Philosophical Appraisal of Nature as a Divine Creation in the Middle Ages

Yıl 2023, Sayı: 5, 8 - 13, 29.09.2023

Kutsi Kahveci

https://doi.org/10.5152/ArtIcon.2023.1318592

Öz

Since it is not possible for a human being as a social creature to live alone, he had a relationship
that required continuity with his immediate environment and then with nature. This relationship,
which was created by taking into account the sacred power of nature, is as old as the history of
humanity, because man, who realized his own helplessness and powerlessness in the face of the
impressive power of nature, tried to know and understand nature. The aim of this article is to
briefly analyze the understanding of nature in the Middle Ages, starting from the ancient nature
understanding in the context of human–nature relationship.

Anahtar Kelimeler

God, human, Middle Ages, nature, presence

Orta Çağ’da Tanrısal Bir Yaratım Olarak Doğa Üzerine Felsefi Değerlendirme

Öz

Toplumsal bir varlık olan insanın tek başına yaşaması mümkün olmadığı için, önceleri yakın çevresiyle
daha sonra doğa ile süreklilik gerektiren bir ilişkisi olmuştur. Doğanın kutsal gücü dikkate alınarak
oluşturulmuş bu ilişki insanlık tarihi kadar eskidir. Çünkü doğanın etkileyici gücü karşısında
kendi acizliğinin ve güçsüzlüğünün farkına varan insan, doğayı tanımaya ve anlamaya çalışmıştır.
Bu yazının amacı insan-doğa ilişkisi bağlamında İlkçağ doğa anlayışından yola çıkarak peşi sıra
gelen Orta Çağ dönemi doğa anlayışını kısaca analiz etmektir.

Anahtar Kelimeler

Orta Çağ, Tanrı, Doğa, İnsan, Varlık.

Kaynakça

• Akarsu, B. (1997). Bilimsel özgürlük ve çevre etiği (Haz: R. Keleş, 2. Baskı). İnsan Çevre Toplum içinde. İmge Kitabevi.
• Akyürek, E. (1994). Ortaçağ’dan Yeniçağ’a felsefe ve sanat (1. Basım). Kabalcı Yayınevi.
• Aristoteles (2001). Fizik. (R. Babür, Çev, 2. Baskı). Yapı Kredi Yayınları.
• Arslan, A. (2006). İlkçağ felsefe tarihi 1 (1. Baskı). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Arslan, A. (2008). İlkçağ felsefe tarihi 4, Helenistik dönem felsefesi (1. Baskı). İstanbul bilgi üniversitesi Yayınları.
• Artz, F. B. (1996). Orta çağların tini (A. Yardımlı, Çev, 1. Basım). İdea Yayınevi.
• Aslan, H. (2007). Sokrates öncesi filozofların doğa anlayışında dayanışma (solidarity) düşüncesi (Vol. 9). Kaygı Dergisi, Bursa Uludağ Üniversitesi.
• Aster, E. V. (2005). İlkçağ ve Ortaçağ felsefe tarihi. (V. Okur, Çev, 3. Baskı). İm Yayın Tasarım.
• Aydınlı, H. İ., & Çiftçi, S. (2012). İnsan-çevre ilişkisi ve Türkiye’de 1980 sonrası sağ Siyasetin çevreye ilişkin yaklaşımı (Vol. 51). Ekev Akademi Dergisi.
• Birand, K. (1958). İlk çağ felsefesi tarihi. Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.
• Bookchin, M. (1996). Toplumsal ekolojinin felsefesi (R. G. Öğdül, Çev). Kabalcı Yayınevi.
• Cevizci, A. (1999). Paradigma felsefe sözlüğü (3. Baskı). Paradigma Yayınları.
• Cevizci, A. (2012). Felsefe tarihi (4. Baskı). Say Yayınları. Çotuksöken, B., & Babür, S. (1993). Ortaçağda felsefe (2. Basım). Kabalcı Yayınevi.
• Çüçen, K. (2000). Orta Çağ felsefe tarihi. İnkılap Kitabevi.
• Çüçen, K. (2010). Orta Çağ ve Rönesans’ta felsefe (1. Baskı). Ezgi kitabevi.
• Çüçen, K. (2013). Bilim felsefesine giriş (2. Basım). Sentez Yayıncılık.
• Çüçen, A.K., Zafer, M.Z. & Esenyel, A. (2011). Varlık felsefesi (2. Baskı). Ezgi kitabevi.
• Denkel, A. (2020). İlkçağ ‘da doğa felsefeleri. Doğu Batı Yayınları. Elmalı, O., & Osman-Özden, Ö. (2011). İlkçağ felsefesi tarihi (1. Basım). Arı Sanat Yayınevi.
• Ertürk, H. (1998). Çevre bilimlerine giriş (2. Baskı). Uludağ Üniversitesi.
• Gökberk, M. (2011). Felsefe tarihi (21. Basım). Remzi kitabevi.
• Günay, M. (2004). Metinlerle felsefeye giriş (1. Baskı). Karahan kitabevi.
• Guthrie, W. K. C. (1999). İlkçağ felsefesi tarihi (A. Cevizci, Çev, 2. Baskı). Gündoğan Yayınları.
• Kahveci, K. (2021). Felsefenin alacakaranlığı (Ortaçağ felsefesine giriş). Ertual Akademi Yayıncılık.
• Ruşen, K., & Hamamcı, C. (1993). Çevrebilim. İmge Kitabevi.
• Kılıç, S. (2008). Çevre etiği ortaya çıkışı, gelişimi ve sonuçları. Orion Kitabevi.
• König, G. (1990). Doğa felsefesi (D. Özlem, Çev, 1. Baskı). Günümüzde Felsefi Disiplinleri içinde. Ara Yayıncılık.
• Krishnamurti, J. (2001). Doğa ve çevre üzerine (N. Demirdöven & D. Demirdöven, Çev, 2. Basım). Ayna Yayınevi.
• Le Goff, J. (1994). Ortaçağda entelektüeller (M. A. Kılıçbay, Çev, 1. Basım). Ayrıntı Yayınları.
• Libera, A. De (2005). Ortaçağ elsefesi (A. Meral, Çev). Litera Yayıncılık.
• Ökten, K. H. (2007). Aristoteles.(1. Baskı). Say Yayınları.
• Özerkmen, N. (2002). İnsan merkezli çevre anlayışından doğa merkezli çevre anlayışına (Vol. 42, no. 1–2) Ankara Üniversitesi Dil ve tarihcoğrafya Fakültesi Dergisi.
• Platon (2015). Timaios. (F. Akderin, Çev, 1. Baskı). Say Yayınları.
• Ross, D. (2011). Aristoteles (A. Arslan, Çev, 1. Baskı). Kabalcı Yayıncılık.
• Russell, B. (2002). Batı felsefe tarihi (M. Sencer, Çev). Say Yayınları.
• Schimmel, A. (2016). Dinler tarihine giriş (Der: R. Kibar) Külliyat Yayınları.
• Sulak, H. (2018). İnsan doğa ilişkisinin dönüşümü: Tarihsel bir perspektif (Vol. 11, no. 1). Kent Akademisi.
• Ünder, H. (1996). Çevre felsefesi. Doruk Yayınları.
• Ural, Ş. (1998). Bilim tarihi. Kırkambar Yayınları.