Üçüncü
Sinema Hareketi, tüm Avrupa’da ve Latin Amerika’da sosyalist hareketler güç
kazandığı 1960’ların sonunda ortaya çıktı. Muhalefet güçleri kapitalizme karşı
mümkün olan her alanda mücadele ediyordu, sinema da bu alanlardan biriydi.
Aktivistler, bu mücadelenin bir parçası olarak sinemada insanları etkileyecek,
onları kapitalizme karşı mücadeleye çağıran yeni biçim arayışları
içerisindeydiler. Üçüncü Sinema Hareketi’ni ortaya çıkaranlar (Fernando
Ezequiel Solanas and Octavio Gettino) sinemayı ideolojik zeminde işlev
gösterecek bir araç haline getirmeye çalışıyorlardı.
Bu
makalede, Üçüncü Sinema Hareketi’nin potansiyellerini onu yorumlayarak ortaya
çıkarmayı hedefliyorum. İçerisinde yaşadığımız dönemde yani Post-Fordizm
döneminde, Üçüncü Sinema Hareketi’nden sinema aracılığıyla yeni öznellik
üretimlerine dair öğrenilecek çok şey olduğunu göstermeyi amaçlıyorum. Bu
bağlamda; makalede öncelikle, Post-Fordizm döneminin tasvir edilmesi ve
kapitalizmin bu döneminde öznellik üretiminin ne kadar önemli bir yer kapladığının
gösterilmesi hedefleniyor. Makalede, ikinci olarak, Maurizio Lazzarato ve
Gilles Deleuze’nin çalışmaları temelinde sinemanın, filmlerdeki “duygulanımlar”
aracılığıyla nasıl öznellik üretimi gerçekleştirdiğinin irdelenmesi
hedefleniyor. Son olarak, makalede, Üçüncü Sinema Hareketi’ne dahil olan filmlerden
bazı sahneler ve hareketin manifestosu analiz edilerek Üçüncü Sinema Hareketi
ile yeni öznellik üretimleri arasındaki ilişki gösterilecektir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 10 Mayıs 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Özel Sayı (1) Mayıs 2019 |