, Ankara. Lull, J. (2000) Popüler Müzik ve İletişim, Çiviyazıları Yayınları, (Çev. Turgut İblağ) İstanbul.
• McNair, B. (2011). An Introduction to Political Communication (Fifth Edition). Routledge, New York.
• McNair, B. (2018). An Introduction to Political Communication (Sixth Edition). Routledge, New York.
• Özsoy. O. (2009). Seçim Kazandıran Siyasal İletişim, Pozitif Yayınları, İstanbul.
• Oktay, M. (2002) Politikada Halkla İlişkiler, Derin Yayınları, İstanbul.
• Özkan, A. (2004) Siyasal İletişim, Partiler, Seçimler, Stratejiler, Nesil Matbaacılık, İstanbul.
• Shles, L. (1991). Issue Content and Legitimacy in 1998 Televised Political Advertising: Hubris and Synecdoche in Promoting Presidential Candidates. Frank Biocca (Ed.), Television and Political Advertising, Vol. 1: Psychologial Processes, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, s.133-162.
• Storey, J. (2000) Popüler Kültür Çalışmaları Kuramlar ve Metotlar, (Çev. Koray Karaşahin) Babil Yayınları, İstanbul.
• Tan, A. (2002). Politik Pazarlama, Papatya Yayıncılık, İstanbul.
• Tanyıldızı, N.İ. (2012). Siyasal İletişimde Müzik Kullanımı: 2011 Genel Seçim Şarkılarının Seçmene Etkisi. Selçuk İletişim Dergisi 7(2). s. 97-110.
• Tokgöz, O. (2008). Siyasal İletişimi Anlamak, İmge Kitabevi, Ankara.
• Uztuğ, F. (2003). Siyasal Marka Konumlandırma ve Siyasal Mesaj Stratejileri İlişkisi: 1991- 1995-1999 Seçimleri Türkiye Siyasal Reklam Mesaj Türleri Analizi. Selçuk İletişim Dergisi 3(1) s.4-19.
• Uztuğ, F. (2004) Siyasal İletişim Yönetimi, Siyasette Marka Yaratmak, Kapital Medya Hizmetleri, İstanbul.
• Van Dijk, Teun (2001). “Multidisciplinary CDA: A Plea for Diversity. Methods of Critical Discourse Analysis”. Methods of Critical Discourse Analysis (Ed.). Ruth Wodak and Michael Meyer. Sage Publicaitons, London. 95-121.
• Van Dijk, Teun (2015). “Söylem ve İdeoloji: Çok Alanlı Bir Yaklaşım.” B. Çoban, Z. Özarslan (ed.). Söylem ve İdeoloji. Su Yayınları, İstanbul, s. 15 - 100.
• Wells K A (2004) Music as War Propaganda Did Music Help Win The First World War? http://parlorsongs.com/issues/20044/thismonth/feature.php, (Erişim Tarihi: 6.11.2018).
• Wodak, Ruth (2001). “What CDA is about - a summary of its history, important concepts and its developments”. Methods of Critical Discourse Analysis (Ed.). Ruth Wodak and Michael Meyer. Sage Publicaitons, London. 1-14.
• Wolton, D. (1991). Medya, Siyasal İletişimin Zayıf Halkası, Birikim Dergisi, Sayı 30, s. 51-58.
• Yıldırım V. ve Koç T. (2003) Müzik Felsefesine Giriş, Bağlam Yayıncılık, İstanbul.
• Yıldırım, A. Şimşek, H. (2000). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Seçkin Yayınları Ankara